المانیتور در بررسی سال۲۰۲۲ روز پنجشنبه ۸دی نوشت: خامنه‌ای با چالش بی‌سابقه‌یی با اعتراضات و مشکلات اقتصادی مواجه است. نسل جدیدی از جوانان جسور، در میانه مبارزه‌ای هستند که بی‌هراس از سرکوب، زندان و اعدام می‌باشند. . این تظاهرات طولانی‌ترین دوره ناآرامی در ایران از سال۵۷ است. وسعت و شدت تظاهرات و عزم معترضان برای سرنگونی رژیم حاکم، آن را غافلگیر کرد.
استفاده از مجازات اعدام نه تنها از سوی جامعه بین‌المللی و عموم مردم در داخل، بلکه حتی در میان میانه‌روهای جامعه روحانیت با واکنش مواجه شده است. جامعه محققان و مدرسین حوزه علمیه قم در اوایل ماه جاری در بیانیه‌یی ضمن محکوم کردن این سیاست، خاطرنشان کرد: «اعدام راهبرد مناسبی برای ایجاد امنیت و تنش‌زدایی نیست، زیرا تنها باعث تشدید نفرت و خشم عمومی می‌شود».
تهران با تلاش برای یافتن یک قربانی و انکار شکست‌های خود، ناآرامی‌ها را به دشمنان خارجی، گروه‌های جدایی‌طلب و فعالانی مرتبط کرده است که در یک «توطئه» برای تجزیه کشور متحد شده‌اند. در حالی که معترضان اتحاد خود را در سراسر کشور دارای تنوع قومی اعلام می‌کنند و شعار می‌دهند «از کردستان/تهران/تبریز تا زاهدان، ما جان خود را فدای ایران خواهیم کرد»، این استدلال مورد حمایت کمی قرار گرفت.
جنبش اعتراضی تنها مشکلی نیست که رژیم ایران باید در سال۲۰۲۳ با آن کنار بیاید. اقتصاد آسیب دیده از تحریم و فساد مدت طولانی است که قدرت مالی این نظام را از بین برده و بر نارضایتی مردم افزوده است.
پول ملی، ریال، در حال سقوط به ظاهر غیرقابل توقف است. بحران ارزی از زمان شروع اعتراضات به‌شدت بدتر شده است، به‌طوری که ریال عملاً یک‌سوم ارزش خود را تنها طی ۱۰۰روز از دست داده است. دلار در ۲۶دسامبر بالای ۴۱۳۰۰۰ریال معامله شد که نسبت به ۳۲۰۰۰۰ در اواسط شهریور افزایش داشت.
در حالی که مقامات رژیم ایران با اشاره به اعتراضات به زمان گذشته صحبت می‌کنند، دستگیری افراد ۱۴ساله به امری عادی تبدیل شده است. اعتصاب‌های تجاری یکی پس از دیگری شهرها را فرا می‌گیرد و عزاداران قربانیان ناآرامی، قبرستانها را به مکانهای اعتراضی تبدیل کرده‌اند که در آنها علیه خامنه‌ای شعار می‌دهند و به انتقام خون «شهدا» فراخوان می‌دهند.
