روز پنجشنبه هفتم مراد در سالگرد حمله رژیم ولایت‌فقیه و همدستان عراقیش برای یکسره کردن کار اشرف، در ۶ و ۷مرداد سال ۱۳۸۸ و مقاومت و پایداری اشرفیان که هم چون حماسه‌یی دنیا را تکان داد، گروهی از شهروندان فرانسوی حامی مقاومت ایران در اورسوراواز، با برپایی مراسمی بر فراز یک کشتی بر روی رودخانه اواز، یاد شهیدان این پایداری پرشکوه را گرامی داشتند. آنها ضمن اعلام همبستگی و حمایت از ساکنان اشرف، خواستار تضمین حفاظت اشرف توسط سازمان ملل‌متحد و نیروهای آمریکایی بر اساس ماده چهارم کنوانسیون ژنو شدند و جلوگیری از فاجعه و جنایتی دیگر علیه اشرفیان قهرمان این حماسه فراموشی‌ناپذیر را خواستار شدند و یاد و خاطره یازده جاودانه فروغ ایران را گرامی داشتند.
در این مراسم که از ساعت ۲۰ شروع شد و تا ساعت ۲۲ ادامه داشت، شماری از هموطنان و حامیان مقاومت و اعضای شورای ملی مقاومت شرکت داشتند. این مراسم بر فراز یک کشتی که با پرچمهای سه‌رنگ شیروخورشید نشان ایران، آرم سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران و پرچم ارتش آزادی‌بخش ملی ایران، تابلویی از یادواره شهیدان و حماسه اشرف مزین شده بود، بر فراز رودخانه اواز برگزار گردید.
برنامه در ساعت ۲۰۳۰ همزمان با حرکت کشتی در رودخانه اواز که یادآور رود خروشان مقاومتی است که ”دشتهای تشنه“ آزادی ایران زمین را سیراب می‌کند، با اعلام برنامه توسط خانم گیو و پخش ترانه پیکر بی‌شکست همراه با تصاویری از حمله به اشرف و مقاومت حماسی اشرفیان آغاز شد. سپس فیلمی از حمله جنایتکارانه همدستان عراقی رژیم ولایت‌فقیه به اشرف پخش شد.
سپس آقای موسه، از یاران و همسایگان مقر رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، طی سخنان کوتاهی گفت: من دو سال پیش به مدت ۸روز به اشرف رفتم، آنها رفتارشان با ما بسیار محبت‌آمیز و انسانی بود. آنها ۱۸ماه است که در محاصره هستند. و باید بگویم که هر روز من منتظر بدترین شق هستم. و هنگامی که بر روی سایت مقاومت می‌روم، سختم است. هنگامی که خبرها را می‌خوانم یا که تلفن زنگ می‌زند، همیشه منتظر یک فاجعه جدید هستم و من به عملکرد جامعه بین‌المللی که در همه سطوح فشار می‌آورد که حقوق ساکنان اشرف برای زیستن در صلح، به‌رسمیت شناخته شود، بسیار امیداورم.
سخنران بعدی آقای دوپویی بود. وی در بخشی از سخنان خود خواستار استقرار یک تیم ناظرین سازمان ملل یا یک گروه نظارت از نیروهای آمریکایی در داخل اشرف و تضمین حفاظت ساکنان اشرف جهت جلوگیری از هرگونه خشونت علیه اشرفیها و جلوگیری از جابجایی آنها در خاک عراق و یا تکرار حمله وحشیانه ۶ و ۷مرداد شد.
خانم ماری لورت گیو، سخنران دیگر این برنامه بود که در سخنان خود گفت: من به یاد می‌آورم که دو سال پیش همراه با جمعی از وال‌دوآزی‌ها به اشرف رفتیم. آن جا پر از عشق و زیبایی است و من آن را فراموش نمی‌کنم. حالا از این که می‌شنوم که اشرف ۱۸ماه است تحت یک محاصره ضدانسانی قرار دارد، برایم دردناک است.
وی گفت: بنابراین امروز ما در این جا هستیم تا از مجامع جهانی و دولتها بخواهیم که از حقوق ساکنان اشرف حمایت کنند. از آنها می‌خواهیم اقدام‌هایی انجام دهند که این خواسته‌ها برآورده شود:
۱ ـ تضمین حفاظت ساکنان اشرف توسط ملل‌متحد و نیروهای آمریکایی
۲ ـ لغو محاصره غیرانسانی علیه اشرف
۳ ـ شناسایی حقوق ساکنان اشرف در کادر کنوانسیون ۴ ژنو
امیدوارم که مقامات در فرانسه صدای ما را بشنوند و به وظیفه خود در حمایت از اشرف عمل کنند.
