محکومیت بیعملی در قبال جنایت علیه بشریت
ژان پیر مولر، شهردار مانی آن وکسن فرانسه

دوستان عزیز توجه کنید. در این بعدازظهر آفتابی که در مقابل شما قرار گرفتهام پر از احساس هستم. البته طبیعی است که عکسهای شهدا که در پشت من قرار گرفتهاند که در ابتدای ماه سپتامبر به قتل رسیدند، حداقل نگرش ما به پدیدهها را تغییر میدهد. ما این کنفرانس در شورای اروپا را به پایان رساندیم. شما میدانید که شورای اروپا بهمعنی واقعی کلام یک معبد دموکراسی است، یک معبد تفاهم بین مردم، بین کشورها، بین دولتها. هر نفر اشاره کرد به نگرانیهایش و ترسش در مورد آن چیزی که در ایران میگذرد. و فکر میکنم که هر کس درک کرد که در ورای این روش تلاش برای مسحور کردن کشورهای غربی، این تلاش برای داشتن رفتاری کمی دیپلوماتیکتر، رژیم ایران را تغییر نخواهد داد. و متأسفانه، بهصورت روزانه، این وقایع وحشتناک و این حملات بیشرمانه علیه مردم و سختیهای زندگی ادامه دارند. فکر کنم که این همان نتیجهیی بود که از صحبتهای پارلمانترها در شورای اروپا در گردهمایی که در این رابطه تشکیل شده بود گرفته شد. در ورای این ظواهر دیپلوماتیک در سازمان ملل، همه میدانند که واقعیت در ایران چیست. و میخواهم بگویم که در ورای این ترس، باور داشتن به اینکه شرایط تغییر خواهد کرد در صورتیکه تغییر نمیکند، و مجدداً تکرار میکنم که وضعیت وحشتناک روزانه ادامه دارد. تمام پارلمانترهایی که صحبت کردند با قدرت و احساس صحبت کردند. نمیخواهم تفسیر کنم و من را بهخاطر این اعتماد ببخشید، یک سخنرانی در میان دیگر سخنرانیها هست که خیلی برجسته بود. منظورم سخنرانی پاتریک کندی بود، برادر زاده جان فیتزجرالد کندی، که تعهد عمویش به حقوقبشر را یادآوری کرد، یادآوری کرد که در زمانی که تنش در جهان خیلی زیاد بود در مقابل دیوار برلین گفت که من یک برلینی هستم. او گفت که ما همه اشرفی هستیم. و من فکر کنم که باید جملات پایانی او را تکرار کنیم، که اگر 7 گروگان رنج میکشند و ما خواهان آزادی فوری آنها هستیم. این نبرد و مبارزه ادامه دارد، ولی ما نبرد برای استقرار آزادی و دموکراسی در ایران را متوقف نخواهیم کرد. من فکر میکنم که اگر آنها این افراد را امروز کشتند، ولی هرگز نخواهند توانست امید به ایران دموکراتیک را از بین ببرند. فکر میکنم که به همین خاطر است که شما امروز در اینجا در مقابل شورای اروپا هستید. به همین خاطر است که تعداد زیادی پارلمانتر کشورهای غربی، اروپایی، و همچنین ایالات متحده امروز صبح سخنرانی کردند و پیامهایشان را به آنجایی که باید خواهند رساند تا کسی فریب نخورد و بدانند که روند دیپلوماتیک، کشتار و سختی زندگی در ایران را پایان نخواهد داد. ما هر بار شما را هر بار پنجشنبه ملاقات خواهیم کرد و فکر کنم روزی خواهد رسید که این ملاقات در یک بعدازظهر آفتابی در تهران صورت خواهد گرفت. فکر میکنم که این اتفاق بهزودی رخ خواهد داد.
