-از این به بعد مرا به اسم «ابوعمار» صدا بزنید.
-چرا ابو عمار؟ این نام چه کسی است؟
-نام پسرک یتیم فلسطینی است…
عرفات فرمانده انقلاب فلسطین کسی که در وجدان و ضمیر هر فلسطینی زنده و جاوید است
چه کسی از ماست که در برابر نیروی ایمان او به بازگشت زود هنگام شگفت‌زده نشده باشد؟ بینش او از فضای قیرگونه عبور می‌کرد تا آنسوی آن را بنگرد. هنگام سفر از بیروت سوار بر امواج دریا به‌سوی جایی که نمی‌دانست، به‌سوی نامعلومی در دوردست رهسپار شد:
- به‌کجا می‌روی؟
- (بی‌هیچ درنگی پاسخ داد) : به‌فلسطین.
او از تعقیب هواپیماها و دوربین تک تیراندازها نجات یافت و سفر پر رمز و راز اودیسه‌گونهٴ خویش را طی کرد تا در انتهای هر مرحله‌یی بگوید: «من رهسپار فلسطینم». او بود که این سفر و این داستان را از نو آغاز می‌کرد.
از شبیخونی به‌اتاق خوابش در تونس جان به‌در برد؛ از سقوط هواپیمایش در صحرای لیبی نجات یافت. از آثار جنگ اول خلیج فارس در امان ماند؛ و از اتهام دشمن ساخته «تروریستی» رهایی یافت و آن را به حقیقت «دارندهٴ جایزه صلح نوبل» تغییر داد. او در جستجوی پرتکاپویش به‌دنبال آینده در اکنون، در پی فصل مشترکها بود و سدی بود در برابر بنیادگرایی.
و سرانجام آن پیش‌بینی بزرگ، که تمام زندگی‌اش را با آن زیسته بود، محقق ساخت: به‌سرزمین موعودش بازگشت، به فلسطین بازگشت.
وقتی به او نگاه می‌کنیم، او سر‌زندگی، مهربانی و شوقی است فوق‌العاده. یک تلاطم و انضباط توأمان.
و این چنین بود تلاش جاری و رودخانه‌ای او:
«گذار از نقشی که او را قربانی تاریخ می‌خواست، به مشارکت در ساختن تاریخ»
روز 4اوت 1999، در 70سالگی، در حالی‌که فلسطینیها هفتادمین سالروز تولد او را جشن می‌گرفتند، اعلام کرد که آرزوی وی خواندن نماز در بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت آینده فلسطین می‌باشد.
پنج سال بعد در روز جمعه 12نوامبر 2004، مصادف با 22آبان 1383 (28رمضان 1425)، در مقر دولت فلسطین در رام‌الله، در سالنی که عرفات در آن نماز می‌خواند؛ و توسط ارتش اسرائیل تخریب شده بود، به‌خاک سپرده شد. موج احساسات و عواطف میلیونها فلسطینی در سراسر جهان، بعدازظهر روز جمعه، در چهرهٴ دهها هزار فلسطینی که موفق به ورود به‌این محوطه شده بودند، غلیان یافت. او تنها رهبر عربی بود که سه مراسم تشییع داشت: در پاریس، در قاهره و در رام‌الله.
روز پنجشنبه 21نوامبر 2004 برابر با 21آبان، در بیمارستان نظامی پرسی پاریس مبارز بزرگ صلح و استقلال، یاسرعرفات (ابوعمار) سمبل مبارزه، آرمان و آلام فلسطینیان و همچنین یار بزرگ مجاهدان و مقاومت ایران، با کوله‌باری به‌قدمت بیش از 50سال نبرد بی‌امان، به مثابه رهبر تاریخی فلسطین، سرانجام بدرود حیات گفت و جاودانه شد. او چشم از این جهان بست و روح پاکش به‌سوی رفیق اعلا پر کشید؛ ولی همراه با ماندگاری این خلق بزرگ، باقی خواهد ماند. زیرا که او پیشتاز مبارزه مسلحانه و مبارزه سیاسی و رهبر بزرگ سرنوشت، در مسیر ساختن هویت ملی و رمز آینده‌نگری برای تأسیس دولت مستقل فلسطین و آزاد کردن مردمش از بند و زنجیرهای دربه‌دری و اشغالگری بود.
یاسر عرفات، با نام کامل «محمد عبد الرؤوف القدورهٴ الحسینی» از والدینی فلسطینی‌الاصل در شهر قاهره در کشور مصر به‌دنیا آمد و بعدها به نام «أبو عمّار» معروف شد. او در بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۲۰۰۴ میلادی رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین بود. یاسر عرفات از مردمی آواره و پراکنده یک خلق مقاوم و رزمنده ساخت. او با درک عمیق و اعتقاد راسخ و خلل‌ناپدیر به‌حقانیت مبارزه خلق فلسطین یک مبارزه مالامال از رنج و خون و شهامت و شجاعت را از نقطهٴ صفر آغاز و با فراز و نشیبهای شاید از نوع خود بی‌نظیر به‌طور شایسته هدایت و رهبری کرد.
یاسر عرفات یکی از جدی‌ترین و قدیمی‌ترین یاران سازمان مجاهدین خلق و مقاومت ایران بود. همین مواضع ترقیخواهانهٴ وی بود که باعث شد خشم و غضب حیوانی خمینی دجال و آخوندهای خمینی صفت علیه او برانگیخته شود.
