زندان مرکزی زابل، تبعیدگاه فراموش شده برای زندانیان

زندانیان در زندان مرکزی زابل که اکثراً از زندانیان بومی و با جرایم عادی هستند، در شرایط ضدانسانی نگهداری می‌شوند. در این زندان هیچ روزنامه‌ای برای استفاده زندانیان وارد نمی‌شود و هر کس که بخواهد روزنامه‌ای تهیه کند، حداقل با بیش از چهار برابر قیمت خارج از زندان بایستی هزینه خرید و تهیه روزنامه را بپردازد. زندانیان فاقد قلم و کاغذ هستند و اصلاً وجود چنین مواردی در فرهنگ زندان، اصالت ندارد و زندانیانی که قلم و یا کاغذی می‌خواهند برای استفاده داشته باشند، بایستی با سفارش به خانواده‌های خودشان و بعد از هفته‌ها انتظار به قلم و کاغذ دسترسی داشته باشند. اکثر زندانیان در این تبعیدگاه بی‌سواد هستند و شرایط بهداشتی و معیشتی نیز دردآور است. بر اساس گفته زندانیان از اردوگاههای کار اجباری نازیستی نیز رنج آورتر می‌باشد. دارو و درمان در این زندان وجود خارجی ندارد و به‌دلیل گرد و خاک و غبار مستمر، در این منطقه و عدم وجود آب کافی برای استحمام و رعایت مسائل بهداشتی، بیماریهای مختلف پوستی نیز در بین زندانیان شیوع دارد.