نامه مجاهدان اشرف در لیبرتی به دبیرکل ملل‌متحد
7 می ۲۰۱۲ (18اردیبهشت)
ما پنجمین گروه از ساکنان اشرف هستیم که روز 16اردیبهشت پس از 9روز بازرسیهای فرساینده وارد لیبرتی شدیم. در جریان این انتقال نیروهای عراقی فشار و اعمال محدودیت را به اوج رساندند.
اگر توصیه و درخواست رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران خانم مریم رجوی و اصرار ایشان برای حفظ جان ما در کار نبود، ما هرگز حاضر به این انتقال نمی‌شدیم.
نمایندگان ما به‌طور مستمر نماینده ویژه مارتین کوبلر را در جریان کارشکنیها و نقض تعهدات دولت عراق قرار داده‌اند اما ما شاهد هیچ اقدام و موضعگیری مقتضی از جانب او نبودیم.
حکومت عراق برخلاف نامه 15فوریه نماینده ویژه، حتی از انتقال 10 خودروی سواری ما جلوگیری کرد. در حالی که با توجه به گرمای هوا، برای ترددات داخل لیبرتی به‌شدت نیازمند حداقل خودروهایمان هستیم.
در یک اقدام ضدانسانی دیگر، دولت عراق با بردن خودروها و بنگالهای بیماران فلج از کمر به پایین که سالها با آن به‌سر برده‌اند، مخالفت کرد.
نیروهای عراقی در جریان بازرسی از انتقال بسیاری از اجناس مورد نیاز جلوگیری کردند و بسیاری از اموال ما را بسرقت بردند. عوامل مزدور اطلاعات بدنام آخوندها هم که از 25ماه پیش در کنار اشرف هستند، بر روی خاکریزهای مشرف به تردد ما مستقر شده و نیروهای عراقی به عکس و فیلم گرفتن از چهره‌های تک‌تک ما مبادرت می‌کردند. چیزی که حتماً در اختیار ملایان قرار خواهد گرفت و شمار بیشتری از خانواده‌های ما در ایران دستگیر و زندانی و شکنجه و اعدام می‌شوند.
حکومت عراق از انتقال خودروهای خدماتی یعنی تانکرهای آب و فاضلاب و سوخت هم در یک خیانت و حقه کثیف با تغییر مسیر دادن آنها در میانه راه، ممانعت کرد. ناظران ملل‌متحد حتی متوجه تغییر مسیر این خودروها و غیبت آنها در میانه راه نشدند. تلفنها هم قطع بود و تلاش ما برای وصل ارتباط در میانه راه به جایی نرسید.
آشکار است که دولت عراق هیچ ارزشی برای آنچه با مارتین کوبلر امضاء کرده قائل نیست. حضور مستقیم رژیم آخوندی و مأموران و جاسوسانش در این پروژه هر روز پر رنگتر و محسوس تر می‌شود. این خط قرمز ساکنان اشرف و لیبرتی و تمامی اعضا و هواداران مقاومت ایران است و هرگز به آن تن نمی‌دهند.
آقای دبیرکل
این وضعیت مطلقاً غیرقابل‌قبول است.
اولا: هرگونه انتقال به لیبرتی تا اجرای همه تعهدات پیشین باید متوقف شود.
ثانیا: اعلام کنید لیبرتی یک کمپ پناهندگی است و اجازه ندهید دولت عراق با این بهانه که این مکان یک محل ترانزیت موقت است تحت نام ملل‌متحد به سرکوب و تضییع حقوق ساکنان مبادرت کند.
دولت آمریکا و سازمان ملل مسئولیت دارند و نمی‌توانند نسبت به عواقب آن بی‌تفاوت بمانند.
نامه مجاهدان اشرف به دبیرکل ملل‌متحد
7 می ۲۰۱۲ (18اردیبهشت)
غروب جمعه 4می ۲۰۱۲، پنجمین گروه از ساکنان اشرف به اصرار نماینده ویژه دبیرکل به لیبرتی رفتند. این در حالی صورت گرفت که مقامات عراقی از بردن بسیاری از نیازهای اولیه این گروه از جمله خودروها و بنگالهای ویژه بیماران و مجروحان ممانعت کردند. در صورتی‌که آقای کوبلر در نامه 24آوریل خود نوشته بود که خودروها و بنگالهای ویژه بیمارانی که فلج هستند می‌تواند به لیبرتی منتقل شود.
ناپدید شدن خودروهای خدماتی در زمان انتقال، قطع ارتباط تلفنی با ناظران، اظهار بی‌اطلاعی فرمانده عراقی ستون و صدور دستور از مقامات بالاتر در نخست‌وزیری عراق برای تغییر مسیر خودروهای خدماتی یک فریب و حقه کثیف و لگدمال کردن همه توافقات در زیر چشم ناظران ملل‌متحد است تا مجاهدان اشرف در لیبرتی بدون خودروهای آب و سوخت و فاضلاب، تحت فشار هر چه بیشتر قرار گیرند. بهمین خاطر نفرات پنجمین گروه در نزدیکی لیبرتی به‌محض برقراری تماس تلفنی با نمایندگان سازمان ملل خواهان بازگشت به اشرف شدند
آقای دبیرکل،
با اعتراض شدید به‌عملکرد دولت عراق و قویترین اعتراض به سکوت و بی‌تفاوتی مارتین کوبلر، خاطرنشان می‌کنیم که ما هرآنچه را در ظرفیتمان بود برای پیشبرد راه‌حل مسالمت‌آمیز انجام دادیم در حالی‌که دولت عراق پیوسته بر نقض تعهدات خود می‌افزاید، بنابراین از این پس مسئولیت با حکومت عراق است.
اگر سازمان ملل در انجام مسئولیت خود جدی است باید برای آن تضمینهای واقعی ارائه کند و بر محدودیتها و اقدامات ضدانسانی از جانب حکومت عراق نقطه پایان بگذارد. در غیراینصورت ادامه انتقال به لیبرتی بدون حل و فصل موضوع بیماران و خودروهای خدماتی و فروش اموال منقول و غیرمنقول و رفع محدودیتهای غیرانسانی موضوعیت ندارد.
