ارمونلا والیکای فلای وزیر رابط دولت آلبانی با پارلمان
با سلام و با تشکر از همگی برای دعوت به برنامه کمیته برای حفاظت از حقوق‌بشر در ایران. امروز روز جهانی علیه اعدام است و صادقانه بگویم فرصت دیگری برای متحد کردن نیروها، تلاشها و روح بشری، فرهنگ و مذاهب مختلف در سراسر جهان است تا بگوییم که مجازات اعدام غیرقابل‌قبول است. بله، مجازات اعدام غیرقابل‌قبول است. مجازات مرگ به‌معنی فرهنگ خشونت است و کشورهایی که به اجرای اعدام ادامه می‌دهند، چیز دیگری نمی‌خواهند مگر خشونت را. من وکیل هستم و قبل از شرکت در مسائل سیاسی به‌طور فعال، هشت سال به‌عنوان دادستان در کشورم کار کرده‌ام. به‌عنوان یک دادستان سابق، می‌توانم این بحث را فقط از نظر تکنیکی مورد بررسی قرار بدهم. چرا باید مجازات اعدام را لغو کرد؟ مانند تمام افراد در این سالن، تحت تاثیر زیاد این مسأله قرار دارم، با اعتقاد راسخ اعلام می‌کنم که مسأله در این‌جا دیگر این نیست که آیا له یا علیه حکم اعدام هستیم. آنچه که در ایران امروز می‌گذرد وحشتناک است.
مجازات اعدام یک مجازات افراطی برای برخی جرایم نیست، بلکه تنها بهانه‌یی برای گرفتن زندگی انسانهایی است که با این رژیم مخالفند. رژیمی که سعی می‌کند قدرت خویش را گسترش دهد. از ژوییه 2013 تا اول ژوئن 2015 در ایران 2000زندانی اعدام شدند. در حالی که در ایران اعدام کودکان نیز صورت می‌گیرد. 3اعدام در روز در ایران صورت می‌گیرد. زنان قربانی اصلی بنیادگرایی اسلامی هستند. این اطلاعات وحشتناک که توسط سازمانهای بین‌المللی منتشر می‌شوند می‌بایست یک عکس‌العمل قویتر نسبت به حقوق‌بشر در ایران برانگیزد.
من از کشوری می‌آیم که 20سال پیش مجازات اعدام را لغو کرده است. طی بیست سال کار یک حکومت دموکراتیک که اکنون قصد دارد جزیی از خانوادهٴ بزرگ اروپایی باشد، در کشور من دریافته‌ایم که فاصله‌گرفتن از رژیم‌های استبدادی با زرادخانه‌یی از ابزار که برای تحقیر استفاده می‌کنند پایان کار نیست، بلکه تهدید تکرار آن وجود دارد، اگر که مراقب نباشیم و در قبال نقض حقوق‌بشر سخت‌گیر نباشیم.
من فکر می‌کنم که این دیدار، قبل از هر چیز این ارزش را دارد که ما فراموش نکنیم که بدترین چیز در پشت در است. که یک نمونهٴ بد می‌تواند توسط نمونه‌های بد دیگر کپی شوند. به همین دلیل است که ما باید متحد شویم و همچنین بدون وقفه مبارزه علیه مجازات اعدام را ادامه دهیم. من به کشورم افتخار می‌کنم، نه فقط به‌خاطر لغو مجازات اعدام، بلکه ما مانند شما انتخاب کرده‌ایم که بخشی از جهان متمدن باشیم. یک بار دیگر از این فرصتی که به من دادید متشکرم، برای تلاشهایتان علیه مجازات اعدام آرزوی موفقیت می‌کنم.
ادموند اسپاهو، معاون پارلمان آلبانی
با تشکر از این فرصتی که به من دادید تا در این گردهمایی مهم سخنرانی کنم. خانم رجوی، خانمها و آقایان و دوستان عزیز،
من با جنبش شما اخیراً آشنا شده و این اولین بار است که در یکی از گردهماییهای شما در محکومیت اعدام در ایران شرکت می‌کنم. می‌دانم که 120هزار فعال سیاسی در کشور شما بابت اعتقاد به دموکراسی اعدام شده‌اند. همچنین می‌دانم در دوران روحانی، رئیس‌جمهور به‌اصطلاح مدره این رژیم، دو هزار نفر صرف تنها دو سال اعدام شده‌اند. می‌دانم آزادی بیان در کشور شما اصلاً وجود ندارد و می‌دانم آزادی مذهب هم هیچ معنایی ندارد، و از خیلی واقعیتها و آمار دردناکی نیز مطلع شده‌ام.