-چرا ابو عمار؟ این نام چه کسی است؟
-نام پسرک یتیم فلسطینی است…
عرفات فرمانده انقلاب فلسطین کسی که در وجدان و ضمیر هر فلسطینی زنده و جاوید است
چه کسی از ماست که در برابر نیروی ایمان او به بازگشت زود هنگام شگفت‌زده نشده باشد؟ بینش او از فضای قیرگونه عبور می‌کرد تا آنسوی آن را بنگرد. هنگام سفر از بیروت سوار بر امواج دریا به‌سوی جایی که نمی‌دانست، به‌سوی نامعلومی در دوردست رهسپار شد:
- به‌کجا می‌روی؟
- (بی‌هیچ درنگی پاسخ داد) : به‌فلسطین.
او از تعقیب هواپیماها و دوربین تک تیراندازها نجات یافت و سفر پر رمز و راز اودیسه‌گونهٴ خویش را طی کرد تا در انتهای هر مرحله‌یی بگوید: «من رهسپار فلسطینم». او بود که این سفر و این داستان را از نو آغاز می‌کرد.
از شبیخونی به‌اتاق خوابش در تونس جان به‌در برد؛ از سقوط هواپیمایش در صحرای لیبی نجات یافت. از آثار جنگ اول خلیج فارس در امان ماند؛ و از اتهام دشمن ساخته «تروریستی» رهایی یافت و آن را به حقیقت «دارندهٴ جایزه صلح نوبل» تغییر داد. او در جستجوی پرتکاپویش به‌دنبال آینده در اکنون، در پی فصل مشترکها بود و سدی بود در برابر بنیادگرایی.
و سرانجام آن پیش‌بینی بزرگ، که تمام زندگی‌اش را با آن زیسته بود، محقق ساخت: به‌سرزمین موعودش بازگشت، به فلسطین بازگشت.
وقتی به او نگاه می‌کنیم، او سر‌زندگی، مهربانی و شوقی است فوق‌العاده. یک تلاطم و انضباط توأمان.
و این چنین بود تلاش جاری و رودخانه‌ای او:
«گذار از نقشی که او را قربانی تاریخ می‌خواست، به مشارکت در ساختن تاریخ»
روز 4اوت 1999، در 70سالگی، در حالی‌که فلسطینیها هفتادمین سالروز تولد او را جشن می‌گرفتند، اعلام کرد که آرزوی وی خواندن نماز در بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت آینده فلسطین می‌باشد.
پنج سال بعد در روز جمعه 12نوامبر 2004، مصادف با 22آبان 1383 (28رمضان 1425)، در مقر دولت فلسطین در رام‌الله، در سالنی که عرفات در آن نماز می‌خواند؛ و توسط ارتش اسرائیل تخریب شده بود، به‌خاک سپرده شد. موج احساسات و عواطف میلیونها فلسطینی در سراسر جهان، بعدازظهر روز جمعه، در چهرهٴ دهها هزار فلسطینی که موفق به ورود به‌این محوطه شده بودند، غلیان یافت. او تنها رهبر عربی بود که سه مراسم تشییع داشت: در پاریس، در قاهره و در رام‌الله.
روز پنجشنبه 21نوامبر 2004 برابر با 21آبان، در بیمارستان نظامی پرسی پاریس مبارز بزرگ صلح و استقلال، یاسرعرفات (ابوعمار) سمبل مبارزه، آرمان و آلام فلسطینیان و همچنین یار بزرگ مجاهدان و مقاومت ایران، با کوله‌باری به‌قدمت بیش از 50سال نبرد بی‌امان، به مثابه رهبر تاریخی فلسطین، سرانجام بدرود حیات گفت و جاودانه شد. او چشم از این جهان بست و روح پاکش به‌سوی رفیق اعلا پر کشید؛ ولی همراه با ماندگاری این خلق بزرگ، باقی خواهد ماند. زیرا که او پیشتاز مبارزه مسلحانه و مبارزه سیاسی و رهبر بزرگ سرنوشت، در مسیر ساختن هویت ملی و رمز آینده‌نگری برای تأسیس دولت مستقل فلسطین و آزاد کردن مردمش از بند و زنجیرهای دربه‌دری و اشغالگری بود.
یاسر عرفات، با نام کامل «محمد عبد الرؤوف القدورهٴ الحسینی» از والدینی فلسطینی‌الاصل در شهر قاهره در کشور مصر به‌دنیا آمد و بعدها به نام «أبو عمّار» معروف شد. او در بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۲۰۰۴ میلادی رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین بود. یاسر عرفات از مردمی آواره و پراکنده یک خلق مقاوم و رزمنده ساخت. او با درک عمیق و اعتقاد راسخ و خلل‌ناپدیر به‌حقانیت مبارزه خلق فلسطین یک مبارزه مالامال از رنج و خون و شهامت و شجاعت را از نقطهٴ صفر آغاز و با فراز و نشیبهای شاید از نوع خود بی‌نظیر به‌طور شایسته هدایت و رهبری کرد.
یاسر عرفات یکی از جدی‌ترین و قدیمی‌ترین یاران سازمان مجاهدین خلق و مقاومت ایران بود. همین مواضع ترقیخواهانهٴ وی بود که باعث شد خشم و غضب حیوانی خمینی دجال و آخوندهای خمینی صفت علیه او برانگیخته شود.
روز جمعه 22آبان 1383 همزمان با خاکسپاری یاسر عرفات در رام‌الله، مراسم یادبود ویژه‌یی در قطعهٴ مروارید شهر اشرف نیز برگزار شد که مسئولان ارشد مجاهدین و فرماندهان ارتش آزادیبخش بر نماد یادبود عرفات تاجهای گل نثار کردند. فرماندهان یکانهای ارتش آزادی با اجرای سلام نظامی در مقابل نماد یادبود عرفات با او وداع کردند و هزاران رزمنده آزادی ایران، نماد یادبود عرفات را در قطعهٴ مروارید گلباران کردند.
