۲هفته پس از اعلام رسمی شیوع کرونا در ایران، رسانه‌های حکومتی هم اعتراف کردند که صدها نفر قربانی مخالفت سران نظام با قرنطینه شدند.
محمدرضا نجفی، عضو مجلس ارتجاع، اعتراف کرد عدم قرنطینه شهر قم آثار مهیبی بر جای گذاشته است.
آخوند روحانی ۷اسفند ۹۸: «قرنطینه محله و شهر را نداریم».
تلویزیون رژیم: «آقای جلالی یعنی نیازی نیست الآن قم قرنطینه بشه؟ یا مکانهای زیارتی یا زیارتگاهها محدود بشه کمتر بالاخره!
جواب: یه سری هشدارهای بهداشتی بیشتر تقویت بشه».
وقتی کار از کار گذشت، عضو مجلس ارتجاع گفت: «ای کاش از ابتدا همین قاطعیت را برای قرنطینه کردن قم و تعطیلی اجتماعات و اماکن مذهبی به کار می‌بردند».(کواکبیان، عضو مجلس ارتجاع ـ ایسنا ۱۶اسفند ۹۶)
نقوی حسینی، نماینده مجلس آخوندی گفت: «جامعه گلایه دارد که چطور به این مسئولان امکانات خوب داده می‌شود اما مردم حتی نمی‌توانند ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده پیدا کنند».
یکی از دلایل مخالفت با قرنطینه حل و فصل حداقل مشکلات مردم و پرداخت هزینه‌های آن است. حرفی که ناخواسته از زبان معاون بهداشت وزارت بهداشت جاری شد.
«بحث قرنطینه کردن فقط این‌که ما به‌صورت نظامی بیاییم افراد را محدود کنیم خب یکسری تبعات خاصی دارد مثلا در چین روزانه یک وعده غذا می‌بردند درب خانه‌ها می‌دادند».(رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت ۱۵اسفند ۹۸)