چنین نقض حقوق‌بشر و بی‌عدالتی در جهان، به‌طور خاص در کشور شما، درد و رنج بسیاری در همه ما ایجاد می‌کند. اما، یک موضوع است که بیشترین توجه را جلب می‌کند، آن هم وجود جنبشی است که علیه دیکتاتوری برای حقوق‌بشر و دموکراسی مبارزه کرده است. در ایران، برای بیش از سه دهه با همه سختیها، این جنبش کماکان با چنین روحیه بالایی به حیات خود ادامه داده است. این جنبش برای حقوق‌بشر و عدالت حتی بیشتر فعالیت کرده است. این یک پدیده جدید است. یعنی قیام برای این مدت طولانی و تسلیم نشدن به‌معنی میزان زیادی فداکاری، شجاعت، تعهد و اعتقاد راسخ به ارزشهای و اصول انسانی، و همچنین روحیه‌یی بالا و امید فراوان می‌باشد. شما برای مدت زیادی از این برخوردار بوده و باید به شما از این بابت تبریک گفت. به نظرم آدمی باید همچنین بگوید که در هر جنبشی تنها بدین صورت می‌توان با پایداری بالا ادامه داد که از یک رهبری دموکراتیک و ذیصلاح برخوردار باشید.
خوشحالم که شما از این برخوردار بوده و رهبری ذیصلاحی داشته‌اید. این یک نشانه پیروزی برای شما است. این خود نشان‌دهنده این است که شما یک جنبش مشروع هستید و پیروزی نهایی شما را در احقاق حقوق‌بشر و دموکراسی در ایران، تضمین می‌کند.
اما درست مانند نمونه‌های دیگر در گذشته، آنچه برای جامعه بین‌المللی باقی می‌ماند وجدان انسانی و سابقه‌یی است که در آینده از نزدیک مورد بررسی قرار خواهد گرفت. البته ایران آزاد خواهد شد و شهروندان ایران از این فرصت برخوردار خواهند بود که در آزادی و صلح، و تحت یک دولت دموکراتیک زندگی کنند.
اما از ما سؤال خواهد شد که در روابط خود با رژیم دیکتاتوری ایران چه کار کردیم و در دوران سختی چگونه با قربانیان و مردم ایران رفتار کردیم. این باید روشن باشد که تنها اپوزیسیون ایران می‌تواند منطقه‌یی عاری از تسلیحات هسته‌یی را تضمین کند. ایرانی که آزاد و دموکراتیک است و متحد جهان غرب در نبرد علیه تروریسم و بنیادگرایی می‌باشد. بنابراین، جامعه بین‌المللی باید انتخاب کند که در طرف درست تاریخ قرار گرفته تا در آینده بتواند با سری بلند از اعمال گذشته خود دفاع کند. در نهایت، خوشحالم که امروز نزد شما هستم و موفقیت زیادی برای شما در نبرد‌تان برای آزادی و عدالت در ایران آرزو می‌کنم. من در طرف شما هستم و همیشه از حمایت من و کشور من برخوردار خواهید بود.
با تشکر
مارک ویلیامز - نماینده پارلمان انگلستان
میهمانان محترم، رئیس‌جمهور مریم رجوی، خانمها و آقایان
به‌طور واقع مایع افتخار من است که این‌جا حضور داشته و چند کلمه‌یی با شما صحبت کنم.
ما امروز این‌جا گردهم آمده‌ایم تا همراه با بقیه مردم جهان روز جهانی علیه اعدام را گرامی بداریم، و حمایت قوی و حمایت مؤکد خود را از آرزوهای دموکراتیک مردم ایران اعلام کنیم.
