هنوز صدای قیام آبان و طنین فریادهای جوانان در گوش شهر می‌پیچید، صدای شعله‌های فروزان دی و دانشجویانی که از چهل سال جنایت گفتند
۶۵روز پس از اعلام رسمی کرونا و کارزار روشنگری مقاومت و ۱۶۵روز پس از قیام آبان، هم‌چنان کابوس آبان، خواب از چشم جانیان ربوده است.
آخوند روحانی سوم اردیبهشت ۹۹: «شهادت می‌دهم این دولت و دستگاه اجرایی از آبان پارسال تا امروز یک روز استراحت نداشته».
یک رسانه حکومتی با اشاره به پایان تاب‌آوری مردم و توفان خشمی که سخت‌تر از آبان می‌وزد، نوشت: «البته این بار اعتراضات شدیدتر و همراه با خشونت خواهد بود و می‌توان از آن به‌عنوان یک ابر جنبش اعتراضی در کشور یاد کرد که بیشتر اقشار فرودست و متوسط جامعه در آن حضور خواهند داشت».(روزنامه جهان صنعت سوم اردیبهشت۹۹)
یک رسانه حکومتی با اشاره به حوادث آبان هشدار داد: «ویروس خطرناک به گسترش فزاینده طبقه خطرناک خواهد انجامید. اتفاقی که می‌تواند بر مناسبات مختلف سیاسی، اجتماعی و امنیتی در کشور تاثیرات بنیادین داشته باشد».(روزنامه آرمان دوم اردیبهشت ۹۹)
به اعتراف رحمانی فضلی، در آبان، نظام مسلط بود اما با حضور جوانان در میدان، صحنه چرخید.
«معتقد هستیم که تصمیمات بسیار خوبی گرفته شد اما آن‌چه در میدان اتفاق می‌افتد بعد موضوعات و مسایل مختلفی وارد می‌شود که علی‌ایها‌حال الآن ما مواجه شدیم با بیش از ۱۰۰ یا صدو خورده‌ای شهر که درگیر بودند و آن اتفاقاتی که افتاد».(رحمانی فضلی، وزیر کشور آخوندی اول اردیبهشت ۹۹)