آقای ریسکز، سخنران دیگر این برنامه بود که طی سخنان پرشوری گفت: من این خوشبختی عظیم را داشتم، با همسر و دخترم، که با خواهرانم و برادرانم در اشرف ملاقات کنم. من به شما درود می‌فرستم، برادرانم. هیچ وقت من نمی‌توانم چیزهایی که در اشرف گذشت را فراموش کنم. من نمی‌توانستم تصور کنم که اشرف چنین است. این محبت انسانی که در آن‌جاست، نمی‌توانید تصور کنید… یک عبور از اشرف… فراموش کردنی نیست. من این شانس را داشتم که دو بار به آن‌جا بروم.
یک بار در ۲۰۰۵ و یک بار دیگر در ۲۰۰۸ .
به همه شما برادرانم و خواهران اشرفیم: به شما درود می‌فرستم. به شما می‌گویم… شجاع باشید، ولی می‌دانم که شما برای دیگران هم شجاعت دارید. شما برای همه دنیا الگو شدید، امیدوارم که کابوس خیلی زود تمام شود. در انتظار دیدار شما برادران و خواهرانم، شما را از صمیم قلب می‌بوسم.
هم‌چنین به مقامات آمریکایی که قرارداد حفاظت با ساکنان اشرف امضا کردند… امضا… طبق کنوانسیون چهارم ژنو. از آنها می‌خواهم که به حفاظت از اشرف ادامه دهند، طوری که آنها (اشرف) دیگر مورد ضرب‌وشتم قرار نگیرند و کشته نشوند، همان‌طوری که سال گذشته کشته شدند.
این تقریباً همه حرف… خیلی چیزها برای گفتن دارم ولی دوستانم اصل حرف را زدند.
در ادامه این برنامه دو تن از هنرمندان مقاومت، دکتر حمیدرضا طاهرزاده و محسن جمشیدی با اجرای قطعاتی از موسیقی ایرانی، یاد و خاطره شهیدان و حماسه قهرمانان شهر شرف را گرامی داشتند. آقای حمیدرضا طاهرزاده، ابتدا قطعه‌یی در اصفهان و دشتی با تار نواخت و سپس ترانه زیبای کبوتر را خواند. آقای محسن جمشیدی نیز با سه‌تار قطعه‌یی در دستگاه شور نواخت.
پایان‌بخش برنامه، برافرختن مشعلهایی بود برای گرامی‌داشت خاطره شهیدان و دژی تسخیرناپذیر که کانون ”نور و امید و انگیزه و روشنایی“ است. و پرواز یازده کبوتر سپید به یاد یازده جاودانه فروغ آزادی که در حملات شش وهفت مرداد در اشرف به شهادت رسیدند.
در این مراسم که از ساعت ۲۰ شروع شد و تا ساعت ۲۲ ادامه داشت، شماری از هموطنان و حامیان مقاومت و اعضای شورای ملی مقاومت شرکت داشتند. این مراسم بر فراز یک کشتی که با پرچمهای سه‌رنگ شیروخورشید نشان ایران، آرم سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران و پرچم ارتش آزادی‌بخش ملی ایران، تابلویی از یادواره شهیدان و حماسه اشرف مزین شده بود، بر فراز رودخانه اواز برگزار گردید.
برنامه در ساعت ۲۰۳۰ همزمان با حرکت کشتی در رودخانه اواز که یادآور رود خروشان مقاومتی است که ”دشتهای تشنه“ آزادی ایران زمین را سیراب می‌کند، با اعلام برنامه توسط خانم گیو و پخش ترانه پیکر بی‌شکست همراه با تصاویری از حمله به اشرف و مقاومت حماسی اشرفیان آغاز شد. سپس فیلمی از حمله جنایتکارانه همدستان عراقی رژیم ولایت‌فقیه به اشرف پخش شد.
سپس آقای موسه، از یاران و همسایگان مقر رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، طی سخنان کوتاهی گفت: من دو سال پیش به مدت ۸روز به اشرف رفتم، آنها رفتارشان با ما بسیار محبت‌آمیز و انسانی بود. آنها ۱۸ماه است که در محاصره هستند. و باید بگویم که هر روز من منتظر بدترین شق هستم. و هنگامی که بر روی سایت مقاومت می‌روم، سختم است. هنگامی که خبرها را می‌خوانم یا که تلفن زنگ می‌زند، همیشه منتظر یک فاجعه جدید هستم و من به عملکرد جامعه بین‌المللی که در همه سطوح فشار می‌آورد که حقوق ساکنان اشرف برای زیستن در صلح، به‌رسمیت شناخته شود، بسیار امیداورم.
