کارزار در شبکه‌های اجتماعی باعث شد دستگاه قضایی فعلاً اجرای حکم اعدام سه جوان معترض را متوقف کند. شبکه‌های مجازی پیوندها برای آمدن به خیابان را به بهترین نحو ممکن فراهم می‌کند. در ایران نارضایتی سریعاً به اعتراض بدل می‌شود.
روزنامه حکومتی اعتماد ۱۱مرداد در مطلبی با عنوان " نارضایتی در ایران سریعاً به اعتراض بدل می‌شود" درباره صدور و تأیید حکم اعدام ۳جوان دهه هفتادی، به اتهام مشارکت در جریان اعتراضات آبانماه۹۸ توسط رژیم آخوندی و عقب‌نشینی قضاییه جلادان نوشت: «اخیراً در پی صدور و تأیید حکم اعدام ۳جوان دهه هفتادی، به اتهام مشارکت در جریان اعتراضات آبانماه۹۸، شاهد به راه افتادن کارزاری در فضای مجازی بودیم که با استقبال چشمگیر شهروندان و کاربران فضای مجازی در شبکه‌های اجتماعی توئیتر، اینستاگرام و… مواجه شد و در ادامه این مطالبه‌گری متفاوت شهروندان، به توقف حکم با این تأکید که دستگاه قضایی پیشاپیش مسیر اعاده دادرسی در این پرونده را باز گذاشته بود، منجر شد و چنانکه در اخبار اولیه آمد، پیرو دستور رئیس قوه قضاییه اجرای این حکم فعلاً متوقف شده است...
یک جامعه‌شناس می‌گوید: بدیهی است که نه اینترنت و نه هیچ تکنولوژی دیگری مستقیماً علت وقوع یک اعتراض جمعی یا امثال آن را توضیح نمی‌دهد... کنشهای جمعی و اعتراضات اجتماعی حاصل تضادهای اجتماعی و احساس محرومیت نسبی، فقر و نابرابری یا استبداد و اقتدارگرایی و عدم مشروعیت هستند... کار تکنولوژیهای ارتباطی تسهیل پیوند و ارتباط مردم ناراضی و گفتگو درباره وضع و اوضاع شان است. اما در جریان صدور حکم ۳جوان مورد اشاره و هشتگ اعدام نکنید چند عامل دیگر نیز به کمک تکنولوژی آمد؛
اول و مهم‌ترین مسأله این‌که جامعه ایران در وضعیت جنبشی است و لذا نارضایتی‌ها خیلی زود تبدیل به اعتراض می‌شود.
دوم این‌که موضوع اعتراض در این کنش بسیار روشن و شفاف و خالی از ابهام بود...
سوم این‌که به‌لحاظ ارزشهای اجتماعی مظلوم بودن ۳نفر و ظالمانه بودن حکم بسیار بدیهی بود. یعنی روشن بود که در این پرونده موضوع اجرای حکم اعدام کسانی است که بی‌تردید شایسته چنین حکمی نیستند. در واقع نوعی اجماع شکل گرفت...
کنشگری هشتگی و جنبش کف خیابان در تعارض و رقیب یکدیگر نیستند، بلکه مکمل و در تعامل با یکدیگرند... شبکه‌های مجازی به خودی خود حامل جنبش، اعتراض یا کنش نیستند، بلکه اعتراض و کنش را تسهیل می‌کنند. پس بحث از دوران جدید نیست، بحث ورود تکنولوژی جدید به جنبش‌های اعتراضی است. اتفاقی که در سال۸۸، اعتراضات دیماه۹۶ و اعتراضات آبان ماه۹۸ تجربه شد...
حکومت‌ها بخواهند یا نخواهند خیابان جزیی انکارناپذیر از اعتراض است. شبکه‌یی شدن نه تنها مانع از خیابانی‌شدن نمی‌شود، بلکه تسهیل کننده حضور خیابانی است...
در جنبش‌های اعتراضی روابط و پیوند معترضان بسیار اهمیت دارد... شبکه‌های مجازی این پیوندها را به بهترین نحو ممکن فراهم می‌کنند. اما نه برای نیامدن به خیابان، بلکه برعکس برای آمدن به خیابان».