ایران با فاصله بسیار زیاد بالاترین اعدامها را به نسبت جمعیت دارد. ملایان در ایران اعدام می‌کنند، اما به یاد داشته باشید که آنها نه تنها افرادی را در داخل خاک ایران اعدام می‌کنند، بلکه همچنین در کمپ لیبرتی هم همین را انجام می‌دهند. از نظر آنها، ساکنان کمپ، صرف وجود آن کمپ شامل افرادی که متعهد به پایان دادن به حاکمیت مذهبی آنها هستند، از نظر آنها «محارب» هستند و سپس به‌صورتی غیابی به مرگ محکوم شده‌اند. سه حمله مرگبار علیه پناهندگان ایرانی و اعضای اپوزیسیون در کمپ لیبرتی از زمانی که روحانی به قدرت رسید صورت گرفته است، کشتار 52نفر بیگناه در کمپ اشرف در اول سپتامبر 2013، چیزی که همیشه بیم آن را داشتیم و امری که در عمل به‌وقوع پیوست. حملات موشکی علیه کمپ لیبرتی و محاصره پزشکی که باعث می‌شود افراد تا مرگ خود رنج بکشند. این رژیم در حال زمینه‌سازی برای مشروع کردن اعمال حکم مرگ در کمپ لیبرتی است، و این را با اعزام باندهایی از مزدوران تحت عنوان اعضای خانواده انجام می‌دهد. محتوای این امر همین است. این تحولات کنونی در کمپ لیبرتی هستند.
بنابراین، خانمها و آقایان، جرایم ملایان فاسد در داخل و خارج از ایران، بسیار قابل درک هستند. آنها اشتهایی بی‌پایان برای کشتار بی‌گناهان جهت حفظ حاکمیت خود دارند. اما چیزی که به‌سادگی قابل درک نیست، و این را به‌عنوان یک سیاستمدار غربی از انگلستان می‌گویم، این است که چرا آمریکا، ملل‌متحد و اتحادیه اروپا جدیت وضعیت در کمپ لیبرتی و ایران را نادیده می‌گیرند؟ باید با این واقعیت تلخ روبه‌رو شویم که اشتهای رژیم برای ادامه این فجایع در داخل و خارج از کشور به‌طور واقع از یک سیاست شرم‌آور مماشات با تهران، که طی چند دهه گذشته توسط اتحادیه اروپا و آمریکا دنبال شده، تغذیه کرده است. البته، اخیراً این در توافقنامه نامه اتمی هم دیده شده است.
ملایان بابت جنایات خود مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند، و مهمترین اصل این است که بابت این جنایت مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند. بنابراین، با تمرکز ویژه حول کمپ لیبرتی، می‌خواهم امروز از این فرصت استفاده کنم تا به آمریکا، اتحادیه اروپا و ملل‌متحد تأکید کنم تا بر اساس تعهدات خود پیرامون امنیت، سلامتی و تن‌درستی ساکنان کمپ لیبرتی اقدام کرده، و این را با به‌رسمیت شناختن لیبرتی به‌عنوان یک کمپ پناهندگی تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان ملل‌متحد آغاز کنند، تا بدین طریق پرونده کمپ لیبرتی در دست کسی در دولت عراق قرار گیرد که هیچ ارتباطی با حاکمان ایران ندارد، و این نمایش مسخره به‌اصطلاح خانواده‌ها را از ورودی کمپ لیبرتی جمع کرده و دیگر اجازه ندهند به لیبرتی بروند.
خانمها و آقایان،
هیچ استدلال و مشروعیتی بالاتر از حفظ حیات و همچنین پایه‌یی‌ترین حقوق‌بشر را برای آرمانی که امروز این‌جا حول آن گردهم آمده‌ایم نمی‌توانم پیدا کنم. به ظرفیت ما برای ایجاد تغییر در جهان در پارلمان تک‌تک کشورها شکی نداشته باشید. یکی از پرافتخارترین روزهای 10سال من در پارلمان انگلستان روزی بود که یک وزیر به‌زور به مجلس اعیان آمده و اعلام کرد سازمان مجاهدین دیگر در لیست قرار ندارد. این پیروزی عقل سلیم و پیروزی بسیار لازم بود. من مفتخر بودم همراه لرد اسلین فقید به لوگزامبورگ رفته و آنجا شاهد لغو لیست‌گذاری مجاهدین در سطح اروپا بودیم. دولتهای ما، دولت انگلستان و اتحادیه اروپا از طریق دادگاهها چشمان خود را به مشروعیت مجاهدین به‌عنوان صدای مردم ایران و صدای مشروع مقاومت باز کردند. آنها اکنون باید چشمان خود را به فراخوان حقوق‌بشر باز کنند.
