۶۳درصد جمعیت ایران را جامعه کارگری تشکیل میدهد. یعنی ۱۳میلیون کارگر که نان آور بیش از ۵۰میلیون نفر هستند.
بیش از ۹۰درصد از جامعه کارگری ایران دچار فقر مطلق هستند و با میزان درآمد فعلی و این حجم از گرانی افسار گسیخته آنها دیگر توانایی تهیه مایحتاج اولیه خود را ندارند. (روزنامه آرمان- ۲ بهمن ۱۳۹۹)
کارگران حداقل بگیر که تعدادشان میلیونها نفر است، دست کم ۴ برابر زیر خط فقر هستند.
اما در این شرایط که زندگی برای کارگران بسیار سخت شده رژیم آخوندی طرحی ارائه داده با عنوان «دیدگاههای رنجآفرین و دیدگاههای گنجآفرین در حوزه اقتصاد (بایدها و نبایدها در مطالبات اقتصادی)».
این طرح افزایش حقوق کارگران را هدف قرار داده و در آن آمده که «افزایش حقوق کارگران نتیجهای جز تورم و افزایش بیکاری به همراه ندارد».
در این طرح دولت پیشنهادهایی چون قانونی کردن قراردادهای موقت، افزایش سن بازنشستگی، تغییر محاسبه مستمری بازنشستگی و احیای فرهنگ استاد - شاگردی و به کار گرفتن جوانان بیکار بدون پرداخت حداقل دستمزد ارائه شده است.
نگاهی گذرا نشان میدهد که این طرح بطرز عجیب و غیر انسانی زندگی کارگران را هدف قرار داده است.
اما دردناکتر و تکاندهندهتر این است که مهرههای رژیم افزایش دستمزد کارگری را باعث تورم میدانند، اما ببینیم تا چه میزان این حرف مهمل و پوشال است.
سهم دستمزد در هزینة تولید کالا در ایران حدود ۵درصد است، (تلویزیون رژیم ۲۲ اسفند ۹۶: اسماعیل ظریفی آزاد مدیر کل روابط کار وزارت کار، رفاه و تأمین اجتماعی)
یعنی اگر تولید یک کالا ۱۰۰دلار هزینه داشته باشه، در ایران ۵دلارش دستمزد کارگر است، در حالی که حد اکثر این عدد در دنیا ۷۰ درصد و مربوط به آمریکاست، استرالیا ۶۷ درصد. کشورهای توسعه یافته صنعتی از ۵۰ درصد به بالاست. حتی در کشورهای حول و حوش ایران سهم دستمزد از تولید بین ۲۵ تا ۳۰درصد است.
اما مهرههای رژیم با وقاحت میگویند افزایش دستمزد باعث ایجاد تورم میشود، در حالی که روزانه تا هزار میلیارد دلار نقدینگی در این کشور ایجاد میشود که یکی از عوامل اصلی تورم است، این نقدینگیها به اعتراف خودشان دست همان ۴-۵ درصدی است که در حاکمیت هستند. کسری بودجه برای سال ۱۴۰۰ تا ۴۰۰هزار میلیارد تومان پیشبینی که امالمصائب اقتصادی و از عوامل اصلی تورم است.
اما آخوندهای انگلیسی تازه بعد از ۴۰سال یادشان افتاده که طرح تاچر را کپیبرداری کنند، طرحی که با عنوان «کارآموزی نیروهای جوان» در بریتانیا اجرا شد و دوام نیاورد.
به اعتقاد اقتصاددانان سرکوب دستمزد یکی از مخربترین سیاستی است که رکود را هم در کنار بقیه مصیبتهای اقتصادی نهادینه میکند.
رژیم آخوندی سفره کارگران را بلعیده و آیندهی آنها را هم نابود کرده و بعد با وقاحت از آنها میخواهد که رأی بدهند، اما رأی آنها سرنگونی است.