ژان فیلیپ مورر نماینده پیشین مجلس ملی فرانسه
ژان فیلیپ مورر نماینده پیشین مجلس ملی فرانسه

دوستان عزیز، بسیار خوشحالم که میتوانم در حضور شما صحبت کنم امروز ما با رسوایی رژیم عراق مواجه هستیم، که با نقض تمامی قوانین حقوقبشر به اشرف حمله کرد، ساکنان صلحجو و بیدفاع آن را به قتل رساند، گروگانگیری کرد و به احتمال خیلی زیاد میخواهد آنها را استرداد کند و اینجا با آزمایش جدیدی مواجهیم که همه ما را گردهم آورده است. امروز رژیم عراق از وضعیت پیچیدهای در خاورمیانه برخوردار است. رژیم ایران، با یک رئیسجمهور نمایشی که میخواهد به دیگران این را وانمود کند که (رژیم) ایران باقی خواهد ماند و پیشرفت خواهد کرد. با یک دست دست تکان میدهد در تا بتواند با دست دیگر مردم را بیشتر سرکوب کند و همچنین بتواند عراق را تحت کنترل خود قرار دهد و یک رژیم دیکتاتوری را برقرار کند که به مدافعان حقوقبشر حمله کند. لیست شهدا طولانی است، و فکر میکنم که هنوز به پایان نرسیده است، ولی مهم است که اینجا در اروپا و همچنین در آمریکا صداها شنیده شوند. تمام صداها ارزش دارند. صدای شما مهم است. کارزار شما مهم است و همچنین صدای دوستان من و شورای اروپا و سازمان ملل در ژنو، چرا که آنچیزی که مهم است این است که این نبرد شنیده شود و پخش شود. افکار عمومی باید حرکت کند. مطبوعات باید حرکت کند چرا که میدانیم همین کارزارها هستند که امکان پیروزی را فراهم میکنند. درود بر کارزار خللناپذیرتان. من در کنار شورای ملی مقاومت، ایرانیها و خانم رجوی بوده، هستم و خواهم بود و آرزو میکنم که روزی بتوانیم آزادی ایران را مستقیم در تهران جشن بگیریم. متشکرم
امیل بلسیک نماینده پیشین مجلس ملی فرانسه
امیل بلسیک نماینده پیشین مجلس ملی فرانسه

دوستان عزیز، اسم من امیل وسیل است. من نماینده افتخاری بارن و شهردار پیشین ساورن هستم. و با 15سال حضور در مجلس، من یک عضو کمیته حامی مقاومت ایران بودم. سالها میگذرند و به هم شباهت ندارند و در راهپیمایی طولانی مبارزه شما، آخرین باری که همدیگر را مجدداً ملاقات کردیم، یک روز شادی بود، در اورسور اواز، پاییز گذشته برای جشن گرفتن حذف نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست سازمانهای تروریستی. ما فکر میکردیم که از آن به بعد، همه چیز به سمت پیشرفت و سمت و سوی خوب پیش خواهد رفت. ولی متأسفانه، امروز همدیگر را در اینجا در استراسبورگ میبینیم، در شورای اروپا، که واقعاً مکان دموکراسی قاره ماست، برای همدلی در رابطه با حمله تراژیک به کمپ اشرف، و اعدام 52نفر و گروگانگیری 7نفر. من فکر میکنم که یکبار دیگر ما باید بیمناک باشیم که رژیمهای دیکتاتوری، هر کدامشان روی ضعف رژیمهای غربی تکیه میکنند برای اینکه در اهدافشان جلو بروند. آنها مقصد خود را میدانند یعنی سه چیز در رابطه با ایران: یک دیکتاتوری مذهبی، عدم احترام به آزادیهای اساسی و عمومی کردن تروریسم.
پس از اینجاست که آنچه که به ما دموکراسیها مربوط میشود، باید وارد عمل شویم. و امروز در برابر این وقایع، ما دیگر نمیتوانیم چشم هایمان را ببندیم. این نکتهیی است که امروز صبح توسط پارلمانترهای متعددی که کشورهای زیادی را نمایندگی میکردند گفته شود، از جمله آقای پاتریک کندی که آمریکا را نمایندگی میکرد. یک چیز خیلی ساده وجود دارد، و آن هم وقایع هستند. ما به حمایت خود از عراق ادامه میدهیم و باید برای بهدست آوردن آزادی این 7 گروگان این حمایت را تعلیق کرد. اگر میخواهیم مورد احترام قرار بگیریم، باید اعمال در انطباق با گفتهها باشند.
حضور شما، تعهد شما اینجا فوقالعاده مهم است. پس به حمایت از هدف دموکراسی ادامه میدهیم، مبارزه برای یک ایران آزاد و دموکراتیک را ادامه میدهیم و به من اجازه دهید که از رئیسجمهور برگزیده شما خانم مریم رجوی تشکر کنم که واقعاً یک شخصیت خارقالعاده است و این مبارزه را با تمام وجودش در همه جای دنیا بر دوش گرفته است. پس ادامه میدهیم و امیدوار هستیم و میخواستم به اشرفیها بگویم، و به تمام کسانیکه امروز این مبارزه اعتصابغذا را در پیش گرفتند، که تعهد آنها مجزا نیست و در قدم اول توسط شما امتداد پیدا کرده است و توسط دموکراتهای زیادی در همه سطوح تقویت شده است و اگر نیاز به یک سند اثباتی بود، من فکر میکنم که نشست ترتیب داده شده امروز در استراسبورگ در شورای اروپا، یک نمود درخشان آن است.
متشکرم
پس از اینجاست که آنچه که به ما دموکراسیها مربوط میشود، باید وارد عمل شویم. و امروز در برابر این وقایع، ما دیگر نمیتوانیم چشم هایمان را ببندیم. این نکتهیی است که امروز صبح توسط پارلمانترهای متعددی که کشورهای زیادی را نمایندگی میکردند گفته شود، از جمله آقای پاتریک کندی که آمریکا را نمایندگی میکرد. یک چیز خیلی ساده وجود دارد، و آن هم وقایع هستند. ما به حمایت خود از عراق ادامه میدهیم و باید برای بهدست آوردن آزادی این 7 گروگان این حمایت را تعلیق کرد. اگر میخواهیم مورد احترام قرار بگیریم، باید اعمال در انطباق با گفتهها باشند.
