شرکت ریسندگی و بافندگی و نساجی کاشان یکی از بزرگترین مجموعه‌های نساجی ایران با قدمت بیش از ۸۰سال باعث پویایی و رونق اقتصاد منطقه کاشان و اطراف بوده است. کاشان از قدیم قطب بزرگ نساجی ایران بوده و هست وبا بکارگیری هزاران نفر نیروی کار باعث اشتغال زایی و فعالیت چشمگیر بوده است. کارخانه نساجی کاشان در حال حاضر ۱۱۰۰ کارگر دارد. رکود در صنعت نساجی کاشان و علل آن:
رکود این مجموعه عظیم ریسندگی کاشان را به علل زیر نسبت داد:
-قدیمی بودن ماشین‌آلات و عدم توجه مدیران شرکت به ارتقائ سطح تکنولوژی ماشین‌آلات و بروز رسانی آن
- تراکم نیروی انسانی مخصوصاً در ۲ دهه اخیر و طبیعتاً این مسأله باعث بالا رفتن قیمت تمام شده تولیدات گردیده و موجب زیان انباشته در طی سالهای اخیر شده است.
-عدم توجه سهامداران و صاحبان سرمایه به سرمایه‌گذاری جدید جهت ارتقای وضعیت تولید شرکت و این خود علل و عوامل زیادی دارد که مهمترین آن خرد بودن سهام شرکت است که به بیش از پانزده‌هزار سهامدار می‌رسد در حقیقت سهامداران عمده تعدادی انگشت شمار هستند که احساس مسولیتی ندارند.
- سو مدیریت و عدم کفایت مدیران شرکت و اعضای هیأت مدیره در زمانهای مختلف که این مسأله مهم باعث شده مجموعه از زیر بنا و داخل دچار بیماری گردد و مزید بر علت چون مجموعه خصوصی می‌باشد لذا مسولان دولتی نتوانسته‌اند اعمال نظر بر این معضل داسته باشند و اکنون که این تورم وبیماری به بیرون سرایت کرده باز هم به علت حاد بودن آن چاره از دست همه خارج شده است. البته ناگفته نماند از سال هشتاد تا‌کنون که این معضل علنی شده مبلغ بیش از ۵۰ میلیارد تومان تسهیلات مالی از طریق دولت به مجموعه تزریق شده ولی چون کنترل و نظارتی در کار نبوده
مسلماً باعدم پیشرفت مواجه گردیده است، هم‌چنین مسولان دولتی در تلاش بوده‌اند تا نیروی انسانی مازاد به پایین‌ترین سطح رسیده و اقداماتی در جهت هرچه زودتر بازنشسته شدن کارگران انجام شده چنان‌چه تعداد شاغلین از ۷هزار نفر اکنون به ۱۱۰۰ نفر رسیده که این خود کمک شایانی بوده است.
هم‌چنین اقداماتی مانند پرداخت نکردن حق بیمه کارگران به تأمین اجتماعی از طرف مدیریت شرکت که سازمان تأمین اجتماعی در طول این سالها با توجه به عدم دریافت حق بیمه ولی از دادن خدمات به کارگران و خانواده‌هایشان دریغ نکرده است که بدهی شرکت به سازمان به بیش از دهها میلیارد تومان می‌رسد
و هم‌چنین بدهی به سایر سازمانها از جمله: دارایی - برق - آب- گاز - و... ... ... که به بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان می‌رسد.
تاریخچه مطالبات کارگران کارخانه ریسندگی کاشان:
مدیریت کارخانه ریسندگی کاشان از سال ۸۰ به کارگران هر دو ماه یکبار حقوق می‌دادند. در این اواخر به کارگران برای این‌که صدایشان در نیاید و اعتراض نکنند ماهیانه ۸۰ هزار تومان می‌دادند. در مجموع تا‌کنون ۳۲ ماه حقوق کارگران پرداخت نشده است.
اوجگیری اعتصاب و تجمعهای اعتراضی کارگران در سال ۹۰
روز ۳ خرداد ماه ۹۰کارگران کارخانه ریسندگی کاشان دست به یک تجمع بزرگ اعتراضی در مقابل فرمانداری کاشان زدند. در این تجمع ۷ تن از کارگران که از چند روز قبل در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان دست به اعتصاب‌غذای نامحدود زده بودند؛ با سرم و برانکارد در محل تجمع حاضر شدند. کارگران اعتصابی خواستار راه‌اندازی مجدد کارخانه و پرداخت حقوق معوقه خود شدند.
