علی خرم سفیر پیشین رژیم در سازمان ملل در روزنامه اعتماد وابسته به باند روحانی در مطلبی تحت عنوان «برگرداندن میز بازی» نوشت: در آستانه بازگشت تحریمهای آمریکا محمد جواد ظریف،... بار دیگر از بی‌اعتمادی (ما) و جهان به دونالد ترامپ سخن گفت. همزمان اتحادیه اروپا هم قوانین مسدودساز خود علیه تحریمهای آمریکا را از امروز اجرایی می‌کند. این اقدام اروپا هر چند بخشی از منافع(ما) را تأمین می‌کند، اما دو مشکل اصلی را حل نمی‌کند، یکی رویکرد خصمانه دولت آمریکا علیه (ما) و دیگری اصل وجود تحریمهای آمریکا. عبور از شرایط کنونی، نیازمند یک راه‌حل منطقی و هوشمندانه برای تبدیل کردن بازی دیپلماتیک آمریکا به یک بازی است که برد (ما) در آن تضمین شده باشد.
برای مقابله با تحریمهای آمریکا کدام استراتژی درست است؟
سفیر پیشین رژیم در سازمان ملل در ادامه مطلب با اشاره به شرایط بحرانی رژیم به چاره‌جویی برای خروج از تنگنای کنونی رژیم پرداخته و ضمن تأکید بر راه‌حل دیپلماتیک می‌نویسد: شاید یکی از نکات مغفول مانده در برخی تحلیل‌ها، امکان بهره‌برداری حداکثری از شرایط موجود به روش دیپلماتیک باشد. در واقع به‌نظر می‌رسد که تحلیلگران، با یک کاسه کردن همه مشکلات دیپلماتیک کنونی، در قالب یک رویکرد، انتخاب دستگاه دیپلوماسی ایران را میان استمرار استراتژی حفظ برجام با استفاده از اروپا یا مذاکره با آمریکا یا حتی احیای نگاه به شرق قرار می‌دهند. به اعتقاد من چنین رویکردی غلط است. علی خرم با خوش خیالی و بی‌توجه به ناتوانی رژیم در تأمین اولیه‌ترین نیازمندیهای مردم ۴راهکار به رژیم ارائه می‌دهد و می‌نویسد:. به اعتقاد من چهار راهکار اساسی وجود دارد تا دولت بتواند شرایط موجود را به بهترین شکل مدیریت کند. این چهار راهکار شامل مدیریت مشکلات اقتصادی کشور در داخل، تلاش برای بی‌اثر کردن تحریمهای خارجی، استمرار گفتگو با اتحادیه اروپا و چین و روسیه برای حفظ برجام و همزمان تلاش برای بی‌اثر کردن رفتارهای خصمانه دولت آمریکا در برابر ایران است.
اعتراف به اوضاع به هم ریخته رژیم بعد از اعلام تحریمها
علی خرم با اشاره به ضرب‌المثل معروف هویج و حلوا افزود: باید گفت که ترامپ از یک طرف سیاست چماق و هویج خود را تا کنون پیاده کرده است و بدون این‌که قصد تحسین و تمجید از او داشته‌باشیم، توانسته به نتیجه خوبی برسد. از یک طرف فقط با اعلام تحریم و نه اجرای آن، بازار ایران و مردم ایران واکنش تندی از خودشان نشان دادند. همزمان او اعلام کرده است که آمادگی مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران را دارد. به هر تقدیر، موقعیت اقتصادی آمریکا در جهان امروز، باعث می‌شود تا این کشور با استفاده از ابزار دلار و قدرت اقتصادی خود بتواند، کشورهای کوچک‌تر جهان را آزار دهد و باعث ایجاد آشفتگی و به‌هم‌ریختگی در اقتصاد دیگر کشورها شود. آنچه تا کنون از رویکرد دیپلماسی دونالد ترامپ دیده‌ایم، او به‌دنبال محتوای مذاکرات نیست. ترامپ... نشان داد که میزان بازتاب رسانه‌یی مذاکرات برای او بسیار مهم‌تر از محتوا و نتایج مذاکرات است.
نویسنده مطلب سپس از تحولات بین رژیم ایران و آمریکا نتیجه‌گیری می‌کند: پیشنهاد مذاکره از سوی دونالد ترامپ در پست‌های توییتری او، توانسته تا حد زیادی سررشته روایت تحولات دیپلماتیک میان تهران و واشنگتن را در اختیار او قرار دهد. اکنون نگاههای جهانیان به دستگاه دیپلوماسی ایران است؛ یکسره رد کردن پیشنهاد ترامپ، چیزی جز پیآمد منفی برای (ما) در پی نخواهد داشت.
