کارگزاران حکومتی در استان کهگیلویه و بویراحمد خبر ندارند اهالی روستای گاودانه برای عبور از عرض رودخانه مارون مجبور به استفاده از وسیلهای هستند که تاکنون باعث قطع انگشت بیش از ۳۰نفر از اهالی روستا شده است.
به گزارش مهر اهالی روستایی به نام ”گاودانه علیرضا“ در منطقهای دورافتاده از استان کهگیلویه و بویراحمد مدتهاست مجبورند برای دسترسی بجاده، روستاها و مناطق دیگر و انجام کارهای روزمره، مانند رفتن به محل تحصیل، کار، خرید و… از رودخانه عریضی به نام مارون عبور کنند. در این میان تنها راه ارتباطی آنها با دنیای خارج از روستا، وسیلهای به نام گرگر (جره) است.
اما نشستن بر روی این تله کابین دستی و رفتن تا آن طرف رودخانه باعث قطع انگشتان دست روستاییان گاودانه شده است. چون شیب تند رودخانه و دخالت دست در گذر این وسیله به طرف دیگر رودخانه موجب میشود تا انگشتان دست به زیر چرخهای آن گیر کرده و قطع شود.
موضوع ساخت پلی برای اهالی روستا بهمنظور جلوگیری از ناقصالعضو شدن تعداد بیشتری از روستاییان مدتهاست که توسط شورای روستای گاودانه و اهالی آن مطرح است اما تاکنون هیچ نتیجهای نداشته است. حتی برخی از کارگزاران حکومتی در این استان نمیدانند روستایی در محل خدمتشان وجود دارد که اهالی آن مجبورند انگشتان دستشان را برای کرایه گذر از رودخانه عریض مارون به ”گرگر“ بدهند.
مدیر روابط عمومی استانداری کهگیلویه و بویراحمد: استاندار وقت ندارد!
دین پرور، مدیر روابط عمومی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، در واکنش به خبرنگار مهر که خواستار مصاحبه با قوام نوذری، استاندار کهگیلویه و بویراحمد درباره مشکل اهالی روستای گاودانه علیرضا شد، تنها به این جمله اکتفا کرد که استاندار وقت ندارد پاسخ دهد! و از انجام هر مصاحبهای با استاندار جلوگیری کرد. پیگیریهای خبرنگار مهر برای مصاحبه با استاندار تاکنون به نتیجه نرسیده است.
نماینده مجلس ارتجاع: مسأله را بزرگ کردید!
سید علیمحمد بزرگواری که نمایندگی شهرستان کهگیلویه و بهمیی را در مجلس ارتجاع برعهده دارد، معتقد است که مسأله را نباید خیلی بزرگ کرد!
او پس از اینکه نشانی روستای گاودانه را در شهرستان کهگیویه از خبرنگار مهر پرسید، توضیح داد: بعضی از روستاها در طرف دیگر رودخانه بزرگ مارون قرار گرفتهاند و برای رفتوآمدشان به روستاهای دیگر و عبور از رودخانه مشکل دارند. بنابراین باید برای آنها روی رودخانه پل زده شود.
بزرگواری ادامه داد: باید برای مردم روستای گاودانه هم پل آهنی ساخته شود تا بتوان وسایل سبک را از روی آن عبور داد. اما قبل از هر اقدامی باید طرح پل نوشته شود. اداره راه و ترابری شهرستان آن را آماده کند. اداره راه شهرستان طرح مورد نظر را به کمیته برنامهریزی استان بدهد. کمیته برنامهربزی آن را تأیید کند. بعد آن طرح برای دولت فرستاده شود تا دولت بودجه لازم برای ساخت پل را در اختیار اداره راه استان قرار دهد البته اگر با آن طرح موافقت شود! بنابراین شاید تا زمان ساخت این پل، چند سال زمان طول بکشد.
بزرگواری در واکنش به این موضوع که هر روز ممکن است یک فرد دیگر در روستا از ناحیه دست نقصعضو شود، بیان کرد: روستاییان اغراق میکنند. شما هم مسأله را خیلی بزرگ میکنید. همیشه میشود با شنا کردن از رودخانه عبور کرد!
