با زندانیان کار در اصفهان مانند بردگان رفتار می‌شود و در کارخانجات مختلف با سوددهی بالا مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند. سود حاصله از کار زندانیان به جیب سازمان زندانها و عوامل آنها در کارخانجات مربوطه می‌ریزد.
به گزارش یک منبع مطلع، زندانیان کار در اردوگاه قلعه شور و دیگر مکانهای بکارگیری زندانیان در معرض بدرفتاری و تهدید بازگشت به زندان قرار دارند. با بر اساس قوانین برده‌داری رفتار می‌شود. از زندانیان برای کار اجباری سند گرفته می‌شود. آنها مجبورند روزانه علاوه بر کار اجباری، توهین و تحقیر را نیز تحمل کنند.
این زندانیان در ازای دست‌کم ۸ساعت کار روزانه مبلغ ۱۷هزار تومان دریافت می‌کنند که این مبلغ نیز ماههاست پرداخت نشده است.
صاحبان کار که معمولاً کارخانه‌های سنگبری اصفهان هستند، در ازای کار روزانه زندانیان ۸۰هزار تومان به سازمان زندانها پرداخت می‌کنند. اما از این مبلغ ما به ازاء هر زندانی ۶۳هزار تومان را سازمان زندانها به جیب می‌زند و مبلغ ناچیز ۱۷هزار تومان را به زندانی می‌دهند.
زندانیان به‌صورت دائمی در معرض تهدید قرار دارند که تن به این شرایط بدهند وگرنه به بندهایی که پر از بیماران کرونایی است، بازگردانده می‌شوند. به آنها گفته می‌شود: «شما را به بند برمی گردانیم تا کرونا بگیرید و بمیرید».
زندانیان در زندانهای اسدآباد، دستگرد، ویلاشهر، نجف آباد و قلعه‌شور مورد بهره کشی قرار می‌گیرند. ۲۵۰نفر در زندان قلعه‌شور در بنیاد تعاون ساختمان سازی، برای بنیاد شهید ساختمان می‌سازند. ۵۰۰ زندانی در کارگاه بتون زنی ویلاشهر به بیگاری کشیده می‌شوند.
حدود ۲۵۰۰تن از زندانیان در زندان اسدآباد در کارخانه‌ها و کارگاههای سنگبری و کاشی سازی مورد بیگاری هستند. حدود ۱۰۰۰نفر از آنان در کارخانه‌های سنگبری محمودآباد و مابقی در کارخانه‌های کاشی سازی به سوددهی به عوامل حکومتی مشغول هستند. محمودآباد در جاده اصفهان – شاهین شهر قرار دارد.
در زندان دستگرد اصفهان ۱۰۰۰تن از زندانیان تحت نام یک انجمن در کارخانجات سنگبری، شهرداری، ساختمان سازی‌ها، کارخانجات و اصناف خصوصی و تعدادی نیز در کارواش و ... به کار گرفته می‌شوند.
اسامی سه تن از عواملی که از زندانیان در زندان دستگرد اصفهان بیگاری می‌کشند، عبارت است از:
۱. دایی مدیر عامل انجمن به‌اصطلاح حمایت از زندانیان،
۲. رهنما
۳. کفش داران رئیس سابق زندان که هم‌اکنون پیمانکار ساختمان سازی است.
