خانم پرزیدنت، خانمها آقایان، دوستان عزیز،
بعد از این جلسه بسیار جالب که بسیاری چیزها را به یاد ما آورد، من هم مثل (ژان پیر) مولر به خود می‌گفتم، چه‌طور ما در سال ۱۹۸۸ واکنشی نداشتیم؟ با این‌حال ما همان موقع هم به‌عنوان نماینده مجلس حقوق می‌گرفتیم که حواسمان بر این جمع باشد که نباید به رژیم ایران اعتماد کرد. کمی بعد از آن قضیه ترور کاظم رجوی در سوئیس اتفاق افتاد که تحقیقات در فرانسه هم صورت گرفت و کسانی دستگیر شدند. آنها هم مثل همین قضیه‌ٔ دستگیری جدید، از اعضای سفارت رژیم بودند. در آن موقع دستگاه قضایی فرانسه به‌جای این‌که آنها را برای محاکمه به سوئیس استرداد کند، به تهران فرستاد. معنای آن این بود که دولتها تسلیم می‌شوند.
چرا من این موارد را ذکر می‌کنم؟ چون‌که بعد از این وقایع، جامعه بین‌المللی به خود گفت دیگر نمی‌توانیم اجازه بدهیم که این فجایع تکرار شوند. البته بحث این نبود که سیستماتیک دست به مداخله در کشورها بزنیم، چنانکه برخی پیشنهاد آن را می‌کردند؛ بلکه بحث این بود که دستگاههای قضایی بین‌المللی ایجاد شوند که این جنایات غیرقابل قبول را بررسی کنند. یک دادگاه برای یوگسلاوی سابق تشکیل شد. بعد یک دادگاه برای کشتار رواندا ایجاد شد. وضعیت روشن شد. در این پرونده‌های بزرگ قاتلان شناسایی شدند.
ایران کشوری است فوق‌العاده با آدمهای باهوش و تحصیل‌کرده که رژیم آن به‌نام مذهب دست به کارهایی می‌زند که گاه هولناک است. برای چنین کشوری این نوع مسایل نمی‌تواند مشمول عفو شود.
در زمینه این موضوع مشخص، خانم رئیس‌جمهور، به شما اطمینان می‌دهم که ما همیشه شما را حمایت خواهیم کرد. شاید هم راه‌حل چیزی باشد غیر از آنچه که ما می‌توانیم پیش‌بینی کنیم ولی در هر صورت می‌خواستم به شما بگویم که جلساتی مثل برنامه امروز برای ما بسیار انگیزاننده هستند که در کنار شما باشیم و برای شما آرزوی پیروزی کنیم. چون پیروزی شما، فقط پیروزی برای کسانی نیست که حامیان شما هستند، بلکه پیروزی برای قانون است، پیروزی عدالت و پیروزی هر آنچه برای بشریت دوست می‌داریم.
