چگونه باید عراق را از یک جنگ داخلی نجات داد

نیویورک تایمز، 27دسامبر ۲۰۱۱- به قلم ایاد علاوی، اسامه النجیفی و رافع العیساوی ـ بغداد: 

عراق امروزه در آستانه یک فاجعه قرار دارد. رئیس‌جمهور اوباما به تعهد مبارزه انتخاباتی خود برای پایان‌دادن به جنگ در این جا عمل کرد اما آن را به شیوه‌ای که هرکسی در واشنگتن خواهان آن بود، پایان نداد. جایزه‌ای که به‌خاطر آن بسیاری از سربازان معتقد بودند که برای آن می‌جنگیدند، یک کشور دموکراتیک و غیرطائفی بود. اما عراق اکنون درجهت عکس حرکت می‌کند ـ به سمت یک حکومت مستبد طائفی که با خود تهدید یک جنگ داخلی را حمل می‌کند. از انتخابات سال ۲۰۱۰ در عراق، ما شاهد به تحت سلطه درآمدن کشور، توسط حزب دعوه نوری کمال مالکی بوده‌ایم. از میان رفتن استقلال قوه قضاییه، ارعاب مخالفان و منحل کردن نهادهای مستقلی که قصد ارتقاء انتخاباتی شفاف و مبارزه با فساد را داشتند. تمامی این وقایع در خلال بهار عرب اتفاق افتاده است، درحالی که سایر کشورها برای درخواست دموکراسی دیکتاتورها را سرنگون می‌کردند، عراق در خاورمیانه مدرن برای اولین بار این فرصت را داشت که نشان دهد که قدرت سیاسی می‌تواند به‌صورت مسالمت‌آمیز بین رقبای سیاسی که از انتخابات درستی تبعیت کنند، منتقل گردد. درعوض تبدیل به صحنه نبردی، بین فرقه‌هایی گشته است که در آن شخصیتهای سیاسی پروسه دموکراتیک را فلج کرده‌اند. ما رهبران العراقیه می‌باشیم، ائتلاف سیاسی که بیشترین کرسیها را در انتخابات سال ۲۰۱۰ برنده شد و بیش از یک چهارم مردم عراق را نمایندگی می‌کند. ما به خود نه به‌عنوان سنی یا شیعه بلکه به‌عنوان عراقیانی، با هوادارانی گسترده در کل کشور می‌نگریم. ما اکنون توسط مالکی شکار شده و تهدید می‌شویم، کسی که تلاش می‌کند ما را از حیات سیاسی عراق خارج نموده و یک کشور استبدادی تک حزبی ایجاد کند. در چند هفته گذشته با پایان یافتن حضور نظامی آمریکا نیروی نظامی دیگری برای پر کردن جای خالی آن اقدام نمود. خانه‌ها و دفاتر ما در منطقه سبز بغداد توسط نیروهای امنیتی مالکی محاصره شد. وی حزب ما را به محاصره در آورده است و این کار را با حمایت یک قوه قضاییه‌ی سیاسی شده و سیستم مجریه‌ای که عملاً ادامه دفتر شخصی وی است انجام می‌دهد. وی طارق هاشمی معاون رئیس‌جمهور را به تروریزم متهم نموده، برای اخراج صالح المطلک معاون نخست‌وزیر اقدام نموده و به‌دنبال تحقیق در مورد رافع العیساوی یکی از ما به‌خاطر ارتباطات مشکوک با شورشیان بوده است ـ تمامی آن بلافاصله بعد از بازگشت آقای مالکی به عراق از واشنگتن صورت گرفته، که به اشتباه به عراقیان این برداشت را می‌دهد که به وی کارت سفید برای انجام چنین کارهایی از جانب آمریکا داده شده است. بعد از این‌که جوزف بایدن معاون رئیس‌جمهور از تمامی احزاب خواستار حفظ وحدت دولت در 16دسامبر شد، مالکی تهدید کرد دولت را تشکیل می‌دهد که کاملاً العراقیه و سایر صداهای مخالف را حذف می‌کند. در این میان آقای مالکی از پروسه سیاسی با عصائب الحق گروه شبه‌نظامی شیعی مورد حمایت ایران، که رهبران آن 5 سرباز آمریکایی را کشته و 4 گروگان