با تضعیف موقعیت ولیفقیه ارتجاع، ابوالفضل قدیانی از اعضای باند موسوم به مجاهدین انقلاب اسلامی، خامنهای را با گوبلز، وزیر تبلیغات هیتلر مقایسه کرد و نوشت: میپنداشت دروغ را هرچه بزرگتر بگویند راستنماتر میشود.
وی طی بیانیهیی در واکنش به ادعای خامنهای در مورد وجود آزادیها نوشت:«دایره خودیهای نظام ولایتفقیه چنان تنگ شده است که حبس و بند شامل نزدیکان رئيسجمهور سابق نیز شده است. کسی –جز خودبرخوابزدگان- نیست که نداند سزای مقاومت در برابر خامنهای و نقد و سنجش کارنامه تباه او چیست. کیفر این جرم نابخشودنی همانا پروندهسازیهای دستگاههای امنیتی و نهایتاً حبس و زندان و … از سوی دستگاه بیداد است.
در سرزمینی که چنین آشکار بدیهیترین حقوق انسانی –یعنی حق آزادی بیان و عقیده منکوب و سرکوب شده است، خامنهای –گویی به پیروی از سنت سیئه وزیر تبلیغات آلمان نازی، گوبلز که میپنداشت دروغ را هرچه بزرگتر بگویند راستنماتر میشود- مدعی وجود آزادی و مردمسالاری و حق انتخاب برای مردم میشود و ادعا میکند که حکومت او متعرض منتقدانش نمیشود. باید از او و متصدیان دستگاههای امنیتی و قضاییاش پرسید که فهرست بلندبالای زندانیانی که جرمشان تبلیغ علیه نظام (بخوانید نقد دستگاه حکومت ایشان) بوده است از کجا آمده است؟ آزادی انتخاب با وجود نظارت غیرقانونی استصوابی و سلب حق قانونی انتخاب شدن و انتخاب کردن چه معنایی میتواند داشته باشد؟ آزادی انتخاب در سرزمینی که شورای نگهبان استبداد دینی با دستچین کردن کاندیداها مجلس خبرگانی تشکیل میدهد که کارش مجیزگویی مستبد به جای نظارت بر اوست، چگونه متحقق شده است؟