سونا صمصامی، نماینده شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا: من سونا صمصامی نماینده شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا هستم و به همه شما خیرمقدم می‌گویم.
بیست و پنج سال پس از قتل‌عام 30هزار مجاهد و رزمنده توسط آدمکشان رژیم آخوندی در سال 1988 در زندانهای مخوف ایران، امروز شاهد قتل‌عام 52تن از بهترین و رشیدترین فرزندان مردم ایران توسط همان آدمکشان و دولت آلت دست آنها در عراق هستیم.
اعدامهای فراقضایی بدون تردید از مصادیق بارز جنایت علیه بشریت است که هرگز نباید در برابر آن سکوت کرد. اجازه بدهید خاطرنشان کنم که:
تک‌تک این زنان و مردان، وهفت نفری که به‌گروگان‌گرفته‌شده‌اند، کارتهای هویتی از طرف دولت آمریکا دریافت کرده بودند که آنها را به‌عنوان «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیونهای ژنو معرفی می‌کرد
تک‌تک این افراد با دولت آمریکا یک توافق‌نامه امضا کرده بودند که در ازای گردآوری سلاح آنها حفاظت آنها را به عهده گرفته بود. آمریکا سلاحهایی که آنها از خودشان حفاظت می‌کردند را از آنها گرفت و آنها را بدون هیچ حفاظی در دهان جنایتکاران و مزدوران رژیم ایران که بر عراق حاکم کرده بود بدون هیچ‌گونه دفاعی رها کرد
بنابراین باید پرسید: در حالیکه گلوله‌ها در اشرف شلیک می‌شدند، دولت آمریکا کجا بود؟ سفارت آمریکا کجا بود؟ سازمان ملل کجا بود؟ کمیساریای عالی پناهندگان کجا بود؟ چرا دولت آمریکا به وعده‌های حفاظت خود از ساکنان پشت کرد و هشدارهای پیاپی در مورد حملات قریب‌الوقوع را نادیده گرفت؟
ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل مسئولیت حقوقی و اخلاقی روشن و تعریف شده‌ای را در قبال این مرگها دارند.
چرا وزیر خارجه و رئیس‌جمهور آمریکا در برابر این حمله سکوت پیشه کرده‌اند؟ چرا اخطارهای روشن به دولت عراق داده نمی‌شود؟ چرا اقدامات مشخصی برای جلوگیری از ادامه فاجعه اتخاذ نمی‌شود؟ چرا آمریکا برای به‌عهده‌گرفتن حفاظت از سوی نیروهای بین‌المللی کلاه آبی اقدامی نمی‌کند؟ چرا برای الزامات حفاظتی لیبرتی گامی برنمی‌دارد؟ چرا برای بردن تی‌والها و کلاهخودها و جلیقه‌ها به داخل لیبرتی به دولت عراق فشار نمی‌آورد؟
ما خواهان آن هستیم که عاملان این جنایت علیه بشریت به پای میز محاکمه کشانده شوند. سازمان ملل و ایالات متحده باید تدابیر موثری را اتخاد کنند تا هفت‌تن از ساکنانی که به گروگان گرفته شده‌اند فوراً آزاد شوند.
ما خواهان تشکیل یک کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی و تحقیقات جامع و بی‌طرفانه هستیم. از آنجا که دولت عراق در این جنایت دست داشته است نمی‌تواند مورد اعتماد باشد.
اول سپتامبر (10شهریور) در تاریخ ایران ثبت خواهد شد. بگذارید از قهرمانان اشرف بیاموزیم، آنها بذر امید را در ضمیر و قلوب جریحه‌دار میلیون ها جوان و زن و مرد ایرانی کاشتند و سمبلهای انکارناپذیر شجاعت و فداکاری بودند، شجاعت و فداکاری که جستجوی آزادی بدون آنها پوچ و توخالی خواهد بود. جانفشانی آنها بدون شک مردم الهام‌بخش مردم ایران خواهد بود تا قیام کنند و رژیم ایران را سرنگون سازند.
