محمد میرزا بیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری رژیم روز شنبه ۱۳شهریور در یک برنامه تلویزیونی گفته است که "آمار مهاجرت پرستاران ایرانی افزایش یافته است".
میرزابیگی یکی از دلایل مهاجرت پرستاران از ایران را "احساس دلسردی و دلزدگی و احساس ناامیدی کردن از مسئولان" عنوان کرده است. به گفته وی یکی از دلایل مهاجرت پرستاران ایران ایجاد "تسهیلات" در دیگر کشورها برای این پرستاران بوده است.
روزنامه حکومتی جهان صنعت روز چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت۱۴۰۰ به‌نقل از محمد شریفی‌مقدم دبیرکل خانه پرستار درباره دلایل مهاجرت پرستاران و تبعات آن نوشت، مهاجرت همیشه بین پرستاران وجود داشته اما با شیوع کرونا و دلزدگی آنها از وضع پیش‌آمده، اخیراً ماهانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰پرستار از کشور خارج می‌شوند.
پرستاران با توجه به جذابیتهایی از جمله حقوق بالا و مزایای خوب که کشورهای اروپایی دارند، ترجیح می‌دهند در کشوری زندگی کنند که منزلت اجتماعی داشته باشند. علی‌الخصوص که در ایام کرونا مهاجرت برای پرستاران تسهیل شده است. به همین مناسبت پرستاران بیشتر نسبت به گذشته برای مزایای کشور مقصد و مشکلات کشور مبدأ خلاف میل‌شان تصمیم به مهاجرت می‌گیرند.
وی در ادامه گفت، متأسفانه مهاجرت پرستاران به ضرر کشور است. چه بسا نگاه مسئولان به انسان‌ها مثبت نیست. به‌طوری که سلامت مهم‌ترین نیاز همه انسان‌هاست. اگر سلامت مردم برای مسئولان مهم بود باید از پرستاران حمایت بیشتری می‌شد تا آنها کشور را ترک نکنند. البته متأسفانه در کشور ما جان آدمیزاد فاقد ارزش است.
رئیس هیأت‌مدیره نظام پرستاری تهران روز ۲۰فروردین۱۴۰۰ از مهاجرت ماهانه ۵۰۰پرستار به کشورهای آمریکایی و اروپایی خبر داد.
روزنامه حکومتی همشهری آنلاین به‌نقل از خبرگزاری حکومتی دانشجو؛ دکتر آرمین زارعیان رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری استان تهران از مهاجرت ماهانه ۵۰۰پرستار ایرانی به خارج از کشور خبر داد و گفت: اغلب پرستاران ایرانی به کشورهای آمریکای شمالی مثل کانادا، و سوئد در اروپا و هم‌چنین برخی کشورهای حوزه خلیج‌فارس مهاجرت می‌کنند.
وی تأکید کرد: پرستارانی که به کشورهای یادشده مهاجرت می‌کنند، اغلب پرستاران بخش خصوصی هستند و به‌دلیل برخوردار نبودن از حق و حقوق کافی و منطقی در ازای کاری که انجام می‌دهند، تصمیم به مهاجرت می‌گیرند و ایران را ترک می‌کنند.
