گروهی از سناتورهای جمهوریخواه کنگره آمریکا به مناسبت نخستین سالگرد خروج واشنگتن از توافق اتمی با حکومت آخوندی، پیشنویس قطعنامهیی را به سنای آمریکا ارائه کردند که در آن، ضمن اشاره به کاستیهای توافق هستهیی ۹۴ با رژیم ایران، بار دیگر بر موضع کنگره در مخالفت با دستیابی این رژیم به توانایی ساخت سلاح هستهیی تأکید شده است.
تام کاتن نماینده آرکانزا، مارکو روبیو نماینده فلوریدا، تد کروز نماینده تگزاس و ده سناتور دیگر در این قطعنامه که روز چهارشنبه ۱۸ اردیبهشت ارائه شد با لغو یا کاهش تحریمها تا زمانی که نگرانیها در مورد برنامههای هستهیی و موشکی بالستیک، حمایت از تروریسم و دیگر فعالیتهای بیثباتکننده رژیم ایران رفع نشده باشد مخالفت کردهاند.
سناتور کاتن در صحن سنا گفت او و همکاران جمهوریخواهش در سالگرد خروج آمریکا از توافق برجام برای آخوندهای حاکم بر ایران هدیه دارند: «من با همکارانم طرحی را پیشنهاد کردیم که سیاست آمریکا را مبنی بر اینکه هرگز به رژیم ایران اجازه نخواهد داد به سلاح اتمی دست یابد، بار دیگر تثبیت میکند.»
وی اعلام کرد سال گذشته این رژیم و گروههای نیابتی مسلح آن به موج کشتار در سراسر خاورمیانه ادامه دادند. همان کشتاری که قبل از توافق ایران و طی آن انجام میدادند.»
وی افزود: این بار آمریکا به جای دادن پاداش به اعمال شیطانی تهران در مقابل آن ایستاده و سپاه پاسداران را چنان که شایسته آن است یک سازمان تروریستی تعیین کرده است. تهدید رژیم ایران باید زنگ هشداری برای شرکای اروپایی و جامعه تجاری جهان تلقی شود.
سناتور مارکو روبیو نیز با بیان اینکه سوء رفتار ایران در حوزه هستهیی تاییدی است بر اینکه آمریکا برای خروج از آن توافق معیوب کاملا حق داشته است، گفت مردم ایران که همچنان از فساد تبهکارانه رژیم ایران، سوء مدیریت اقتصادی گسترده و نقض حقوقبشر رنج میبرند، شایسته بهتر از این هستند.
سناتور تد کروز در سخنانی در همین زمینه توافق هستهیی دولت باراک اوباما با رژیم ایران را یک «فاجعه برای امنیت ملی ایالات متحده و متحدان آن» دانست و گفت «برجام برنامههای هستهیی و موشکی بالستیک رژیم ایران را قانونی کرد و برای انقضای کامل و برچیدن محدودیتهای اعمال شده بر این رژیم در چند سال آینده طراحی شد. در مواجهه با مخالفتهای بیشمار، دونالد ترامپ با خاتمه دادن به مشارکت ایالات متحده در توافق و اعمال فشار بر آخوندها تصمیم درستی گرفت. اکنون باید این اجماع وجود داشته باشد که هیچ دلیلی برای بازگشت دوباره به توافقی که در هر حال از کار خواهد افتاد وجود ندارد.»