انگلیسی را در سال ۲۰۰۷ به قتل رسانده بودند، استقبال کرد… . به‌خاطر ثبات، العراقیه از پیوستن به دولت وحدت ملی، به‌دنبال توافق مهمی در تقسیم قدرت، که سال قبل در اربیل به آن رسیدند، موافقت نمود. هرچند که بیش از یک سال است که آقای مالکی از اجرای این توافقنامه سرباز زده، در عوض قدرت بزرگتری را در دست  خودش متمرکز نموده است. به‌عنوان بخشی از توافق‌نامه اربیل یکی از ما، ایاد علاوی به‌عنوان رئیس شورای سیاست‌گذاری تعیین شد اما مالکی این موضع بدون قدرت را رد کرد زیرا که آقای مالکی از تقسیم اختیارات تصمیم‌گیری، سرباز زد. بعد از انتخابات سال ۲۰۱۰ آقای مالکی سمتهای وزارت کشور، وزارت دفاع، و وزارت امنیت ملی را به‌دست گرفت. (وی از آن موقع پستهای دفاع و امنیت ملی را به وفاداران به خود بدون تأیید پارلمان محول نموده است). متأسفانه آمریکا به حمایت خود از آقای مالکی بعد از این‌که وی در مورد توافقنامه اربیل عهدشکنی کرد و نیروهای امنیتی را تقویت نمود که بدون نظارت دموکراتیک عمل کنند، ادامه داده است. اکنون آمریکا با عراقیان برای گردهمایی کنفرانس ملی دیگری برای حل این بحران کار می‌کند. ما از این قدم استقبال می‌کنیم و آماده‌ایم که مشکلاتمان را به‌صورت صلح‌آمیز با استفاده از توافقنامه اربیل به‌عنوان نقطه شروع، حل کنیم. اما ابتدا، دفتر آقای مالکی باید صدور فرامین به واحدهای نظامی و انتصابات نظامی یک جانبه و تحت نفوذ قرار دادن قوه قضاییه را متوقف نموده، مشاور امنیت ملی وی باید از کنترل کامل آژانس‌های اطلاعات و امنیت ملی عراق دست‌بردارد که قرار بوده نهادهایی مستقل باشند اما، تبدیل به ادامه حقیقی حزب دعوه آقای مالکی و وفاداران به حزب وی شده است، و باید وفاداران به حزب دعوه کنترل واحدهای امنیتی و نظارت بر منطقه سبز و ارعاب مخالفان سیاسی دست‌بردارد… . برای سالیان ما به‌دنبال همکاری استراتژیک با آمریکا برای کمک به ساختن عراقی که در رویا هایمان داشته‌ایم، بوده‌ایم، یک کشور ملی، لیبرال و سکولار با نهادهایی دموکراتیک و فرهنگی دموکراتیک. اما خروج آمریکا ممکن است ما را با عراقی که در کابوس هایمان داشته‌ایم، باقی بگذارد: کشوری که در آن یک چریک نظامی از یک رژیم طائفی خودکامه حفاظت می‌کند تا یک رژیم مردمی و قانونی و قوه قضاییه که در مقابل صاحبان قدرت کرنش می‌کند و سرمایه‌های ملی توسط برگزیدگان فاسد تصاحب می‌شود به جای این‌که در توسعه این کشور سرمایه‌گذاری شود. ما خوشحالیم که سربازان شجاع شما برای تعطیلات به خانه خود رفتند و ما برای آنها آرزوی صلح و شادی داریم. اما درحالی که عراق یکبار دیگر در آستانه تلو‌تلو خوردن (سقوط) است، ما محترماً از رهبران آمریکا می‌خواهیم که بفهمند که حمایت بی‌قید و شرط از آقای مالکی، عراق را به ورطه جنگ داخلی سوق می‌دهد. عراق محکوم به فناست مگر این‌که آمریکا به سرعت به ایجاد موفقیت‌آمیز یک دولت اتحاد کمک نماید.

 ایاد علاوی رهبر ائتلاف العراقیه و نخست‌وزیر عراق از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵، اسامه النجیفی سخنگوی پارلمان عراق، رافع العیساوی وزیر مالی عراق.