سخنران بعدی آقای دوپویی بود. وی در بخشی از سخنان خود خواستار استقرار یک تیم ناظرین سازمان ملل یا یک گروه نظارت از نیروهای آمریکایی در داخل اشرف و تضمین حفاظت ساکنان اشرف جهت جلوگیری از هرگونه خشونت علیه اشرفیها و جلوگیری از جابجایی آنها در خاک عراق و یا تکرار حمله وحشیانه ۶ و ۷مرداد شد.
خانم ماری لورت گیو، سخنران دیگر این برنامه بود که در سخنان خود گفت: من به یاد می‌آورم که دو سال پیش همراه با جمعی از وال‌دوآزی‌ها به اشرف رفتیم. آن جا پر از عشق و زیبایی است و من آن را فراموش نمی‌کنم. حالا از این که می‌شنوم که اشرف ۱۸ماه است تحت یک محاصره ضدانسانی قرار دارد، برایم دردناک است.
وی گفت: بنابراین امروز ما در این جا هستیم تا از مجامع جهانی و دولتها بخواهیم که از حقوق ساکنان اشرف حمایت کنند. از آنها می‌خواهیم اقدام‌هایی انجام دهند که این خواسته‌ها برآورده شود:
۱ ـ تضمین حفاظت ساکنان اشرف توسط ملل‌متحد و نیروهای آمریکایی
۲ ـ لغو محاصره غیرانسانی علیه اشرف
۳ ـ شناسایی حقوق ساکنان اشرف در کادر کنوانسیون ۴ ژنو
امیدوارم که مقامات در فرانسه صدای ما را بشنوند و به وظیفه خود در حمایت از اشرف عمل کنند.
آقای ریسکز، سخنران دیگر این برنامه بود که طی سخنان پرشوری گفت: من این خوشبختی عظیم را داشتم، با همسر و دخترم، که با خواهرانم و برادرانم در اشرف ملاقات کنم. من به شما درود می‌فرستم، برادرانم. هیچ وقت من نمی‌توانم چیزهایی که در اشرف گذشت را فراموش کنم. من نمی‌توانستم تصور کنم که اشرف چنین است. این محبت انسانی که در آن‌جاست، نمی‌توانید تصور کنید… یک عبور از اشرف… فراموش کردنی نیست. من این شانس را داشتم که دو بار به آن‌جا بروم.
یک بار در ۲۰۰۵ و یک بار دیگر در ۲۰۰۸ .
به همه شما برادرانم و خواهران اشرفیم: به شما درود می‌فرستم. به شما می‌گویم… شجاع باشید، ولی می‌دانم که شما برای دیگران هم شجاعت دارید. شما برای همه دنیا الگو شدید، امیدوارم که کابوس خیلی زود تمام شود. در انتظار دیدار شما برادران و خواهرانم، شما را از صمیم قلب می‌بوسم.
هم‌چنین به مقامات آمریکایی که قرارداد حفاظت با ساکنان اشرف امضا کردند… امضا… طبق کنوانسیون چهارم ژنو. از آنها می‌خواهم که به حفاظت از اشرف ادامه دهند، طوری که آنها (اشرف) دیگر مورد ضرب‌وشتم قرار نگیرند و کشته نشوند، همان‌طوری که سال گذشته کشته شدند.
این تقریباً همه حرف… خیلی چیزها برای گفتن دارم ولی دوستانم اصل حرف را زدند.
در ادامه این برنامه دو تن از هنرمندان مقاومت، دکتر حمیدرضا طاهرزاده و محسن جمشیدی با اجرای قطعاتی از موسیقی ایرانی، یاد و خاطره شهیدان و حماسه قهرمانان شهر شرف را گرامی داشتند. آقای حمیدرضا طاهرزاده، ابتدا قطعه‌یی در اصفهان و دشتی با تار نواخت و سپس ترانه زیبای کبوتر را خواند. آقای محسن جمشیدی نیز با سه‌تار قطعه‌یی در دستگاه شور نواخت.
پایان‌بخش برنامه، برافرختن مشعلهایی بود برای گرامی‌داشت خاطره شهیدان و دژی تسخیرناپذیر که کانون ”نور و امید و انگیزه و روشنایی“ است. و پرواز یازده کبوتر سپید به یاد یازده جاودانه فروغ آزادی که در حملات شش وهفت مرداد در اشرف به شهادت رسیدند.