خانمها و آقایان، از شما تشکر می‌کنم.
با سلام و با تشکر از همگی برای دعوت به برنامه کمیته برای حفاظت از حقوق‌بشر در ایران. امروز روز جهانی علیه اعدام است و صادقانه بگویم فرصت دیگری برای متحد کردن نیروها، تلاشها و روح بشری، فرهنگ و مذاهب مختلف در سراسر جهان است تا بگوییم که مجازات اعدام غیرقابل‌قبول است. بله، مجازات اعدام غیرقابل‌قبول است. مجازات مرگ به‌معنی فرهنگ خشونت است و کشورهایی که به اجرای اعدام ادامه می‌دهند، چیز دیگری نمی‌خواهند مگر خشونت را. من وکیل هستم و قبل از شرکت در مسائل سیاسی به‌طور فعال، هشت سال به‌عنوان دادستان در کشورم کار کرده‌ام. به‌عنوان یک دادستان سابق، می‌توانم این بحث را فقط از نظر تکنیکی مورد بررسی قرار بدهم. چرا باید مجازات اعدام را لغو کرد؟ مانند تمام افراد در این سالن، تحت تاثیر زیاد این مسأله قرار دارم، با اعتقاد راسخ اعلام می‌کنم که مسأله در این‌جا دیگر این نیست که آیا له یا علیه حکم اعدام هستیم. آنچه که در ایران امروز می‌گذرد وحشتناک است.
مجازات اعدام یک مجازات افراطی برای برخی جرایم نیست، بلکه تنها بهانه‌یی برای گرفتن زندگی انسانهایی است که با این رژیم مخالفند. رژیمی که سعی می‌کند قدرت خویش را گسترش دهد. از ژوییه 2013 تا اول ژوئن 2015 در ایران 2000زندانی اعدام شدند. در حالی که در ایران اعدام کودکان نیز صورت می‌گیرد. 3اعدام در روز در ایران صورت می‌گیرد. زنان قربانی اصلی بنیادگرایی اسلامی هستند. این اطلاعات وحشتناک که توسط سازمانهای بین‌المللی منتشر می‌شوند می‌بایست یک عکس‌العمل قویتر نسبت به حقوق‌بشر در ایران برانگیزد.
من از کشوری می‌آیم که 20سال پیش مجازات اعدام را لغو کرده است. طی بیست سال کار یک حکومت دموکراتیک که اکنون قصد دارد جزیی از خانوادهٴ بزرگ اروپایی باشد، در کشور من دریافته‌ایم که فاصله‌گرفتن از رژیم‌های استبدادی با زرادخانه‌یی از ابزار که برای تحقیر استفاده می‌کنند پایان کار نیست، بلکه تهدید تکرار آن وجود دارد، اگر که مراقب نباشیم و در قبال نقض حقوق‌بشر سخت‌گیر نباشیم.
من فکر می‌کنم که این دیدار، قبل از هر چیز این ارزش را دارد که ما فراموش نکنیم که بدترین چیز در پشت در است. که یک نمونهٴ بد می‌تواند توسط نمونه‌های بد دیگر کپی شوند. به همین دلیل است که ما باید متحد شویم و همچنین بدون وقفه مبارزه علیه مجازات اعدام را ادامه دهیم. من به کشورم افتخار می‌کنم، نه فقط به‌خاطر لغو مجازات اعدام، بلکه ما مانند شما انتخاب کرده‌ایم که بخشی از جهان متمدن باشیم. یک بار دیگر از این فرصتی که به من دادید متشکرم، برای تلاشهایتان علیه مجازات اعدام آرزوی موفقیت می‌کنم.
ادموند اسپاهو، معاون پارلمان آلبانی
با تشکر از این فرصتی که به من دادید تا در این گردهمایی مهم سخنرانی کنم. خانم رجوی، خانمها و آقایان و دوستان عزیز،
من با جنبش شما اخیراً آشنا شده و این اولین بار است که در یکی از گردهماییهای شما در محکومیت اعدام در ایران شرکت می‌کنم. می‌دانم که 120هزار فعال سیاسی در کشور شما بابت اعتقاد به دموکراسی اعدام شده‌اند. همچنین می‌دانم در دوران روحانی، رئیس‌جمهور به‌اصطلاح مدره این رژیم، دو هزار نفر صرف تنها دو سال اعدام شده‌اند. می‌دانم آزادی بیان در کشور شما اصلاً وجود ندارد و می‌دانم آزادی مذهب هم هیچ معنایی ندارد، و از خیلی واقعیتها و آمار دردناکی نیز مطلع شده‌ام.