وی گفت: روستاییان میتوانند از پلی که برای روستای دیگرساخته شده عبور کنند. ما هم هر قدر که زور داریم میزنیم تا اداره راهکاری برای آنها انجام دهد اما بدانید اگر مردم روستا حواسشان را جمع کنند، انگشتشان قطع نمیشود!
گفتههای نماینده کهگیلویه و بهمیی درباره چارهاندیشی برای مردم روستای گاودانه و اغراق در بزرگ کردن موضوع در حالی است که زمستان آب رودخانه مارون طغیان میکند و راه دسترسی مردم این روستا با جاده قطع میشود. حتی سالهای گذشته آب رودخانه به حدی زیاد میشد که امکان سوار شدن روی گرگر هم وجود نداشت.
همچنین تا قبل از نصب گرگر، روستاییان گاودانه کیسههای شن را به شکم می بستند و شناکنان از رودخانه عبور میکردند. همین کار باعث شده بود تا افراد زیادی در رودخانه غرق و ناپدید شوند.
پل دیگری که روی رودخانه قرار دارد، برای مردم روستای کلات ساخته شده است. اهالی روستای گاودانه باید برای استفاده از این پل یک ساعت و نیم تا روستای کلات پیاده روی کرد.
هدایتخواه: پیگیری میکنم!
ستار هدایتخواه، نماینده شهرستان بویراحمد و دنا در مجلس ارتجاع هم تا بهحال نام روستای گاودانه را نشنیده بود و به خبرنگار مهر گفت: یادم هست وقتی نوجوان بودم گرگر یا جره در روستای ما هم وجود داشت. اما اهالی روستا به آن تل فریک میگفتند. این تله کابین دستی را اداره برق و آب خوزستان روی رودخانه زده بود تا عمق آب را اندازه بگیرد. بعدها مردم از آن برای عبور و مرور استفاده میکردند.
وی ادامه میداد: موضوع را از اداره راه استان پیگیری میکنم.
مسئولیت نقصعضو شدن روستاییان با خودشان است!
نصرت الله انصاری، فرماندار کهگیلویه و بویراحمد هم مثل بقیه کارگزاران رژیم در استان قول پیگیری داد. او تقصیر نقصعضو شدن افراد را به گردن روستاییان انداخت و با بیان اینکه به اهالی روستا توصیه شده از گرگر استفاده نکنند، اظهار کرد: مسئولیت هر کسی که از این مسیر عبور کند با خودش است.
رئیس بیمارستان خمینی: قول پیگیری میدهم!
موسوی، رئیس بیمارستان خمینی دهدشت است که روستاییان گاودانه مجروحان را برای مداوا به این بیمارستان میآورند. او هم اطلاعی از قلع و قمع شدن انگشتان مردم روستای گاودانه که در نزدیکی دهدشت زندگی میکنند، ندارد. موسوی اطلاعات لازم را از خبرنگار مهر گرفت و قول پیگیری داد.
رئیس شبکه بهداشت استان کهگیلویه و بویراحمد نیز با اعلام بیاطلاعی از وضعیت جسمی و مشکلات روستاییان گاودانه به خبرنگار مهر گفت: اگر مسأله مهمیباشد، میگویم که بررسی کنند.
تقوی با بیان اینکه باورم نمیشود هنوز روستاییانی مجبورند از گرگر استفاده کنند، ادامه داد: میدانم غیر از مسئولیتی که دارم باید با دیدن این اتفاقات مراتب را گزارش کنم تا کاری برای روستاییان گاودانه انجام شود اما مطمئن باشید بررسی میشود!
