بهیقین فرار مغزها از دیکتاتوری ولیفقیه ریشه در تاریخچه این رژیم سرکوبگر دارد. نبود آزادیهای اساسی و شهروندی، نقض شدید حقوقبشر و عدم چشمانداز برای آیندهای بهتر، بسیاری از متخصصان و تحصیل کردگان را بر آن داشته است تا با ترک کشور، آینده خود و خانواده را در دیاری دیگر جستجو نمایند. ابعاد فرار مغزها از ایران به حدی است که بنابر گزارش صندوق بینالمللی پول نظام آخوندی اکنون «رتبه نخست در میان ۹۱کشور جهان» را کسب کرده است.
در نمونه دیگر حسینآبادی دبیرکل انجمن حکومتی استعدادهای برتر ایران به آمار فاجعهبار استمرار فرار مغزها از ایران اعتراف کرد و گفت: «۸۶ مدالدار المپیادی داشتیم که از این میان ۸۲ تا ۸۳نفرشان مهاجرت کردهاند» (خبرگزاری حکومتی رکنا ۳بهمن).