پایان روند تعامل با جاه‌طلبیهای هسته‌یی آخوندها در کجاست؟

آزمایش هسته‌یی کره شمالی بر خلاف تصور شماری از ناظران، نه‌تنها باعث تحت‌الشعاع قرار گرفتن بحران اتمی رژیم آخوندی نشد، بلکه جدی بودن و نزدیک بودن تهدید یک دیکتاتوری مذهبی هسته‌یی را پیش چشم جهانیان قرار داد. رسانه‌ها هنگام دسته‌بندی تهدید رژیم ایران را در کنار کره شمالی که یک تهدید بالفعل محسوب می‌شود قرار دادند، اما برخی مثل تاگس اشپیگل آلمان پارا فراتر نهاده و نوشتند: رسانه‌ها آن جا که پای موشک و اتم در میان است، رژیم ایران و کره شمالی را در کنار هم می‌نشانند، اما رژیم ایران خطرناکتر است. روزنامه الشرق الاوسط که افکار عمومی کشورهای عربی خاورمیانه را منعکس می‌کند، با بیانی دیگر همین واقعیت را عنوان کرد و نوشت: «دو ضربه در یک روز: کره شمالی منفجر می‌کند و رژیم ایران 5+1 را رد می‌نماید». منظور اظهارات احمدی‌نژاد مبنی بر نفی مذاکره با 5+1 درست در همان روزی است که کره شمالی آزمایش هسته‌یی خود را محقق کرد. این خطر را رئیس‌جمهور آمریکا نیز که اکنون به گفته خودش پروسه آزماش دیپلوماسی سخت و مستقیم در قبال رژیم ایران را می‌گذراند، به روشنی تأکید می‌کند. وی روز گذشته در مصاحبه با شبکه جهانی بی. بی. سی با تأکید بر جهانی بودن تهدید جاه‌طلبیهای هسته‌یی آخوندها گفت: «هم‌چنان که گفته‌ام به نفع همه جهان است که رژیم ایران، جاه‌طلبیهای خود در زمینه تسلیحات هسته‌یی را کنار بگذارد». اما اظهارات سه روز پیش جوزف لیبرمن، عضوکمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا، در مورد خطر مجهز شدن رژیم ایران به سلاح هسته‌یی، نشان می‌دهد که او خطر را بسا جدی‌تر و نزدیکتر احساس می‌کند. وی در یک سخنرانی در مؤسسه اینترپرایز در این باره تأکید کرد: لازم است که ما اذعان کنیم که خطر فعالیتهای اتمی رژیم ایران را نمی‌توان از روی جاه‌طلبیهای علنی سیاست خارجی آن کشف کرد. لیبرمن با اشاره به این که این رژیم از دست نشاندگان تروریست برای بی‌ثبات ساختن و تضعیف منطقه استفاده می‌کند افزود که قصد آن این است که «بتواند به این وسیله در خاورمیانه اعمال نفوذ نماید و این منطقه را به سمت افراط‌گرایی سوق بدهد». عضو کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا در این سخنرانی افزود: «تصور کنید اگر رژیم ایران به سلاح اتمی دست پیدا کند چگونه تعادل قدرت و چشم‌اندازهای صلح خاورمیانه تغییر خواهند کرد». تأکید بر خطر دست‌یابی رژیم ایران به سلاح هسته‌یی به‌عنوان عبور از یک خط قرمز، امری است که همه کشورها به ویژه کشورها 5+1 بر آن اذعان می‌کنند، نکته مهم این است که به گفته این عضوکمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا حد تعامل با این رژیم تا کجاست؟ پاسخ لیبرمن به این سؤال این است: «باید نشان دهیم که تعامل، یک روند بی‌پایان نخواهد بود، بلکه صرفاً وسیله‌یی است که با آن یک سلسله از تعهدات، تعریف می‌شوند. رئیس‌جمهور آمریکا به این سؤال چنین پاسخ می‌دهد: «اگر چه نمی‌خواهم یک جدول زمانی مصنوعی برای این روند تعیین کنم، اما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که تا پایان سال جاری، شاهد یک حرکت جدی رو به جلو باشیم. من فکر می‌کنم تا پایان سال جاری می‌توانیم بسنجیم که آیا رژیم ایران جدی هست یا نه؟». اوباما در توضیح بیشتر به شبکه جهانی بی. بی. سی می‌گوید: «شاید این فرصتی برای ما باشد که در را باز کنیم و ببینیم که آیا آنها از این در وارد می‌شوند یا نه؟ البته هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها به شیوه‌یی سازنده، پاسخ دهند». البته تجربه نشان داده است که این سؤال در مورد رژیمی که به داشتن سلاح هسته‌یی نیاز حیاتی دارد و با تمام قوا در تلاش برای کسب هرچه سریعتر این سلاح است، یک پاسخ بیشتر ندارد. آن هم قاطعیت و فقط قاطعیت است.