حضور شما، تعهد شما اینجا فوقالعاده مهم است. پس به حمایت از هدف دموکراسی ادامه میدهیم، مبارزه برای یک ایران آزاد و دموکراتیک را ادامه میدهیم و به من اجازه دهید که از رئیسجمهور برگزیده شما خانم مریم رجوی تشکر کنم که واقعاً یک شخصیت خارقالعاده است و این مبارزه را با تمام وجودش در همه جای دنیا بر دوش گرفته است. پس ادامه میدهیم و امیدوار هستیم و میخواستم به اشرفیها بگویم، و به تمام کسانیکه امروز این مبارزه اعتصابغذا را در پیش گرفتند، که تعهد آنها مجزا نیست و در قدم اول توسط شما امتداد پیدا کرده است و توسط دموکراتهای زیادی در همه سطوح تقویت شده است و اگر نیاز به یک سند اثباتی بود، من فکر میکنم که نشست ترتیب داده شده امروز در استراسبورگ در شورای اروپا، یک نمود درخشان آن است.
متشکرم
پاتریک کندی

اتفاقی که در اول سپتامبر رخ داد یک جنایت علیه بشریت است. تراژدی اصلی این است که کسانی که کشته شدند اعضای خانواده شما بودند، تراژدی بزرگتر این است که اعتبار جامعه بینالمللی که ظاهراً از اعضای خانواده شما در کمپ اشرف حفاظت میکرده، را زیر علامت سؤال میبرد. من و شما میدانیم که عراق در گذشته دروغ گفته است، چه در ژوئیه 2009 و همدستی آنها در حمله بیرحمانه علیه اشرف، و یا در آوریل 2011 که عراق دوباره دروغ گفت و بعداً موضع خود را عکس کرد و قبول کرد که آنها بخشی از آن حمله بودند و در قتلعامها دست داشتند. بنابراین ما تنها شاهد آن هستیم که یک طرح مشخص در حال تکرار شدن است و در اول سپتامبر، 52تن از همرزمان شما بهطرز وحشیانهای توسط دولت عراق و نوری مالکی قتلعام شدند و جامعه بینالمللی سکوت پیشه کرده است. درست است که ما از بیانیه گوترز استقبال میکنیم اما ما بیشتر از حرف میخواهیم. ما خواهان نیروهای کلاه آبی در کمپ لیبرتی هستیم تا از 3100 باقیمانده حفاظت کنند. ما خواهان آن هستیم که اطمینان حاصل شود که 7 گروگان توسط دولت عراق آزاد شوند. و چیزی که من در آن ساختمان پیشنهاد دادم این بود که هر عضو شورای اروپا باید به کشور خود بازگردد و بگوید چرا ما باید از این پس به کشور عراق کمکهای خارجی بدهیم تا خودش را بازسازی کند در حالی که آنها این 7 گروگان را در بازداشت نگه داشتهاند. بنابراین دیگر هیچ کمک خارجی و دلار نباید از طرف آمریکا و یا یورو از طرف اروپا به دولت نوری مالکی داده شود مادام که او این گروگانها را در بازداشت نگه داشته است و به تهدید علیه 3100 ساکن باقیمانده در کمپ لیبرتی ادامه میدهد. به این دلیل ما باید این 52 شهید را بیاد داشته باشیم چرا که آنها برای ایرانی آزاد جان خود را فدا کردند و من باور دارم که آن روز خواهد رسید. آن روز، بهخاطر فداکاری آنها زودتر فرا خواهد رسید. من از همه کسانی که عکسهای دوستان و اعضای خانواده خود که کشته شدند را در دست دارید تشکر میکنم چرا که ما هیچگاه نباید فراموش کنیم که این افراد برای آرمان آزادی ایران کشته شدند. آنها در مکانی به نام اشرف کشته شدند اما بگذارید این را هیچگاه فراموش نکنیم که آنها شاید توانسته باشند افرادی را در اشرف بکشند اما هیچگاه نمیتوانند پیام اشرف را بکشند. پیام اشرف آزادی است. پیاماشرف حقوق برابر است. پیاماشرف دموکراسی است. و ملاها در تهران میتوانند این 52نفر را بکشند اما هرگز نخواهند توانست پیاماشرف را بکشند، پیامی که تهدیدی آشکار علیه نحوه حکومت آنها، یعنی ظلم و ستم و دیکتاتوری در ایران است. اشرف پاینده خواهد ماند. شما نمیتوانید اشرف را ببندید چرا که اشرف فراتر از تنها یک مکان است، یک منش است که در درون هر کسی که معنی آزادی و دموکراسی را میداند زنده است. بنابراین این افراد نه تنها برای یک مکان بلکه مهمتر از آن برای یک آرمان جان خود را فدا کردند و من شما را بهخاطر اینکه رزمندگان آزادی هستید مورد ستایش قرار میدهم. ما بالاخره شاهد یک ایران آزاد خواهیم بود، نه تنها برای مردمتان بلکه ایرانی آزاد برای کل جهان. ما میدانیم که این چه تاثیری روی کل دنیا خواهد داشت. بنابراین من از امکانی که فراهم شد تا با شما باشم سپاسگزارم. بسیار متشکرم.