چنین نقض حقوق‌بشر و بی‌عدالتی در جهان، به‌طور خاص در کشور شما، درد و رنج بسیاری در همه ما ایجاد می‌کند. اما، یک موضوع است که بیشترین توجه را جلب می‌کند، آن هم وجود جنبشی است که علیه دیکتاتوری برای حقوق‌بشر و دموکراسی مبارزه کرده است. در ایران، برای بیش از سه دهه با همه سختیها، این جنبش کماکان با چنین روحیه بالایی به حیات خود ادامه داده است. این جنبش برای حقوق‌بشر و عدالت حتی بیشتر فعالیت کرده است. این یک پدیده جدید است. یعنی قیام برای این مدت طولانی و تسلیم نشدن به‌معنی میزان زیادی فداکاری، شجاعت، تعهد و اعتقاد راسخ به ارزشهای و اصول انسانی، و همچنین روحیه‌یی بالا و امید فراوان می‌باشد. شما برای مدت زیادی از این برخوردار بوده و باید به شما از این بابت تبریک گفت. به نظرم آدمی باید همچنین بگوید که در هر جنبشی تنها بدین صورت می‌توان با پایداری بالا ادامه داد که از یک رهبری دموکراتیک و ذیصلاح برخوردار باشید.
خوشحالم که شما از این برخوردار بوده و رهبری ذیصلاحی داشته‌اید. این یک نشانه پیروزی برای شما است. این خود نشان‌دهنده این است که شما یک جنبش مشروع هستید و پیروزی نهایی شما را در احقاق حقوق‌بشر و دموکراسی در ایران، تضمین می‌کند.
اما درست مانند نمونه‌های دیگر در گذشته، آنچه برای جامعه بین‌المللی باقی می‌ماند وجدان انسانی و سابقه‌یی است که در آینده از نزدیک مورد بررسی قرار خواهد گرفت. البته ایران آزاد خواهد شد و شهروندان ایران از این فرصت برخوردار خواهند بود که در آزادی و صلح، و تحت یک دولت دموکراتیک زندگی کنند.
اما از ما سؤال خواهد شد که در روابط خود با رژیم دیکتاتوری ایران چه کار کردیم و در دوران سختی چگونه با قربانیان و مردم ایران رفتار کردیم. این باید روشن باشد که تنها اپوزیسیون ایران می‌تواند منطقه‌یی عاری از تسلیحات هسته‌یی را تضمین کند. ایرانی که آزاد و دموکراتیک است و متحد جهان غرب در نبرد علیه تروریسم و بنیادگرایی می‌باشد. بنابراین، جامعه بین‌المللی باید انتخاب کند که در طرف درست تاریخ قرار گرفته تا در آینده بتواند با سری بلند از اعمال گذشته خود دفاع کند. در نهایت، خوشحالم که امروز نزد شما هستم و موفقیت زیادی برای شما در نبرد‌تان برای آزادی و عدالت در ایران آرزو می‌کنم. من در طرف شما هستم و همیشه از حمایت من و کشور من برخوردار خواهید بود.
با تشکر
مارک ویلیامز - نماینده پارلمان انگلستان
میهمانان محترم، رئیس‌جمهور مریم رجوی، خانمها و آقایان
به‌طور واقع مایع افتخار من است که این‌جا حضور داشته و چند کلمه‌یی با شما صحبت کنم.
ما امروز این‌جا گردهم آمده‌ایم تا همراه با بقیه مردم جهان روز جهانی علیه اعدام را گرامی بداریم، و حمایت قوی و حمایت مؤکد خود را از آرزوهای دموکراتیک مردم ایران اعلام کنیم.
