خامنه‌ای در تازه‌ترین سخنرانیش برای باند رفسنجانی-روحانی خط و نشان کشید که این همه بسیجی‌ها را که تحت نام «جوانهای حزب‌اللهی و انقلابی» از آنها نام می‌برد، به اسم افراطی نگویند. این حرفهای خامنه‌ای بارها و بارها در رسانه‌های رژیم انعکاس پیدا کرد. من جمله در مصاحبه تلویزیون شبکهٴ خبر رژیم با نوبخت، سخنگوی دولت روحانی:
مجری: و صحبت از این کردند که هر کس جوانان انقلابی رو افراطی بدانند در خط آمریکا حرکت کرده‌اند
نوبخت: .. انقلابی که خلاف قانون انجام نمی‌دهد، پس اگر کسی بیاید خلاف قانون یک برخوردی بکند خوب قطعاً دیگر اجازه بدهید خوب یک گروهی که بالاخره در این کشور که افراطی هست، آنها را ما افراطی بدانیم، ... آنهاییکه مرزهای قانون رو نادیده می‌گیرند، تذکرات مقام معظم رهبری را توجه نمی‌کنند، خوب اینها را که بالاخره ما می‌توانیم بگیم افراطی (شبکه خبر رژیم 21شهریور94)
واقعیت این است که جنگ و دعوای باندی بر سر قدرت و هژمونی هر روز اوج تازه‌یی می‌گیرد. اما چرا؟ مگر به قول خود سردمداران رژیم، همه آنها در یک کشتی نیستند، پس چرا این همه به اختلافات دامن می‌زنند؟ پاسخ را باید در شرایط بحرانی که کشتی نظام در آن گیر افتاده جستجو کرد. از جمله اعتراضات جوانان که این روزها با نمودهای مختلف آن روبه‌رو هستیم. از جمله:
درگیری جوانهای تهران روز20شهریور در سه نقطه، با مزدوران سرکوبگر رژیم و گوشمالی دادن آنها که دوتن از این مأموران زخمی و روانه بیمارستان شدند.
درگیری جوانان با مزدوران سرکوبگر در توچال در روز 20شهریور. این درگیری زمانی آغاز شد که مزدوران به بهانه بدحجابی مزاحم چند تن از زنان میهنمان شده بودند.
چند درگیری در روز پنجشنبه 19شهریور از جمله درگیری مردم و جوانان با مزدوران بسیجی و لباس‌شخصی در خیابون انقلاب. یا فراری دادن مأموران سرکوبگر در خیابان شوش با مشت و لگد. و..
درگیری جوانان در روز 18شهریور با مزدوران اماکن رژیم که اقدام به بستن کافی شاپ کرده بودند. جوانان ضمن دادن شعار حیاکن حیاکن مردم را رها کن، آدم کشها گم شوید، پلمپ کافی شاپ را شکستند
این صحنه‌هایی است که روزانه وجود دارد و به‌طور مشخص بعد از سرکشیدن جام زهر توسط رژیم هم به‌لحاظ کمی و هم به‌لحاظ کیفی رشد چشمگیری داشته است. جوانان به‌ویژه در دفاع از اقشار محروم جامعه مثل دست‌فروشان و در دفاع از زنان میهنمان به‌طور جمعی وارد شده و مزدوران را گوشمالی می‌دهند. همچنین آنها تلاش می‌کنند که با سر دادن شعارهایی، دیگران را هم به این کارزار دعوت کنند و نمونه‌ها نشان داده که در این امر موفق بودند.
با این اوصاف می‌شود ترس و وحشت رژیم را از تند‌باد ها و توفانهایی که در پیش است درک کرد.
مجری: و صحبت از این کردند که هر کس جوانان انقلابی رو افراطی بدانند در خط آمریکا حرکت کرده‌اند
نوبخت: .. انقلابی که خلاف قانون انجام نمی‌دهد، پس اگر کسی بیاید خلاف قانون یک برخوردی بکند خوب قطعاً دیگر اجازه بدهید خوب یک گروهی که بالاخره در این کشور که افراطی هست، آنها را ما افراطی بدانیم، ... آنهاییکه مرزهای قانون رو نادیده می‌گیرند، تذکرات مقام معظم رهبری را توجه نمی‌کنند، خوب اینها را که بالاخره ما می‌توانیم بگیم افراطی (شبکه خبر رژیم 21شهریور94)
واقعیت این است که جنگ و دعوای باندی بر سر قدرت و هژمونی هر روز اوج تازه‌یی می‌گیرد. اما چرا؟ مگر به قول خود سردمداران رژیم، همه آنها در یک کشتی نیستند، پس چرا این همه به اختلافات دامن می‌زنند؟ پاسخ را باید در شرایط بحرانی که کشتی نظام در آن گیر افتاده جستجو کرد. از جمله اعتراضات جوانان که این روزها با نمودهای مختلف آن روبه‌رو هستیم. از جمله:
درگیری جوانهای تهران روز20شهریور در سه نقطه، با مزدوران سرکوبگر رژیم و گوشمالی دادن آنها که دوتن از این مأموران زخمی و روانه بیمارستان شدند.
درگیری جوانان با مزدوران سرکوبگر در توچال در روز 20شهریور. این درگیری زمانی آغاز شد که مزدوران به بهانه بدحجابی مزاحم چند تن از زنان میهنمان شده بودند.
چند درگیری در روز پنجشنبه 19شهریور از جمله درگیری مردم و جوانان با مزدوران بسیجی و لباس‌شخصی در خیابون انقلاب. یا فراری دادن مأموران سرکوبگر در خیابان شوش با مشت و لگد. و..
درگیری جوانان در روز 18شهریور با مزدوران اماکن رژیم که اقدام به بستن کافی شاپ کرده بودند. جوانان ضمن دادن شعار حیاکن حیاکن مردم را رها کن، آدم کشها گم شوید، پلمپ کافی شاپ را شکستند
این صحنه‌هایی است که روزانه وجود دارد و به‌طور مشخص بعد از سرکشیدن جام زهر توسط رژیم هم به‌لحاظ کمی و هم به‌لحاظ کیفی رشد چشمگیری داشته است. جوانان به‌ویژه در دفاع از اقشار محروم جامعه مثل دست‌فروشان و در دفاع از زنان میهنمان به‌طور جمعی وارد شده و مزدوران را گوشمالی می‌دهند. همچنین آنها تلاش می‌کنند که با سر دادن شعارهایی، دیگران را هم به این کارزار دعوت کنند و نمونه‌ها نشان داده که در این امر موفق بودند.
با این اوصاف می‌شود ترس و وحشت رژیم را از تند‌باد ها و توفانهایی که در پیش است درک کرد.
