روزنامه حکومتی ابتکار 16 دی 95 در مقاله‌یی نگرانی خود را از جنگ و جدال بین آخوند روحانی و آملی لاریجانی بیان داشته و نوشته است: «روحانی می‌گوید، آملی لاریجانی جواب می‌دهد. نوبخت توضیح می‌دهد، محسنی اژه‌ای پاسخ می‌گوید. دادستان موضع می‌گیرد، مشاور و معاون رئیس‌جمهوری واکنش نشان می‌دهد. این خلاصه‌ای از ادبیات مدیران دو قوه مجریه و قضاییه در روزهای اخیر است»
این روزنامه سپس نگرانی خودش را از بازتاب این وضعیت در میان مردم و شبکه‌های اجتماعی این طور بیان کرده است: «در واقع مردم این روزها جایگاه «در» را در ضرب‌المثل «به در می‌گوید که دیوار بشنود» را پیدا کرده‌اند. مردم این روزها میزهای پینگ‌پنگی هستند که مسئولان دو قوه سخنانشان را روی آن به سوی هم پرتاب می‌کنند. با این حال باید به‌خاطر سپرد که این میز چنان نیست که مثل مشبه به این مثال، اثری نپذیرد و سفت و سخت تنها کارش بستری برای این به قول اهالی شبکه‌های اجتماعی «هوایی زدن» ها باشد.»
ابتکار تاثیر این شکاف در بالا در جامعه را این‌طور باز کرده است: «فارغ از میزان صحت‌وسقم افشاگریهایی که در چنین جدل‌هایی مطرح می‌شود، تصویری که بر اساس آنها در ذهن مردم شکل می‌گیرد، بیش از تخریب وجهه طرف مقابل، ایجاد این علامت سؤال است که مسئولان چه چیزهای دیگری را از چشم مردمی که «ولی نعمت» خوانده شده و مشروعیت بخش نظام هستند، پنهان نگاه داشته‌اند. این موضوع به تصور و شایعاتی که همواره تقابل مستقیم و برخورد جدی با مسئولان را حتی در صورت تخلف به‌دلیل گروکشی اطلاعاتی و ترس از افشاگری منتفی می‌داند، قوت می‌بخشد.»
در نهایت هم نگرانی خودش را از بی‌اعتمادی مردم نسبت به نظام صحبت کرده و نوشته است: «اصلا طرح جدل بین عالی‌ترین مقامهای نظام و به‌طور کلی بین قوای کشور، ضمن تبدیل شدن به تبلیغی برای جدل و بروز اختلاف‌های این چنینی نزد مردم، می‌تواند مردم را به‌عملکرد دستگاههای عالی نظام بی‌اعتماد و حتی بدبین کند. در واقع چنین شرایطی باعث می‌شود که مردم در هر کمی و کاستی و یا حتی در عملکردی مثبتی، دنبال رد پای مناسبات بین قوا بگردند.».
این روزنامه سپس نگرانی خودش را از بازتاب این وضعیت در میان مردم و شبکه‌های اجتماعی این طور بیان کرده است: «در واقع مردم این روزها جایگاه «در» را در ضرب‌المثل «به در می‌گوید که دیوار بشنود» را پیدا کرده‌اند. مردم این روزها میزهای پینگ‌پنگی هستند که مسئولان دو قوه سخنانشان را روی آن به سوی هم پرتاب می‌کنند. با این حال باید به‌خاطر سپرد که این میز چنان نیست که مثل مشبه به این مثال، اثری نپذیرد و سفت و سخت تنها کارش بستری برای این به قول اهالی شبکه‌های اجتماعی «هوایی زدن» ها باشد.»
ابتکار تاثیر این شکاف در بالا در جامعه را این‌طور باز کرده است: «فارغ از میزان صحت‌وسقم افشاگریهایی که در چنین جدل‌هایی مطرح می‌شود، تصویری که بر اساس آنها در ذهن مردم شکل می‌گیرد، بیش از تخریب وجهه طرف مقابل، ایجاد این علامت سؤال است که مسئولان چه چیزهای دیگری را از چشم مردمی که «ولی نعمت» خوانده شده و مشروعیت بخش نظام هستند، پنهان نگاه داشته‌اند. این موضوع به تصور و شایعاتی که همواره تقابل مستقیم و برخورد جدی با مسئولان را حتی در صورت تخلف به‌دلیل گروکشی اطلاعاتی و ترس از افشاگری منتفی می‌داند، قوت می‌بخشد.»
در نهایت هم نگرانی خودش را از بی‌اعتمادی مردم نسبت به نظام صحبت کرده و نوشته است: «اصلا طرح جدل بین عالی‌ترین مقامهای نظام و به‌طور کلی بین قوای کشور، ضمن تبدیل شدن به تبلیغی برای جدل و بروز اختلاف‌های این چنینی نزد مردم، می‌تواند مردم را به‌عملکرد دستگاههای عالی نظام بی‌اعتماد و حتی بدبین کند. در واقع چنین شرایطی باعث می‌شود که مردم در هر کمی و کاستی و یا حتی در عملکردی مثبتی، دنبال رد پای مناسبات بین قوا بگردند.».
