با فرستادن مردم به خیابانها برای کار و اشتغال و میدان مرگ کرونا و تأکید دوباره روحانی و خامنهای بر لغو قرنطینه، موجی از مخالفت و اعتراض علیه نظام جنایتکار برخاست.
یک هموطن دستفروش: «اگر قانونه قانونمداری کنین اگر قرنطینه است ما ۲ماه الآن تو قرنطینه بهسر میبریم چطور شد همه عالم و آدم قرنطینه شدن و آزاد شدن اما من که دستفروشم هیچ درآمدی هم ندارم ۴تا ۵تا بچه هم دارم زندگی دارم رسیدگی نمیکنید»؟
یک کارشناس حکومتی ضمن اشاره به اینکه قیمت تولید و نجات از خفگی، جان انسانها است، میگوید: «مثلا میگویند چرخ اقتصاد هم بچرخد خب چرخ اقتصاد نمیتواند به هزینه سلامت مردم بچرخد».(محمد جمشیدی، استاد روابط بینالملل دانشگاه تهران)
خامنهای: «ما بایستی به هر قیمتی که هست مسأله تولید را دنبال کنیم».
روزنامه گاردین با اشاره به همین جنایت نوشت: «حسن روحانی حفظ فاصله فیزیکی را لغو کرد، مشاغل شروع شد و با این کار کشور را در معرض موج دوم کرونا قرار داده است».
یک عضو شورای شهر تهران ضمن اعتراف به آمارهای جعلی رژیم گفت: «اتفاق میافتد و در واقع آماری که وجود دارد اصلاً با عددهایی که دارد در سطح کلان بیان میشود، نمیخواند».(محمدجواد حق شناس، عضو شورای شهر تهران ۲۵فروردین ۹۹)
اعتراض رانندگان اتوبوس: «مرقد امام میشه از هر ارگان ۴نفر میاد اون مسئولانی که اونجا میان جمع میشن به ما اجبار میکنن میگن فقط سرویس برای اونجا بدین کجایند الآن اون مسئولان؟ آقای مسئول، آقایون استاندار، وزرا، آقای نمایندهها، آقای رئیسجمهور کجایی... الآن ما سر سفرههامون از روی زن و بچههامون بالای ۲ماه و نیمه شرمنده و شرمساریم».
آخوند روحانی: «راهی جز این پیش روی ما نیست».