در هفته دوم خرداد ماه سهامداران شرکت جمع شدند و جلسه گذاشتند ولی حاضر نشدند دوباره برای راه‌اندازی کارخانه سرمایه‌گذاری کنند. سهامداران عمده قصد دارند شرکت را به مدیریت دولتی واگذار کنند. این درحالی است که تا بحال ۱۶ میلیارد تومان وام برای این کارخانه طی چند سال اخیر گرفته شده است.
کارگران طی روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه ۱۷ و۱۸خرداد در محوطه کارخانه نشسته تجمع کرده بودند این کارگران پیگیری مطالبات خود من جمله حقوق معوقه خودشان بودند.
یکی از کارگران کارخانه در این رابطه گفت که کارگران کارخانه در حال حاضر در وضعیت روحی نامناسبی قرار دارند و مشکل بیکاری و بی‌پولی تاثیرات روانی سویی بر روی آنها گذاشته است.
این کارگر افزود به‌رغم برگزاری جلسات متعدد با هیأت مدیره کارخانه تا‌کنون هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است. هم‌چنین به‌رغم قولها و وعده و وعیدهای مقامات دولتی تا‌کنون هیچگونه تغییری در وضعیت معیشتی کارگران به‌وجود نیامده است.
روز شنبه ۲۲ خرداد؛ بیش از ۱۰۰ تن از کارگران کارخانه ریسندگی کاشان پس از تجمع درکارخانه تا فرمانداری این شهر راهپیمایی کردند.
کارگران تجمع کننده از بلاتکلیفی و وعده و وعیدهای مسئولان استان و سهامداران کارخانه شدیداً معترض بوده و خواستار مطالبات خود شدند. کارگران این کارخانه از اول خرداد در اعتصاب به‌سر میبرند و همه روزه در محل کارخانه تجمع کرده و به نشانه اعتراض در کارخانه می‌نشینند.
از ابتدای تیرماه کارگران بی‌سر و صدا هستند واز طرف مدیریت و مسئولان شهر هم هیچ اقدام اساسی برای رفع مشکلات انجام نشده. با تغییر مدیریت جدید قولهایی به کارگران داده شده از جمله اقدام به بازنشستگی حدود ۴۰۰ نفر از کارگران ولی تا بحال هیچ‌کدام عملی نشده و کار گران هم‌چنان در بلا تکلیفی به‌سر میبرند.
رکود این مجموعه عظیم ریسندگی کاشان را به علل زیر نسبت داد:
-قدیمی بودن ماشین‌آلات و عدم توجه مدیران شرکت به ارتقائ سطح تکنولوژی ماشین‌آلات و بروز رسانی آن
- تراکم نیروی انسانی مخصوصاً در ۲ دهه اخیر و طبیعتاً این مسأله باعث بالا رفتن قیمت تمام شده تولیدات گردیده و موجب زیان انباشته در طی سالهای اخیر شده است.
-عدم توجه سهامداران و صاحبان سرمایه به سرمایه‌گذاری جدید جهت ارتقای وضعیت تولید شرکت و این خود علل و عوامل زیادی دارد که مهمترین آن خرد بودن سهام شرکت است که به بیش از پانزده‌هزار سهامدار می‌رسد در حقیقت سهامداران عمده تعدادی انگشت شمار هستند که احساس مسولیتی ندارند.
- سو مدیریت و عدم کفایت مدیران شرکت و اعضای هیأت مدیره در زمانهای مختلف که این مسأله مهم باعث شده مجموعه از زیر بنا و داخل دچار بیماری گردد و مزید بر علت چون مجموعه خصوصی می‌باشد لذا مسولان دولتی نتوانسته‌اند اعمال نظر بر این معضل داسته باشند و اکنون که این تورم وبیماری به بیرون سرایت کرده باز هم به علت حاد بودن آن چاره از دست همه خارج شده است. البته ناگفته نماند از سال هشتاد تا‌کنون که این معضل علنی شده مبلغ بیش از ۵۰ میلیارد تومان تسهیلات مالی از طریق دولت به مجموعه تزریق شده ولی چون کنترل و نظارتی در کار نبوده
مسلماً باعدم پیشرفت مواجه گردیده است، هم‌چنین مسولان دولتی در تلاش بوده‌اند تا نیروی انسانی مازاد به پایین‌ترین سطح رسیده و اقداماتی در جهت هرچه زودتر بازنشسته شدن کارگران انجام شده چنان‌چه تعداد شاغلین از ۷هزار نفر اکنون به ۱۱۰۰ نفر رسیده که این خود کمک شایانی بوده است.
