روز جمعه 19فروردین، 8 زندانی سیاسی در زندان گوهردشت دست به اعتصاب‌غذا زدند. این اعتصاب‌غذای یکروزه در اعتراض به استمرار اعدام زندانیان سیاسی و اعدامهای جمعی در ایران بوده است. اعتصاب کنندگان: شاهرخ زمانی، ناصح یوسفی، سعید ماسوری، حمیدرضا برهانی، باتیرشاه محمداف، افشین حیرتیان، خالد حردانی و مهدی عبیات بودند. در زندان تبریز زندانی سیاسی آیت مهرعلی بیگلو در اعتراض به رفتار وحشیانهٴ دژخیمان زندان با خانواده‌های زندانیان سیاسی بیش از 20روز است که اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برد. اینها نمونه‌هایی از اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی طی هفته گذشته بود.
بعد از پیروزی زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین در هفته دوم اردیبهشت، اعتصابها و صدور نامه‌های اعتراضی توسط زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان علیه جنایات خامنه‌ای و دژخیمانش در زندانها افزایش یافته است. این اعتراضات نه فقط علیه فشار دژخیمان به زندانیان سیاسی بلکه در اعتراض به سیاستهای ضد‌مردمی رژیم آخوندی و یا همبستگی با سایر زندانیان سیاسی هم می‌باشد. از جمله جمعی از زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین با صدور نامه افشاگرانه‌ای تهدیدات وزارت بدنام اطلاعات علیه خانواده زندانی سیاسی غلامرضا خسروی را محکوم کردند. در زندان گوهردشت ، جمعی از زندانیان سیاسی مذهبی اهل سنت با صدور اطلاعیه‌ای اقدامات رذیلانهٴ وزارت اطلاعات در تخریب چهرهٴ آنان از طریق مصاحبه با افراد درهم شکسته را محکوم کردند. همچنین هفته گذشته معلم زندانی، رسول بداقی از زندان گوهردشت در نامه‌یی به‌مناسبت روز معلم نوشت: ”معلمان ایران سالهاست که با مبارزات فرهنگی خود، تلاش می‌کنند به حاکمان زرهپوش و تیغ به دست“، ”بفهمانند آنچه به یک ملت، استقلال، پایداری و خوشبختی می‌بخشد، دانش و آگاهی است، نه بمب و موشک و باتون و قمه“. زندانی سیاسی محمد بنّازادهٴ امیرخیزی در نامه‌یی که از زندان گوهردشت از جمله می‌نویسد: وقتی فاجعه پنجشنبه خونین اوین را شنیدم که زندانیان در برابر زورگویی و ستمی که به آنها شده شجاعانه اعتراض و مقاومت کرده‌اند شرایط روحی آنها را درک کردم و به آنها حق دادم. اگر‌چه دیگر از من سن و سالی گذشته و در آستانه ۷۰ سالگی این کارها را باید به نسلهای بعدی و نوه‌هایم بسپارم ولی این همه تحقیر و سرکوب امانم را بریده و باید کاری کرد... شاید در این سالهای پیری، مرگم را تبدیل به پله‌ای کنم برای احقاق حقوق انسانی و حقوق‌بشر“.
دژخیمان جنایتکار خامنه‌ای در زندانها، بعد از پیروزی زندانیان بند 350 اوین، در وحشت از حرکتهای اعتراضی جمعی زندانیان تلاش کرده‌اند تا با جابه‌جایی زندانیان، محروم کردن آنها از ملاقات، یا انتقال به بندهای دیگر، جلو حرکتهای اعتراضی آنان را بگیرند، اما حالا دیگر حقوق‌بشر و به‌خصوص حقوق زندانیان در کانون توجه جهانی قرار گرفته و رژیم آخوندی، پس از خوردن زهر اتمی، جام زهر حقوق‌بشر را در برابر خود می‌بیند و مقاومت ایران نیز خود را متعهد می‌داند که پس از ریختن زهر اتمی، زهر حقوق‌بشر را نیز به حلقوم این منفورترین پدیده ضدبشری عصر حاضر بریزد.
بعد از پیروزی زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین در هفته دوم اردیبهشت، اعتصابها و صدور نامه‌های اعتراضی توسط زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان علیه جنایات خامنه‌ای و دژخیمانش در زندانها افزایش یافته است. این اعتراضات نه فقط علیه فشار دژخیمان به زندانیان سیاسی بلکه در اعتراض به سیاستهای ضد‌مردمی رژیم آخوندی و یا همبستگی با سایر زندانیان سیاسی هم می‌باشد. از جمله جمعی از زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین با صدور نامه افشاگرانه‌ای تهدیدات وزارت بدنام اطلاعات علیه خانواده زندانی سیاسی غلامرضا خسروی را محکوم کردند. در زندان گوهردشت ، جمعی از زندانیان سیاسی مذهبی اهل سنت با صدور اطلاعیه‌ای اقدامات رذیلانهٴ وزارت اطلاعات در تخریب چهرهٴ آنان از طریق مصاحبه با افراد درهم شکسته را محکوم کردند. همچنین هفته گذشته معلم زندانی، رسول بداقی از زندان گوهردشت در نامه‌یی به‌مناسبت روز معلم نوشت: ”معلمان ایران سالهاست که با مبارزات فرهنگی خود، تلاش می‌کنند به حاکمان زرهپوش و تیغ به دست“، ”بفهمانند آنچه به یک ملت، استقلال، پایداری و خوشبختی می‌بخشد، دانش و آگاهی است، نه بمب و موشک و باتون و قمه“. زندانی سیاسی محمد بنّازادهٴ امیرخیزی در نامه‌یی که از زندان گوهردشت از جمله می‌نویسد: وقتی فاجعه پنجشنبه خونین اوین را شنیدم که زندانیان در برابر زورگویی و ستمی که به آنها شده شجاعانه اعتراض و مقاومت کرده‌اند شرایط روحی آنها را درک کردم و به آنها حق دادم. اگر‌چه دیگر از من سن و سالی گذشته و در آستانه ۷۰ سالگی این کارها را باید به نسلهای بعدی و نوه‌هایم بسپارم ولی این همه تحقیر و سرکوب امانم را بریده و باید کاری کرد... شاید در این سالهای پیری، مرگم را تبدیل به پله‌ای کنم برای احقاق حقوق انسانی و حقوق‌بشر“.
دژخیمان جنایتکار خامنه‌ای در زندانها، بعد از پیروزی زندانیان بند 350 اوین، در وحشت از حرکتهای اعتراضی جمعی زندانیان تلاش کرده‌اند تا با جابه‌جایی زندانیان، محروم کردن آنها از ملاقات، یا انتقال به بندهای دیگر، جلو حرکتهای اعتراضی آنان را بگیرند، اما حالا دیگر حقوق‌بشر و به‌خصوص حقوق زندانیان در کانون توجه جهانی قرار گرفته و رژیم آخوندی، پس از خوردن زهر اتمی، جام زهر حقوق‌بشر را در برابر خود می‌بیند و مقاومت ایران نیز خود را متعهد می‌داند که پس از ریختن زهر اتمی، زهر حقوق‌بشر را نیز به حلقوم این منفورترین پدیده ضدبشری عصر حاضر بریزد.
