اطلاعیه – ۲۱ مارس ۲۰۲۵
سقوطی تازه در دیپلماسی گروگان‌گیری رژیم ایران
کارزار تخریب (ترور شخصیتی) علیه اپوزیسیون ایران در ازای آزادی یک گروگان فرانسوی از ایران
کمیته همبستگی آلمان برای ایران آزاد (DSFI)، که متشکل از چندین نماینده سابق و کنونی پارلمان و فعالان حقوق‌بشر است، از آزادی الیویه گروندو، گروگان فرانسوی زندانی در ایران، استقبال می‌کند. اما در عین‌حال، این کمیته کارزار تخریبی و اتهامات بی‌اساس علیه مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران (NWRI)، را که درست پیش از آزادی این گروگان منتشر شده، به‌شدت محکوم می‌کند.
در تاریخ ۱۸ مارس ۲۰۲۵، مجله طنز فرانسوی Canard Enchaîné مقاله‌یی منتشر کرد که شامل اتهامات بی‌اساس علیه مریم رجوی، به‌ویژه شامل ادعاهای نادرست درباره سوءاستفاده مالی بود. این مقاله بر اتهاماتی استوار بود که ۲۰سال پیش مطرح شده بود و پس از ۱۲سال تحقیقات بی‌نتیجه، در سال ۲۰۱۲ به‌طور کامل رد شد.
با این حال، رسانه‌های حکومتی ایران بلافاصله این ادعاها را دستاویز تبلیغات خود قرار دادند و برای تخریب مقاومت ایران از آن سوءاستفاده کردند.
علاوه بر این، اتهام «فرقه اسلامی-مارکسیستی» بودن سازمان مجاهدین خلق (MEK) – که یکی از اعضای شورای ملی مقاومت ایران (NWRI) است – به قدمت جمهوری اسلامی تحت حاکمیت ملاها بازمی‌گردد، اما هرگز هیچ سند و مدرکی برای اثبات آن ارائه نشده است.
دو روز پس از انتشار این مقاله، دولت فرانسه آزادی الیویه گروندو را تأیید کرد. او در سال ۲۰۲۲ بازداشت و به جرم انتسابی جاسوسی به پنج سال زندان محکوم شده بود.
این نخستین باری نیست که رژیم ایران از گروگان‌گیری خارجیان به‌عنوان ابزار فشار برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کند. دو نمونه اخیر از این تاکتیک عبارتند از:
آزادی اسدالله اسدی، دیپلمات-تروریست رژیم ایران که در سال ۲۰۱۸ به‌دلیل برنامه‌ریزی برای بمب‌گذاری در گردهمایی بزرگ مقاومت ایران دستگیر و به ۲۰سال زندان محکوم شد. اما در یک معامله ننگین با بلژیک، او در ازای آزادی دو گروگان غربی آزاد شد.
آزادی حمید نوری، از مقامات زندانهای ایران که در قتل‌عام ۱۹۸۸ علیه دهها هزار زندانی سیاسی (اکثراً اعضای مجاهدین خلق) نقش داشت. او در سوئد محکوم به حبس ابد شده بود، اما دولت سوئد در ازای آزادی یک گروگان سوئدی در ایران، او را آزاد کرد.
این نمونه‌ها نشان می‌دهد که رژیم ایران از دیپلماسی گروگان‌گیری برای امتیازگیری سیاسی و رهایی جنایتکاران خود از مجازات استفاده می‌کند.
این معاملات نه‌تنها عدالت و دستگاه قضایی اروپا را به سخره می‌گیرند، بلکه بیش از همه به مردم ایران، مقاومت آنان و خواست عدالت‌خواهی هزاران انسانی که تحت سرکوب و ترور رژیم ایران رنج برده و می‌برند، آسیب می‌زنند.
یکی دیگر از اهداف دیپلماسی گروگان‌گیری رژیم ایران، تضعیف و محدود کردن فعالیت اپوزیسیون مشروع ایران، به‌ویژه سازمان مجاهدین خلق (MEK) و شورای ملی مقاومت ایران (NWRI) است. رژیم تلاش می‌کند با این روش‌ها، آلترناتیو دموکراتیک خود را از مشروعیت بیندازد و آن را برای افکار عمومی غیرقابل پذیرش جلوه دهد.
کمیته همبستگی آلمان برای ایران آزاد (DSFI) به‌شدت تسلیم‌شدن مکرر اروپا در برابر دیپلماسی گروگان‌گیری رژیم ملاها را محکوم می‌کند. اروپا باید به‌جای حمایت از این بازیهای کثیف، پیام روشنی به رژیم ایران بدهد که از آزادی و دموکراسی در ایران حمایت می‌کند، نه این‌که نیروهایی را که برای تحقق این هدف تلاش می‌کنند، سد نماید.
ما هم‌چنین به‌شدت محکوم می‌کنیم که برخی رسانه‌های اروپایی بارها و بارها به ابزار تبلیغاتی رژیم ایران تبدیل شده و مقالاتی را بدون بررسی صحت آنها منتشر می‌کنند، در حالی که این اتهامات و مطالب تخریبی، بدون کم‌و‌کاست از سناریوهای طراحی‌شده وزارت اطلاعات رژیم ایران کپی‌برداری شده‌اند.
کمیته همبستگی آلمان هم‌چنین حمایت نامحدود خود از خانم مریم رجوی را که از به‌رسمیت شناخته شدگی جهانی برخوردار است، مورد تأکید قرار می‌دهد. ما واقف هستیم که مریم رجوی به‌خاطر این‌که هدایت مؤثرترین و بزرگترین اپوزیسیون سازمان‌یافته ایران را برعهده دارد همواره به‌عنوان دشمن شماره ۱ در کانون حملات فیزیکی و تبلیغاتی رژیم ایران قرار دارد.
کمیته همبستگی آلمان برای ایران آزاد (DSFI) و حامیان متعهد مقاومت ایران هرگز تحت تأثیر این معاملات شرم‌آور قرار نخواهند گرفت و به مبارزه خود برای یک ایران آزاد ادامه خواهند داد.
برنامه ۱۰ ماده‌ای خانم مریم رجوی برای ایران پس از سرنگونی رژیم، که بر آزادی، دموکراسی، برابری و جدایی دین از دولت تأکید دارد، معیار اصلی ارزیابی این جنبش است. به‌جای پرداختن به تبلیغات رژیم علیه خانم رجوی، ارزیابی این جنبش باید بر مبنای برنامه و ارزش‌های آن باشد.
امضاکنندگان تاکنون:
لئو داتسن برگ (رئیس کمیته همبستگی آلمانی – نماینده سابق مجلس فدرال)، مارتین پاتسلت (عضو هیأت رئیسه کمیته همبستگی آلمانی -نماینده سابق مجلس فدرال)، کارستن مولر (نماینده مجلس فدرال از حزب دمکرات مسیحی)، توماس لوتسه (نماینده مجلس فدرال از حزب سوسیال دمکرات)، کاترین بورنمولر (رئیس افتخاری جامعه بین‌المللی حقوق بشر)، دکتر کریستینا ماریا بامل (اسقف منطقه‌ای کلیسای پروتستان برلین)، کریستیان کالدرونه (نماینده مجلس ایالت نیدرزاکسن)، هرمان یوزف شارف (نماینده مجلس ایالت زارلند)، پروفسور کریستف دگنهارت (حقوقدان – استاد حقوق دولت)، نوربرت گایس (نماینده سابق مجلس فدرال)
