پس از ماهها دوندگی و امیدبستن به اروپا برای زنده کردن لاشهٔ برجام، رئیس‌جمهور فرانسه گفت می‌خواهیم برنامه موشکی ایران هم در توافق جدید برجام گنجانده شود.
تهدید فرانسه و فعال شدن مکانیزم ماشه موجی از وحشت و ندامت را در بدنه نظام وارد کرد. روحانی در ندامت از گامهای نقض برجام و کاهش تعهدات گفت: «من دارم به کشورهای اروپایی اعلام می‌کنم ما داخل برجام هستیم ما از برجام خارج نشدیم ما نمی‌خواهیم برجام را از بین ببریم. ما متعهد هستیم به برجام ما کاهش تعهدات‌مان هم طبق برجام است در داخل برجام است بر مبنای برجام است».(سایت روحانی ۲بهمن ۹۸)
یک روزنامه حکومتی بند را آب داد و در مطلبی با عنوان پروژه انزوای ایران کلید خورد نوشت: «در روزهای اخیر با برداشته شدن گام پنجم کاهش تعهدات برجامی، اروپایی‌ها نیز به سراغ مکانیزم ماشه رفته‌اند و نشان دادند که قصد عقب‌نشینی ندارند».(روزنامه حکومتی آرمان ۳بهمن ۹۸)
اما یک کارشناس حکومتی در تلویزیون خامنه‌ای پا را فراتر گذاشت و گفت باید از همان اول جام‌زهر سوریه هم سرمی‌کشیدیم.
«شما آمدید در مورد یک مسأله که به داخل ایران مربوط است پذیرفتید نظارتهای خاص بین‌المللی را حتی نظارتهای ایالات متحده را و به‌طور مشخص هم رفتید با اون تفاهم کردید سازش کردید. اما وقتی که راجع به سوریه می‌شود می‌گویید راجع سوریه دیگه ما صحبت نمی‌کنیم. آقا چه جوری ممکن است اصلاً چه جوری چنین چیزی امکان دارد که من در مورد مسأله داخلی‌ام بپذیریم گفتگوی بین‌المللی را، اما تو سوریه که فاصله داره با ما...».(عباس عبدی - شبکه ۳ تلویزیون رژیم ۱بهمن ۹۸)
البته وحشت و هراس نظام نه از اروپا که از مکانیزم و ماشه‌ای است که در کف خیابان چکیده می‌شود.