هم‌چنین اقداماتی مانند پرداخت نکردن حق بیمه کارگران به تأمین اجتماعی از طرف مدیریت شرکت که سازمان تأمین اجتماعی در طول این سالها با توجه به عدم دریافت حق بیمه ولی از دادن خدمات به کارگران و خانواده‌هایشان دریغ نکرده است که بدهی شرکت به سازمان به بیش از دهها میلیارد تومان می‌رسد
و هم‌چنین بدهی به سایر سازمانها از جمله: دارایی - برق - آب- گاز - و... ... ... که به بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان می‌رسد.
تاریخچه مطالبات کارگران کارخانه ریسندگی کاشان:
مدیریت کارخانه ریسندگی کاشان از سال ۸۰ به کارگران هر دو ماه یکبار حقوق می‌دادند. در این اواخر به کارگران برای این‌که صدایشان در نیاید و اعتراض نکنند ماهیانه ۸۰ هزار تومان می‌دادند. در مجموع تا‌کنون ۳۲ ماه حقوق کارگران پرداخت نشده است.
اوجگیری اعتصاب و تجمعهای اعتراضی کارگران در سال ۹۰
روز ۳ خرداد ماه ۹۰کارگران کارخانه ریسندگی کاشان دست به یک تجمع بزرگ اعتراضی در مقابل فرمانداری کاشان زدند. در این تجمع ۷ تن از کارگران که از چند روز قبل در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان دست به اعتصاب‌غذای نامحدود زده بودند؛ با سرم و برانکارد در محل تجمع حاضر شدند. کارگران اعتصابی خواستار راه‌اندازی مجدد کارخانه و پرداخت حقوق معوقه خود شدند.
در هفته دوم خرداد ماه سهامداران شرکت جمع شدند و جلسه گذاشتند ولی حاضر نشدند دوباره برای راه‌اندازی کارخانه سرمایه‌گذاری کنند. سهامداران عمده قصد دارند شرکت را به مدیریت دولتی واگذار کنند. این درحالی است که تا بحال ۱۶ میلیارد تومان وام برای این کارخانه طی چند سال اخیر گرفته شده است.
کارگران طی روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه ۱۷ و۱۸خرداد در محوطه کارخانه نشسته تجمع کرده بودند این کارگران پیگیری مطالبات خود من جمله حقوق معوقه خودشان بودند.
یکی از کارگران کارخانه در این رابطه گفت که کارگران کارخانه در حال حاضر در وضعیت روحی نامناسبی قرار دارند و مشکل بیکاری و بی‌پولی تاثیرات روانی سویی بر روی آنها گذاشته است.
این کارگر افزود به‌رغم برگزاری جلسات متعدد با هیأت مدیره کارخانه تا‌کنون هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است. هم‌چنین به‌رغم قولها و وعده و وعیدهای مقامات دولتی تا‌کنون هیچگونه تغییری در وضعیت معیشتی کارگران به‌وجود نیامده است.
روز شنبه ۲۲ خرداد؛ بیش از ۱۰۰ تن از کارگران کارخانه ریسندگی کاشان پس از تجمع درکارخانه تا فرمانداری این شهر راهپیمایی کردند.
کارگران تجمع کننده از بلاتکلیفی و وعده و وعیدهای مسئولان استان و سهامداران کارخانه شدیداً معترض بوده و خواستار مطالبات خود شدند. کارگران این کارخانه از اول خرداد در اعتصاب به‌سر میبرند و همه روزه در محل کارخانه تجمع کرده و به نشانه اعتراض در کارخانه می‌نشینند.
از ابتدای تیرماه کارگران بی‌سر و صدا هستند واز طرف مدیریت و مسئولان شهر هم هیچ اقدام اساسی برای رفع مشکلات انجام نشده. با تغییر مدیریت جدید قولهایی به کارگران داده شده از جمله اقدام به بازنشستگی حدود ۴۰۰ نفر از کارگران ولی تا بحال هیچ‌کدام عملی نشده و کار گران هم‌چنان در بلا تکلیفی به‌سر میبرند.
