سایت بی.بی.سی: زیست شناسان می‌گویند درک بهتری از سرمنشاء حیات پیدا کردند. چگونه؟ با یک آزمایش شیمیایی.
یک مطالعه تازه نشان می‌دهد سولفید هیدروژن، ممکن است یکی از مواد مهم اولیه در فرآیندی شیمیایی بوده باشد که به پیدایش حیات در زمین منجر شد.
تحلیل‌های تازه به روی نمونه‌های آرشیو شده از دهه ۱۹۵۰ حاکی از آن است که این گاز می‌تواند تحت شرایط مناسب، در واکنشهای شیمیایی که به تولید بعضی از مصالح ساختمانی زیستی - آمینو اسیندها - منجر می‌شود نقش داشته باشد. پروتئین از ترکیب آمینواسیدها تولید می‌شود.
این یافته‌ها بر مطالعات استنلی میلر استوار است که به‌خاطر تلاش برای بازسازی ”سوپ اولیه“ که حیات ممکن است از آن سر برآورده باشد معروف شد.
آزمایشهای میلر که ابتدا در سال ۱۹۵۳ انجام شد با گذراندن جریان الکتریکی از میان محفظه‌ای حاوی ترکیبی از آب، متان، آمونیاک و هیدروژن همراه بود. هدف آزمایش ساده او شبیه‌سازی رویدادی در گذشته زمین بود. او می‌خواست بداند اگر صاعقه به گازهایی که تصور می‌شد در اتمسفر زمین - که آن زمان خالی از اکسیژن بوده - وجود داشته برخورد کند چه اتفاقی می‌افتد. آزمایشهای او به تولید آمینواسیدها منجر شد که یک کشف تعجب‌آور بود. آزمایشهای بعدی که با تزریق بخار داغ همراه بود به تولید ترکیب حتی غنی‌تری از مواد شیمیایی ارگانیک (یعنی کربنی) منجر شد.
یافته‌های تازه که در نشریه ”پی آن ای اس“ منتشر شده است حاصل نتایج آزمایشهای میلر در سال ۱۹۵۸ بود اما خود او هرگز آنها را تحلیل نکرد و نتایجش را ننوشت.
میلر در این آزمایش‌ها با عوض کردن ترکیبی که از اتمسفر اولیه زمین ساخته بود، مقداری سولفید هیدروژن - که بعضی به‌خاطر بویش آن را تخم مرغ گندیده می‌خوانند - به آن تزریق کرد.
پروفسور جفری بادا شاگرد او، رسوبات به دست آمده در آزمایشهای میلر را با کمک فنون موثر پیشرفته که در سال ۱۹۵۸ در دسترس نبود و میلیاردها بار حساستر از ابزارهای تحلیلی موجود در زمان میلر بود، آزمایش کرد. تیم پروفسور بادا در مجموع ۲۳ آمینو اسید و چهار آمینه از جمله هفت ترکیب اورگانو-سولفور را در رسوبات پیدا کرد. محققان می‌گویند که این نتایج مؤید این ادعاست که مقدار عظیم سولفید هیدروژن متصاعد شده از آتشفشانهای اولیه، در صورت برخورد صاعقه به تولید طیف وسیعی از آمینواسیدها منجر می‌شد که به نوبه خود استعداد ترکیب و بدل شدن به پروتئینها را داشتند.
یک مطالعه تازه نشان می‌دهد سولفید هیدروژن، ممکن است یکی از مواد مهم اولیه در فرآیندی شیمیایی بوده باشد که به پیدایش حیات در زمین منجر شد.
تحلیل‌های تازه به روی نمونه‌های آرشیو شده از دهه ۱۹۵۰ حاکی از آن است که این گاز می‌تواند تحت شرایط مناسب، در واکنشهای شیمیایی که به تولید بعضی از مصالح ساختمانی زیستی - آمینو اسیندها - منجر می‌شود نقش داشته باشد. پروتئین از ترکیب آمینواسیدها تولید می‌شود.
این یافته‌ها بر مطالعات استنلی میلر استوار است که به‌خاطر تلاش برای بازسازی ”سوپ اولیه“ که حیات ممکن است از آن سر برآورده باشد معروف شد.
آزمایشهای میلر که ابتدا در سال ۱۹۵۳ انجام شد با گذراندن جریان الکتریکی از میان محفظه‌ای حاوی ترکیبی از آب، متان، آمونیاک و هیدروژن همراه بود. هدف آزمایش ساده او شبیه‌سازی رویدادی در گذشته زمین بود. او می‌خواست بداند اگر صاعقه به گازهایی که تصور می‌شد در اتمسفر زمین - که آن زمان خالی از اکسیژن بوده - وجود داشته برخورد کند چه اتفاقی می‌افتد. آزمایشهای او به تولید آمینواسیدها منجر شد که یک کشف تعجب‌آور بود. آزمایشهای بعدی که با تزریق بخار داغ همراه بود به تولید ترکیب حتی غنی‌تری از مواد شیمیایی ارگانیک (یعنی کربنی) منجر شد.
یافته‌های تازه که در نشریه ”پی آن ای اس“ منتشر شده است حاصل نتایج آزمایشهای میلر در سال ۱۹۵۸ بود اما خود او هرگز آنها را تحلیل نکرد و نتایجش را ننوشت.
میلر در این آزمایش‌ها با عوض کردن ترکیبی که از اتمسفر اولیه زمین ساخته بود، مقداری سولفید هیدروژن - که بعضی به‌خاطر بویش آن را تخم مرغ گندیده می‌خوانند - به آن تزریق کرد.
پروفسور جفری بادا شاگرد او، رسوبات به دست آمده در آزمایشهای میلر را با کمک فنون موثر پیشرفته که در سال ۱۹۵۸ در دسترس نبود و میلیاردها بار حساستر از ابزارهای تحلیلی موجود در زمان میلر بود، آزمایش کرد. تیم پروفسور بادا در مجموع ۲۳ آمینو اسید و چهار آمینه از جمله هفت ترکیب اورگانو-سولفور را در رسوبات پیدا کرد. محققان می‌گویند که این نتایج مؤید این ادعاست که مقدار عظیم سولفید هیدروژن متصاعد شده از آتشفشانهای اولیه، در صورت برخورد صاعقه به تولید طیف وسیعی از آمینواسیدها منجر می‌شد که به نوبه خود استعداد ترکیب و بدل شدن به پروتئینها را داشتند.