ایران با فاصله بسیار زیاد بالاترین اعدامها را به نسبت جمعیت دارد. ملایان در ایران اعدام می‌کنند، اما به یاد داشته باشید که آنها نه تنها افرادی را در داخل خاک ایران اعدام می‌کنند، بلکه همچنین در کمپ لیبرتی هم همین را انجام می‌دهند. از نظر آنها، ساکنان کمپ، صرف وجود آن کمپ شامل افرادی که متعهد به پایان دادن به حاکمیت مذهبی آنها هستند، از نظر آنها «محارب» هستند و سپس به‌صورتی غیابی به مرگ محکوم شده‌اند. سه حمله مرگبار علیه پناهندگان ایرانی و اعضای اپوزیسیون در کمپ لیبرتی از زمانی که روحانی به قدرت رسید صورت گرفته است، کشتار 52نفر بیگناه در کمپ اشرف در اول سپتامبر 2013، چیزی که همیشه بیم آن را داشتیم و امری که در عمل به‌وقوع پیوست. حملات موشکی علیه کمپ لیبرتی و محاصره پزشکی که باعث می‌شود افراد تا مرگ خود رنج بکشند. این رژیم در حال زمینه‌سازی برای مشروع کردن اعمال حکم مرگ در کمپ لیبرتی است، و این را با اعزام باندهایی از مزدوران تحت عنوان اعضای خانواده انجام می‌دهد. محتوای این امر همین است. این تحولات کنونی در کمپ لیبرتی هستند.
بنابراین، خانمها و آقایان، جرایم ملایان فاسد در داخل و خارج از ایران، بسیار قابل درک هستند. آنها اشتهایی بی‌پایان برای کشتار بی‌گناهان جهت حفظ حاکمیت خود دارند. اما چیزی که به‌سادگی قابل درک نیست، و این را به‌عنوان یک سیاستمدار غربی از انگلستان می‌گویم، این است که چرا آمریکا، ملل‌متحد و اتحادیه اروپا جدیت وضعیت در کمپ لیبرتی و ایران را نادیده می‌گیرند؟ باید با این واقعیت تلخ روبه‌رو شویم که اشتهای رژیم برای ادامه این فجایع در داخل و خارج از کشور به‌طور واقع از یک سیاست شرم‌آور مماشات با تهران، که طی چند دهه گذشته توسط اتحادیه اروپا و آمریکا دنبال شده، تغذیه کرده است. البته، اخیراً این در توافقنامه نامه اتمی هم دیده شده است.
ملایان بابت جنایات خود مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند، و مهمترین اصل این است که بابت این جنایت مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند. بنابراین، با تمرکز ویژه حول کمپ لیبرتی، می‌خواهم امروز از این فرصت استفاده کنم تا به آمریکا، اتحادیه اروپا و ملل‌متحد تأکید کنم تا بر اساس تعهدات خود پیرامون امنیت، سلامتی و تن‌درستی ساکنان کمپ لیبرتی اقدام کرده، و این را با به‌رسمیت شناختن لیبرتی به‌عنوان یک کمپ پناهندگی تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان ملل‌متحد آغاز کنند، تا بدین طریق پرونده کمپ لیبرتی در دست کسی در دولت عراق قرار گیرد که هیچ ارتباطی با حاکمان ایران ندارد، و این نمایش مسخره به‌اصطلاح خانواده‌ها را از ورودی کمپ لیبرتی جمع کرده و دیگر اجازه ندهند به لیبرتی بروند.
خانمها و آقایان،
هیچ استدلال و مشروعیتی بالاتر از حفظ حیات و همچنین پایه‌یی‌ترین حقوق‌بشر را برای آرمانی که امروز این‌جا حول آن گردهم آمده‌ایم نمی‌توانم پیدا کنم. به ظرفیت ما برای ایجاد تغییر در جهان در پارلمان تک‌تک کشورها شکی نداشته باشید. یکی از پرافتخارترین روزهای 10سال من در پارلمان انگلستان روزی بود که یک وزیر به‌زور به مجلس اعیان آمده و اعلام کرد سازمان مجاهدین دیگر در لیست قرار ندارد. این پیروزی عقل سلیم و پیروزی بسیار لازم بود. من مفتخر بودم همراه لرد اسلین فقید به لوگزامبورگ رفته و آنجا شاهد لغو لیست‌گذاری مجاهدین در سطح اروپا بودیم. دولتهای ما، دولت انگلستان و اتحادیه اروپا از طریق دادگاهها چشمان خود را به مشروعیت مجاهدین به‌عنوان صدای مردم ایران و صدای مشروع مقاومت باز کردند. آنها اکنون باید چشمان خود را به فراخوان حقوق‌بشر باز کنند.
خانمها و آقایان، از شما تشکر می‌کنم.