چیزی به نام میانه‌رو در رژیم ایران وجود ندارد
این مهره پیشین رژیم در سازمان ملل به مواضع ترامپ و پمپئو بر سر تحریمها اشاره کرده و می‌نویسد: تصادفاً آمریکایی‌ها با یک تاکتیک بسیار برنامه‌ریزی شده در حال تلاش هستند تا (ما) را به‌عنوان طرف بد ماجرا معرفی کنند. اگر تصور می‌کنیم که دونالد ترامپ با پاره کردن برجام، نقش پلیس بد را برعهده گرفته باشد، نقش مایک پومپئو، وزیر خارجه او، پلیس بدتر است.
در واقع اظهارات و عملکرد پومپئو در طول هفته‌های گذشته، به‌خصوص شرط‌گذاریهای او بلافاصله بعد از پیشنهاد مذاکره بدون پیش‌شرط رئیس‌جمهور آمریکا، هر دو منولوگ‌هایی از یک سناریو است. پمپئو قصد دارد با رویکرد منفی خود ایرانی‌ها را به آمریکا بدبین کند و مقامهای ایران را به سمت رد کردن هر چه محکمتر پیشنهاد آمریکا سوق بدهد.
آمریکایی‌ها در این مسیر می‌خواهند به دیگران ثابت کنند که به‌گفته پمپئو «چیزی به نام میانه‌رو در جمهوری اسلامی» وجود ندارد. انتخاب چنین رویکردی در مقابل آمریکا، در شرایط کنونی به یک نقض غرض برای (ما) تبدیل می‌شود.
دیپلماسی فریب برای خروج از بحران
در ادامه مطلب علی خرم وی ترامپ را در پیشبرد سیاستهایش در قبال ایران فردی موفق معرفی می‌کند از نظر او ترامپ کارتهای خود را به موقع کشیده و در این بازی دست پیش را دارد در حالیکه رژیم را به بازیگری که همه کارتهایش سوخته تشبیه می‌کند و می‌گوید: اکنون رد یکسره مذاکره با آمریکا، می‌تواند ما را به طرف بد ماجرا بدل کند. محمدجواد ظریف، و دیگر سیاستگذاران (ما) باید به‌شدت هشیار باشند که بازی نخورند... بلوف زدن، ظاهرسازی، پنهان کردن کارتها و تقلب کردن، شاید مجموعه‌یی از کارآمدترین شیوه‌های... بازی باشند که بخشی از اصلی‌ترین منبع درآمد رئیس‌جمهور آمریکاست.
اما این روش‌ها در مذاکرات دیپلماتیک هم تاکتیک‌های کارآمدی هستند، تاکتیک‌هایی که دستگاه دیپلوماسی آمریکا آنها را به‌خوبی به کار گرفته است. (سیاستگذاران ما) هم اما می‌توانند این شیوه بازی را یاد بگیرند.
راه کار حفظ ظاهر برای فریب طرف مقابل
علی خرم نماینده پیشین رژیم در سازمان ملل نتیجه‌گیری می‌کند: به‌عنوان کسی که سال‌ها تدریس روش مذاکره کرده‌ام، یکی از ایرادات اساسی که به‌عملکرد دستگاه دیپلوماسی وارد است این بود که همواره تمامی مطالبات و نتایج نهایی مورد نظر از یک مذاکره را پیشاپیش علناً بیان می‌کنند. چنین کاری را در فن مذاکره، سوزاندن خواسته‌ها می‌دانند. عملاً وقتی که یک طرف تمامی خواسته‌های خود را قبلاً عینا و دقیقاً قبل از مذاکره بیان کرده‌باشد، پای میز مذاکره هم دست خود را خالی کرده و هم طرف مقابل ادعا می‌کند که آنچه شنیده است مواضع اعلانی بود و حالا قرار است در مورد مواضع اعمالی صحبت کند.
(سیاستگذاران ما) باید سعی کنند دست خود را از چشم طرف مقابل پنهان کنند. همزمان حفظ ظاهر در برابر پیشنهادهای طرف مقابل مهم‌ترین روش برای فریب دادن طرف مذاکره است. هیچ‌کس انتظار ندارد ایران دفعتا به سوی پیشنهاد دونالد ترامپ برود، اما دیپلوماسی هوشمندانه، می‌تواند پیشنهاد ترامپ برای مذاکره با تهران را به یک بازی بدل کند که تماماً منافع ایران را تأمین کند.
مطالب مرتبط:
