آخوند حسن روحانی روز 11بهمن 93 در جلسه‌ای موسوم به ”هفتمین جشنواره بین‌المللی فارابی“، سیاستهای باند ولی‌فقیه در زمینه بن‌بست هسته‌یی را مورد تمسخر قرار داد.
آخوند روحانی مخالفت باند رقیب با سیاست سرکشیدن جام زهر اتمی را به اختلاف بر سر پروتکل ها تنزل داد و با حمایت از مذاکره‌کنندگان هسته‌یی گفت: ”باید به دیپلوماتهای شجاعمان افتخار کنیم، این‌که تند راه رفتند یا کت‌شان کج بود که حرف نشد“
اشاره روحانی به پیاده روی چند دقیقه کری- ظریف در ژنو است که رسانه‌ها و مهره‌های باند خامنه‌ای آن را بهانه قرار داده و موج جدیدی از حملات به باند رفسنجانی - روحانی خصوصاً سیاست پیشبرد مذاکرات هسته‌یی به راه انداختند.
روحانی در همین سخنرانی برای رقیبان طلب «عقل سالم» کرد.
روحانی با بیان این‌که انتقاد به‌معنای تهمت‌زدن، هو کردن و تحقیر نیست، در ادامه گفت: «انتقاد به‌معنای راه بهتر نشان‌دادن و دقیق‌تر است و باید به این امر توجه کنیم که برخی به نام انتقاد تخریب، به نام حزب و جناح درصدد ضربه‌زدن به منافع ملی هستند، در حالی‌که منافع ملی از اهمیت بالایی برخوردار است و ما باید به این امر توجه کنیم“
منظور از منافع ملی و اهمیت آن برای روحانی ونظام ولایت، جام زهراتمی است که او به همراه رفسنجانی تلاش دارد آن را به حلقوم خامنه‌ای بریزد و اصل دعوا بین طرفین خوردن جام زهر است و دعوای اصلی بر سر ”کج بودن کت“ و پیاده روی ظریف- کری نیست و یا به گفته کیهان خامنه‌ای 12بهمن 93 ”سخن از کت و عینک نیست! “
دعوای اصلی باند ولی‌فقیه با باند رفسنجانی- روحانی هم یر سر تبعات جام زهر اتمی برای نظام است. در این رابطه کیهان خامنه‌ای 12بهمن 93 ضمن حمله به اظهارات روحانی می‌نویسد: ”آقای دکتر روحانی در دفاع از اقدام نابجای راهپیمایی ظریف و کری نیز متأسفانه صورت مسأله را تغییر داده و می‌فرمایند؛ «این که بگوئیم یک دیپلومات تند راه رفت یا کتش کج بود، عینکش چه طور بود که حرف نشد». باید از جناب روحانی پرسید، غیر از خود شما چه‌کس دیگری به «کج بودن کت آقای ظریف» یا «فلان‌طور بودن عینک» ایشان انتقاد کرده است؟ قدم‌زدن آقای ظریف با جان کری در ژنو که بلافاصله روی آنتن رسانه‌ها رفت برخلاف آنچه جنابعالی می‌فرمائید یک اقدام بشردوستانه نبود، بلکه دقیقاً همان‌گونه که دشمنان نیز - برای آن کف‌زدند و هورا کشیدند- به مفهوم آن بود که به‌رغم نظر انقلاب و نظام دولت جنابعالی هیچ مانعی برای دوستی صمیمانه با آمریکا در میان نمی‌بیند“.
روزنامه سیاست روز روزنامه دیگر باند خامنه‌ای12بهمن 93 نیز در پاسخ به حرفهای روحانی به اصل قضیه یعنی نگرانی نظام از بحران اتمی و جام زهر اشاره می‌کند و در پاسخ به روحانی می‌نویسد: ”آیا واقعاً منتقدان به قدم زدن آقای ظریف و جان کری، به کت کج وزیر خارجه ایراد گرفته‌اند یا از فریم عینک آقای وزیر خوششان نیامده است؟ آیا مشکل این بوده که چرا تند یا کند قدم زده‌اند؟ قطعاً مشکل منتقدان با آن پیاده‌روی نابجا، چیزی فراتر از آنچه رئیس‌جمهور می‌فرماید است. مشکل منتقدان با رفتارهای منفعلانه دستگاه دیپلوماسی کشورمان است که ظاهراً همه قدرتهای غربی را کدخدا می‌داند. نگرانی منتقدان همان نگرانی رهبر انقلاب است“.
اصل دعوا را روزنامه جوان ارگان بسیج 12بهمن 93 مطرح می‌کند و در مورد برنامه اتمی و سیاستهای وابسته گرایانه باند رفسنجانی- روحانی می‌نویسد: ”ابتدایی‌ترین نظریه در این خصوص موضوع کنار آمدن با غرب و حل تزاحم بین بد و بدتر است. برخی معتقدند کشور توانایی هماوردی با دنیای غرب و کدخدای جهانی را ندارد و از این‌رو ما می‌بایست بین حفظ حداقلها و از دست دادن همه چیز یکی را انتخاب کنیم“.
بن‌بست بر سرجام زهر د رنظام ولایت وشکاف در نظام عمیق‌تر از این است که باندهای درونی رژیم بتوانند با مضحکه و یا داد و فریاد دلواپسانه راه اندختن، آن را دور بزنند چرا که ریشه این بن‌بست و شکاف، مسیرهای متفاوتی است که هر باند، حفظ و بقای نظام آخوندی را در گرو پیمودن آن مسیر می‌داند. ارگان سپاه پاسداران به ریشه این بن‌بست که همان بن‌بست حفظ حکومت آخوندی است این‌گونه اعتراف می‌کند: ”(این نظریه‌ها)، ریشه در برداشتهای متفاوت از مبانی انقلاب اسلامی دارد“.
آخوند روحانی مخالفت باند رقیب با سیاست سرکشیدن جام زهر اتمی را به اختلاف بر سر پروتکل ها تنزل داد و با حمایت از مذاکره‌کنندگان هسته‌یی گفت: ”باید به دیپلوماتهای شجاعمان افتخار کنیم، این‌که تند راه رفتند یا کت‌شان کج بود که حرف نشد“
اشاره روحانی به پیاده روی چند دقیقه کری- ظریف در ژنو است که رسانه‌ها و مهره‌های باند خامنه‌ای آن را بهانه قرار داده و موج جدیدی از حملات به باند رفسنجانی - روحانی خصوصاً سیاست پیشبرد مذاکرات هسته‌یی به راه انداختند.
روحانی در همین سخنرانی برای رقیبان طلب «عقل سالم» کرد.
روحانی با بیان این‌که انتقاد به‌معنای تهمت‌زدن، هو کردن و تحقیر نیست، در ادامه گفت: «انتقاد به‌معنای راه بهتر نشان‌دادن و دقیق‌تر است و باید به این امر توجه کنیم که برخی به نام انتقاد تخریب، به نام حزب و جناح درصدد ضربه‌زدن به منافع ملی هستند، در حالی‌که منافع ملی از اهمیت بالایی برخوردار است و ما باید به این امر توجه کنیم“
منظور از منافع ملی و اهمیت آن برای روحانی ونظام ولایت، جام زهراتمی است که او به همراه رفسنجانی تلاش دارد آن را به حلقوم خامنه‌ای بریزد و اصل دعوا بین طرفین خوردن جام زهر است و دعوای اصلی بر سر ”کج بودن کت“ و پیاده روی ظریف- کری نیست و یا به گفته کیهان خامنه‌ای 12بهمن 93 ”سخن از کت و عینک نیست! “
دعوای اصلی باند ولی‌فقیه با باند رفسنجانی- روحانی هم یر سر تبعات جام زهر اتمی برای نظام است. در این رابطه کیهان خامنه‌ای 12بهمن 93 ضمن حمله به اظهارات روحانی می‌نویسد: ”آقای دکتر روحانی در دفاع از اقدام نابجای راهپیمایی ظریف و کری نیز متأسفانه صورت مسأله را تغییر داده و می‌فرمایند؛ «این که بگوئیم یک دیپلومات تند راه رفت یا کتش کج بود، عینکش چه طور بود که حرف نشد». باید از جناب روحانی پرسید، غیر از خود شما چه‌کس دیگری به «کج بودن کت آقای ظریف» یا «فلان‌طور بودن عینک» ایشان انتقاد کرده است؟ قدم‌زدن آقای ظریف با جان کری در ژنو که بلافاصله روی آنتن رسانه‌ها رفت برخلاف آنچه جنابعالی می‌فرمائید یک اقدام بشردوستانه نبود، بلکه دقیقاً همان‌گونه که دشمنان نیز - برای آن کف‌زدند و هورا کشیدند- به مفهوم آن بود که به‌رغم نظر انقلاب و نظام دولت جنابعالی هیچ مانعی برای دوستی صمیمانه با آمریکا در میان نمی‌بیند“.
روزنامه سیاست روز روزنامه دیگر باند خامنه‌ای12بهمن 93 نیز در پاسخ به حرفهای روحانی به اصل قضیه یعنی نگرانی نظام از بحران اتمی و جام زهر اشاره می‌کند و در پاسخ به روحانی می‌نویسد: ”آیا واقعاً منتقدان به قدم زدن آقای ظریف و جان کری، به کت کج وزیر خارجه ایراد گرفته‌اند یا از فریم عینک آقای وزیر خوششان نیامده است؟ آیا مشکل این بوده که چرا تند یا کند قدم زده‌اند؟ قطعاً مشکل منتقدان با آن پیاده‌روی نابجا، چیزی فراتر از آنچه رئیس‌جمهور می‌فرماید است. مشکل منتقدان با رفتارهای منفعلانه دستگاه دیپلوماسی کشورمان است که ظاهراً همه قدرتهای غربی را کدخدا می‌داند. نگرانی منتقدان همان نگرانی رهبر انقلاب است“.
اصل دعوا را روزنامه جوان ارگان بسیج 12بهمن 93 مطرح می‌کند و در مورد برنامه اتمی و سیاستهای وابسته گرایانه باند رفسنجانی- روحانی می‌نویسد: ”ابتدایی‌ترین نظریه در این خصوص موضوع کنار آمدن با غرب و حل تزاحم بین بد و بدتر است. برخی معتقدند کشور توانایی هماوردی با دنیای غرب و کدخدای جهانی را ندارد و از این‌رو ما می‌بایست بین حفظ حداقلها و از دست دادن همه چیز یکی را انتخاب کنیم“.
بن‌بست بر سرجام زهر د رنظام ولایت وشکاف در نظام عمیق‌تر از این است که باندهای درونی رژیم بتوانند با مضحکه و یا داد و فریاد دلواپسانه راه اندختن، آن را دور بزنند چرا که ریشه این بن‌بست و شکاف، مسیرهای متفاوتی است که هر باند، حفظ و بقای نظام آخوندی را در گرو پیمودن آن مسیر می‌داند. ارگان سپاه پاسداران به ریشه این بن‌بست که همان بن‌بست حفظ حکومت آخوندی است این‌گونه اعتراف می‌کند: ”(این نظریه‌ها)، ریشه در برداشتهای متفاوت از مبانی انقلاب اسلامی دارد“.
