ناسا به تصویری فیلتر شده از خورشید دست یافته است که عجایبی دیگر از این کره فروزان را به نمایش می‌گذارد.
این عکس توسط یک عکاس ستاره‌شناس آمریکایی با استفاده از تلسکوپ خورشیدی خود در خانه‌اش گرفته شده که تصویر خارق‌العاده‌ای از سطح خورشید را نشان می‌دهد.
این تصویر توسط آلان فرایدمن توسط یک دوربین Grasshopper CCD از حیاط پشتی خانه وی در نیویورک به ثبت رسیده که فیلتر سیاه و سفید شده است.
در این تصویر جزئیات سطح خورشید که در یک طول موج منتشر شده از هیدروژن آلفا (Ha) به نمایش در آمده، بافت پیچیده چهره واقعی این ستاره سوزان را نشان می‌دهد.
بافت خز مانند سطح خورشید توسط ساختارهایی موسوم به «سیخک » ایجاد شده است. این سیخکها به زبانه‌های پلاسمای بسیار داغ گفته می‌شود که از نور کره با سرعت 88هزار کیلومتر در ساعت به بالا فوران پیدا می‌کنند. ارتفاع این سیخکها تا چهار هزار و 380 کیلومتر رسیده و حدود 100هزار سیخک در هر زمان در چهره خورشید به‌وجود می‌آید.
همچنین مناطق سیاه همان مناطق خنک‌تر لکه‌های خورشیدی هستند که در آن میدانهای مغناطیسی از اعماق زمین به بالا آمده و جرقه‌های خورشیدی در اطراف این مناطق شکل می‌گیرند.
در ضمن می‌توان برجستگی‌هایی را در حال جهش از سطح خورشید مشاهده کرد که ساختارهای تولید شده توسط میدانهای مغناطیسی بوده و به انتقال پلاسمای خورشیدی به ارتفاع دهها و شاید صدها هزار کیلومتر به بالا می‌پردازند.
این عکس توسط یک عکاس ستاره‌شناس آمریکایی با استفاده از تلسکوپ خورشیدی خود در خانه‌اش گرفته شده که تصویر خارق‌العاده‌ای از سطح خورشید را نشان می‌دهد.
این تصویر توسط آلان فرایدمن توسط یک دوربین Grasshopper CCD از حیاط پشتی خانه وی در نیویورک به ثبت رسیده که فیلتر سیاه و سفید شده است.
در این تصویر جزئیات سطح خورشید که در یک طول موج منتشر شده از هیدروژن آلفا (Ha) به نمایش در آمده، بافت پیچیده چهره واقعی این ستاره سوزان را نشان می‌دهد.
بافت خز مانند سطح خورشید توسط ساختارهایی موسوم به «سیخک » ایجاد شده است. این سیخکها به زبانه‌های پلاسمای بسیار داغ گفته می‌شود که از نور کره با سرعت 88هزار کیلومتر در ساعت به بالا فوران پیدا می‌کنند. ارتفاع این سیخکها تا چهار هزار و 380 کیلومتر رسیده و حدود 100هزار سیخک در هر زمان در چهره خورشید به‌وجود می‌آید.
همچنین مناطق سیاه همان مناطق خنک‌تر لکه‌های خورشیدی هستند که در آن میدانهای مغناطیسی از اعماق زمین به بالا آمده و جرقه‌های خورشیدی در اطراف این مناطق شکل می‌گیرند.
در ضمن می‌توان برجستگی‌هایی را در حال جهش از سطح خورشید مشاهده کرد که ساختارهای تولید شده توسط میدانهای مغناطیسی بوده و به انتقال پلاسمای خورشیدی به ارتفاع دهها و شاید صدها هزار کیلومتر به بالا می‌پردازند.
