گرانی و تورم افسارگسیخته هر روز سفره مردم را کوچک‌تر کرده است، در زمینه تورم دولت آخوند روحانی درصد تورم را ۱۰.۲(۱۰ و ۲دهم) اعلام کرد، این عدد در اردیبهشت‌ماه ۷.۹درصد بود، در حالی که پرفسور استیو هانکه، استاد سرشناس اقتصاد در دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا، نرخ تورم را تا ابتدای ماه می ۲۰۱۸ بیش از ۱۵۷درصد اعلام می‌کند.
بهای این افزایش تورم را مردم از سفره و غذایشان می‌دهند، در شرایط فعلی کارگران قدرت خرید خود را تا ۷۲درصد از دست داده‌اند.(خبرگزاری حکومتی ایلنا ۸مرداد ۹۷)
درآمد مردم آن‌قدر ناچیز است که صدای نمایندگان مجلس رژیم هم در آمده است:
علیرضا محجوب نماینده مجلس رژیم ۹مرداد ۹۷: «..آیا با این حقوقها در شرایط حاضر و وضعیت حاضر خصوصاً حداقل آن می‌توان چند روز زندگی کرد؟ هر یک از ما به چه میزان می‌توانیم با این دریافتی معیشت خود را اداره کنیم... با این درآمدهای ناچیز می‌توان زندگی کرد؟ می‌توان با یک میلیون تومان دریافتی زندگی را اداره کرد؟ آیا می‌توان هر روز در مغازه و معبر شاهد تغییر نرخ‌های کالاها و خدمات مختلف بود»؟
برای تعیین حداقل دستمزد برای سال ۹۶ سبد معیشتی خانوار حدود ۲میلیون و ۷۰۰هزار تومان محاسبه شد، اما الآن این عدد ۴میلیون ۶۵۰هزار تومان شده است.
حداقل دستمزد کارگران در حال حاضر یک میلیون و ۱۱۴هزار و ۱۴۰تومان است که البته خیلی‌ها کمتر از این عدد دریافت می‌کنند. یک خانوار کارگری ۳میلیون و ۵۳۵هزار تومان برای هزینه‌ٔ هر ماه کم دارد، یعنی بیش از ۴برابر زیر خط فقر است.
گرانی افسار گسیخته کمر مردم را خم کرده است.
این روزها قیمت کالاهای مورد نیاز سبد خانوار از جمله گوشت، تخم‌مرغ، مرغ، میوه، روغن، برنج، لبنیات و... در حال افزایش است. تا جایی که سهم آنها در سفره خانوار بسیار کوچک شده است.
طی هفته‌های گذشته یک‌مرتبه قیمت هر کیلو مرغ از ۸هزار به بالای ۱۰هزار و ۵۰۰، گوشت گوسفندی از ۵۱هزار به ۵۸هزار و هر شانه تخم‌مرغ از ۱۵هزار به ۱۷ تا ۱۹هزار تومان رسیده است. البته در این میان قیمت محصولات لبنی هم با نوسان چشمگیری در بازار روبه‌رو شد. این روند کار را به جایی رسانده است که در هر محفل، کوچه و بازاری سخن از افزایش قیمت کالاهای اساسی در بین مردم به میان می‌آید چرا که این افزایش قیمت‌ها هیچ‌گونه سنخیتی با درآمد آنها ندارد و حسابی معادلات خانوار را برای خرید مایحتاج‌شان بر هم ریخته است.
البته الآن صحبت از خط فقر نیست بلکه صحبت از گرسنگی مطلق است، فرامرز توفیقی، رئیس کمیته مزد کانون عالی شوراهای رژیم، در این زمینه گفت:
«دولت و کارفرمایان با یک جامعهٔ هدف بزرگِ ۶۰میلیونی طرف هستند؛ این جمعیت انبوه در مرز گرسنگی مطلق هستند؛ باز هم تأکید می‌کنم این حقیقتِ تلخ، شوخی نیست، باید جدی گرفته شود».
در سال ۹۶ رژیم ۳۲ و ۳دهم میلیارد دلار از صادرات غیرنفتی درآمد داشته است و نزدیک به ۶۶میلیارد دلار درآمد نفتی داشته است، در مجموع بیش از ۹۲میلیارد دلار درآمد داشته است، اما سهم مردم از این پول فقر بیشتر و سفره‌ٔ کوچک‌تر بوده است.
فرامرز توفیقی عضو شورای عالی کار رژیم در مورد سبد معیشت و دستمزد گفت: «با افزایش دستمزد سال ۹۷ امیدوار بودیم بتوانیم ۴درصد جامعه کارگری را از زیر خط فقر بالا بکشیم اما با این افزایش سبد معیشت در واقع ۲۳.۵درصد جامعه کارگری به زیر خط فقر اضافه شده‌اند و این حاصل بی‌تدبیری وزارتخانه‌های مؤثر در مسایل اقتصادی است».(روزنامه حکومتی جهان صنعت ۱۵مرداد ۹۷)
اما اموال و سرمایههای مردم ایران را چه کسانی بالا می‌کشند؟
هدایت‌الله خادمی، عضو مجلس ارتجاع، در این خصوص گفت: «در ۴۰سال گذشته حدود ۲۰۰خانواده سرنوشت این کشور را به‌گروگان گرفتند و از این وزارتخانه به آن وزارتخانه می‌روند».(روزنامه حکومتی جمهوری ۸مرداد ۹۷)
و البته تا این رژیم حاکم است، مردم سهمی از سرمایههای این کشور نخواهند داشت و هر روز از روز قبل بدتر خواهد بود. ولی ۶۰میلیون ایرانی که در گرسنگی مطلق هستند، بسیار خطرناکند.
