خبرهای دریافتی حاکی است که زندانی سیاسی ارژنگ داوودی، ۶۸ساله، فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی از دانشگاه تگزاس، از تاریخ ۶خرداد ۱۴۰۰ پس از انتقال از زندان زابل به تهران، در یک سوئیت انفرادی در بند امن زندان گوهردشت محبوس است.
این زندانی پیش از انتقال به گوهردشت، به زندان فشافویه (تهران بزرگ) منتقل شده بود که رئیس این زندان از تحویل‌گیری او، به‌دلیل ترس و وحشتی که از این زندانی سیاسی دارند، امتناع کرد. سپس او را به زندان گوهردشت منتقل کردند.
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی مدت ۱۸سال است که بدون حتی یک روز مرخصی و برخورداری از حق داشتن وکیل و تماس، به زندانهای مختلف در ایران جابه‌جا شده و در سخت‌ترین شرایط در زندانهای زابل و زاهدان محبوس بوده است.
ارژنگ داوودی از سال۸۲ تاکنون در زندانهای اوین، گوهردشت، اهواز، بندرعباس، زابل و زاهدان محبوس بوده است.
از سال۹۵ پس از تبعید وی به زندان زابل، او را به‌عمد بین زندانهای زابل و زاهدان جابه‌جا می‌کردند تا ردی از او در دست نباشد. در تمام این مدت، این زندانی سالخورده از حق تماس و ملاقات محروم بوده است.
ارژنگ داوودی در سال۹۷ پس از احضار به دفتر رئیس جنایتکار زندان زاهدان به نام محمد خسروی، توسط معاون وی به نام غلامرضا قدیر در حالی که پابند و دست‌بند زده شده بود از بالای پله‌های طبقه دوم ساختمان به پایین پرتاب شد. در این عمل ضدانسانی پای راست وی از ناحیه ران و ساق پای چپش شکست. ۲کتف او در رفت و دچار ضربدیدگی شد. ۲مهره پایین کمرش ضرب دید به‌طوری که قادر به راه رفتن نبود و سرانجام هم تا آخر عمر مجبور است با واکر راه برود.