از شما تشکر می‌کنم و مجدداً خیرمقدم می‌گویم.
بیست و پنج سال پس از قتل‌عام 30هزار مجاهد و رزمنده توسط آدمکشان رژیم آخوندی در سال 1988 در زندانهای مخوف ایران، امروز شاهد قتل‌عام 52تن از بهترین و رشیدترین فرزندان مردم ایران توسط همان آدمکشان و دولت آلت دست آنها در عراق هستیم.
اعدامهای فراقضایی بدون تردید از مصادیق بارز جنایت علیه بشریت است که هرگز نباید در برابر آن سکوت کرد. اجازه بدهید خاطرنشان کنم که:
تک‌تک این زنان و مردان، وهفت نفری که به‌گروگان‌گرفته‌شده‌اند، کارتهای هویتی از طرف دولت آمریکا دریافت کرده بودند که آنها را به‌عنوان «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیونهای ژنو معرفی می‌کرد
تک‌تک این افراد با دولت آمریکا یک توافق‌نامه امضا کرده بودند که در ازای گردآوری سلاح آنها حفاظت آنها را به عهده گرفته بود. آمریکا سلاحهایی که آنها از خودشان حفاظت می‌کردند را از آنها گرفت و آنها را بدون هیچ حفاظی در دهان جنایتکاران و مزدوران رژیم ایران که بر عراق حاکم کرده بود بدون هیچ‌گونه دفاعی رها کرد
بنابراین باید پرسید: در حالیکه گلوله‌ها در اشرف شلیک می‌شدند، دولت آمریکا کجا بود؟ سفارت آمریکا کجا بود؟ سازمان ملل کجا بود؟ کمیساریای عالی پناهندگان کجا بود؟ چرا دولت آمریکا به وعده‌های حفاظت خود از ساکنان پشت کرد و هشدارهای پیاپی در مورد حملات قریب‌الوقوع را نادیده گرفت؟
ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل مسئولیت حقوقی و اخلاقی روشن و تعریف شده‌ای را در قبال این مرگها دارند.
چرا وزیر خارجه و رئیس‌جمهور آمریکا در برابر این حمله سکوت پیشه کرده‌اند؟ چرا اخطارهای روشن به دولت عراق داده نمی‌شود؟ چرا اقدامات مشخصی برای جلوگیری از ادامه فاجعه اتخاذ نمی‌شود؟ چرا آمریکا برای به‌عهده‌گرفتن حفاظت از سوی نیروهای بین‌المللی کلاه آبی اقدامی نمی‌کند؟ چرا برای الزامات حفاظتی لیبرتی گامی برنمی‌دارد؟ چرا برای بردن تی‌والها و کلاهخودها و جلیقه‌ها به داخل لیبرتی به دولت عراق فشار نمی‌آورد؟
ما خواهان آن هستیم که عاملان این جنایت علیه بشریت به پای میز محاکمه کشانده شوند. سازمان ملل و ایالات متحده باید تدابیر موثری را اتخاد کنند تا هفت‌تن از ساکنانی که به گروگان گرفته شده‌اند فوراً آزاد شوند.
ما خواهان تشکیل یک کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی و تحقیقات جامع و بی‌طرفانه هستیم. از آنجا که دولت عراق در این جنایت دست داشته است نمی‌تواند مورد اعتماد باشد.
اول سپتامبر (10شهریور) در تاریخ ایران ثبت خواهد شد. بگذارید از قهرمانان اشرف بیاموزیم، آنها بذر امید را در ضمیر و قلوب جریحه‌دار میلیون ها جوان و زن و مرد ایرانی کاشتند و سمبلهای انکارناپذیر شجاعت و فداکاری بودند، شجاعت و فداکاری که جستجوی آزادی بدون آنها پوچ و توخالی خواهد بود. جانفشانی آنها بدون شک مردم الهام‌بخش مردم ایران خواهد بود تا قیام کنند و رژیم ایران را سرنگون سازند.
از شما تشکر می‌کنم و مجدداً خیرمقدم می‌گویم.
