گاردین روز ۹مهرماه در شانزدهمین روز قیام سراسری مردم ایران که تاکنون به ۱۷۰شهر گسترش پیدا کرده است، نوشت: زنان مسئولیت برعهده دارند. آنها رهبری می‌کنند، با وجود سرکوب، اعتراضات در ایران ادامه دارد.
مردمی که مصمم به مقابله با خشونت توسط نیروهای امنیتی و قطعی اینترنت هستند، برای سازماندهی ناآرامی به روشهای قدیمی متوسل می‌شوند. این پیام‌ها که بر روی تکه‌های کاغذ چاپ شده بود، یک‌شبه به وسیله معترضانی که به این نتیجه رسیده بودند که سرکوب آنلاین حرکت آنها را متوقف نمی‌کند، در پلکان خانه و از بالای درهای منازل سراسر ایران به داخل منازل پرتاب شدند.
یکی از این افراد در شهر شمالی رشت گفت: جمهوری اسلامی در حال سقوط است. به مردم بپیوندید. در شهر جنوبی اهواز سازمان دهندگان آدرس و زمان اعتراض و فراخوانی گسترده‌تر برای اقدام دادند. این پیام از خوانندگان خواست: اگر نمی‌توانید بیایید، پیام را پخش کنید تا افراد دیگر بیایند.
چند ساعت بعد ویدئویی از اهواز نشان داد که زنان در خیابان، روسریهای خودشان را در هوا تکان می‌دهند و جمعیتی که در لبه خیابان صف کشیده‌اند کف می‌زنند.
با گذشت دو هفته از موج اعتراضات ضددولتی در سراسر ایران، به نظر می‌رسد مقامات تهران به‌طور فزاینده‌ای از مقیاس و گستردگی و قاطعیت خیزش مردمی علیه حکومت خودشان هراسان هستند و به‌طور فزاینده‌ای در تلاش برای سرکوب بی‌رحمانه‌تر آن هستند.
نیروهای امنیتی از گلوله‌های جنگی و بکارگیری وحشیانه زور علیه معترضان استفاده کرده و مرکز تهران را مملو از پلیس ضدشورش کرده‌اند. دهها نفر کشته شده‌اند.
مقامات سعی کرده‌اند با سرکوب آنلاین، ایجاد ممانعت از دسترسی به اپلیکیشنهای رسانه‌های اجتماعی، محدود کردن دسترسی به اینترنت و تلاش برای ساکت کردن افراد مشهور حامی جنبش، مانع برنامه‌ریزی و گزارش اعتراضات شوند.
کمپین ترور و مانع‌تراشی تاکنون نتوانسته اعتراضات را متوقف کند. تظاهر کنندگان ایرانی مصمم هستند تا به بیرون آمدن ادامه دهند.
نگار یکی از معترضان از تهران که تلفنی با آبزرور صحبت می‌کرد، می‌گوید: شما به‌صورت آنلاین چیزی درباره یک تجمع می‌بینید و سپس به آنجا می‌روید و مطمئن نیستید که زنده به خانه برمی‌گردید یا نه.
او خاطرنشان کرد که یک انقلاب، حاکمان فعلی ایران را خیلی قبل از عصر دیجیتال به قدرت رساند. مردم تصمیم گرفته‌اند که چه کاری باید انجام دهند. فقط به یاد داشته باشید که در سال۱۹۷۹ اینترنت وجود نداشت و مردم آنچه را که می‌خواستند انجام می‌دادند. برخی از معترضان قبل از متفرق شدن، یا داشتن چند محل آشنا برای تظاهرات، برای تجمع جدید خودشان برنامه‌ریزی می‌کنند.
ما در صحنه به یکدیگر می‌گوییم که دفعه بعد کجا و کی دور هم جمع می‌شویم. اما بیشتر شما می‌دانید که مردم کجا جمع می شوند و نیازی به ترتیب دادن چیزی ندارید.
دیگران از پشت بام‌ها در زمانی که خیابان‌ها بیش از حد خطرناک به نظر می‌رسند شعار می‌دهند، یا از وی.پی.ان (VPN) برای دور زدن کنترل‌های دولتی بر روی جریان اطلاعات دیجیتال استفاده می‌کنند.
این اعتراضات با مرگ مهسا امینی، زن ۲۲ساله کُرد پس از دستگیری به وسیله گشت ارشاد در بازداشت آغاز شد. اما آنها [این اعتراضات را] به یک کمپین ضددولتی گسترده‌تر تبدیل کردند. اعتراضاتی که توسط زنان رهبری می‌شد و بر کنترل زندگی آنها [به وسیله دولت]متمرکز بود. اما با نارضایتی گسترده‌تر دامن می‌زد.
زنان در خیابان و پشت صحنه اعتراضات را رهبری کرده‌اند. نگار، یکی از کهنه‌کارهای جنبش‌های اعتراضی که در آستانه ۴۰ سالگی است، می‌گوید: ابتدا کمی‌ترسیدم، اما وقتی دیدم زنان زیادی در خیابان‌ها هستند، جرأت ادامه کار را به من داد.
زنان سازماندهی می‌کنند و همه کار را انجام می‌دهند. این بار با دفعات قبل به‌طور کامل متفاوت است. مسئولیت با زنان است. آنها رهبری می‌کنند.
روز شنبه دانشجویان دانشگاه از دستورات برای بازگشت به کلاسهای درس سرپیچی کردند. مرکز تهران زیر نظر حضور شدید نیروهای امنیتی ساکت بود، اما اعتراضات در نقاط دیگر شهر ادامه یافت.
یکی از ساکنان تهران می‌گوید: همه نیروها ماسک دارند و گاهی که بیرون می‌روم احساس می‌کنم دارم در یک بازی ویدیویی جنگی قدم می‌زنم. آنها سعی می‌کنند مردم را بترسانند تا برای اعتراض جمع نشوند، اما مردم اهمیتی نمی‌دهند و به تجمع ادامه می‌دهند.
تظاهرات روز شنبه در نزدیکی مقر ولی‌فقیه خامنه‌ای برگزار شد. گروه به اندازه‌ای نزدیک بودند که اگر او بیرون می‌رفت، باد شعارهای زنانی را که مصمم به مبارزه با شانس‌های تقریباً غیرممکن بودند به گوش او می‌رساند.
نوشین گفت: ما ادامه خواهیم داد تا زمانی که تک‌تک ما را بکشند. دیشب به‌طور مستقیم به سمت ما گاز اشک‌آور پرتاب کردند، چشمانم می‌سوخت، تمام شب نمی‌توانستم بخوابم، اما با این حال شب بعد با اشک و درد بیرون رفتم.