ارتوپد بیمارستان خمینی: قطع انگشتان دست روستاییان را تایید میکنم
علیرضا خلف، دکتر ارتوپد بیمارستان خمینی است که تا بهحال تعداد زیادی از آسیبدیدگان روستای گاودانه را معالجه کرده است. او قطع انگشتان دست روستاییان به وسیله گرگر را تایید کرد و گفت: مردم این روستا مجبورند سیم گرگر را به سمت چرخها هدایت کنند تا به آن سوی رودخانه بروند. اما ناگهان انگشت زیر چرخ گیر میکند. این باعث میشود انگشت آنها قطع و یا زخمیشود.
وی با بیان اینکه زخمیشدن انگشت روستاییان یعنی قطع نیمی از یک بند انگشت آنها، توضیح داد: انگشت دست اگر با وسیله تیزی بریده شود، قابل ترمیم است اما اگر له شود، باید آن را قطع کرد. اما معمولاً گرگر انگشتان دست را له میکند.
خلف تاکید کرد: برخی از روستاییان دیگر در استان کهگیلویه و بویراحمد که تنها راه ارتباطی آنها با روستاهای اطراف رودخانه یا یک جاده است، در زمستانها دچار مشکل میشوند. آنها برای مدت زیادی در روستایشان زندانی میشوند. بنابراین اگر بیماری در روستا احتیاج مبرم به پزشک داشته باشد، یا باید صبر کند زمستان تمام شود یا بمیرد!
خلف با بیان اینکه روستاییان این استان آسیبهای جدیتری میبینند اما کسی توجهی به آنها ندارد، اظهار کرد: این کمترین مشکل مردم در کهگیلویه و بویراحمد است.
وی مثال زد: پزشکان محلی و نابلد دست یا پای شکسته مردم روستا را آنقدر محکم میبندند که سیاه میشود و بیمارستانها هم مجبورند آن را قطع کنند. چون توان مالی روستاییان اجازه پرداخت ویزیت دکترهای متخصص استانی را به آنها نمیدهد. بنابراین ناچارند به پزشک روستایشان اعتماد کنند. دلیل دیگر این است که پزشکان محلی قدرت تشخیص و تخصص کافی را برای معالجه روستاییان ندارند.
رئیس اداره راه و ترابری استان: نمیدانم پل کی ساخته میشود
محمدحسین نصیری راد، رئیس اداره راه و ترابری شهرستان کهگیلویه، در گفتگوی خود با خبرنگار مهر در مردادماه از وعدههای این اداره مبنی بر پیگیری ساخت پل سخن گفت و بیان کرد: پیمانکار ساخت این پل در مناقصه برنده شده و در حال انعقاد قرارداد و برآورد کردن هزینه برای ساخت پلی به طول ۱۰۰متر روی رودخانه مارون هستیم.
نصیری راد در بخش دیگری از صحبتهایش به تصویب ۶۰میلیون تومان هزینه ساخت پل روی رودخانه مارون اشاره کرد و ادامه داد: در کمیته نهایی استان ۱۰میلیون تومان به هزینه ۵۰میلیونی ساخت پل اضافه شد تا امسال بتوانیم یک پل آهنی بسازیم.
رئیس اداره راه و ترابری شهرستان کهگیلویه نمیدانست که چقدر زمان لازم است تا این پل ساخته شود و یا اصلاً ضمانتی هست که وعده اداره راه و ترابری تحقق یابد یا خیر!
وی زمان مصاحبه قول داد که همین هفته کارگران را در حال ساختن پل برای روستای گاودانخواهیم دید.
بعد از گذشت سه ماه از وعده وی تاکنون هیچ اقدامی از سوی این اداره برای ساخت پل آهنی مورد استفاده اهالی روستای گاودانه علیرضا انجام نشده است. در این مدت سه روستایی دیگر به تعداد افرادی که با گرگر از رودخانه عبور کرده بودند اضافه شد. چون قطع انگشتان روستاییان اتفاقی است که در مسیر رفتوآمد از محل زندگی به محل کار و مدرسه رخ میدهد و هر لحظه دامن یکی دیگر از آنها را میگیرد.
به جز اهالی روستای گاودانه، مردم روستاهای درهنی و چمرود هم که در نزدیکی رودخانه مارون و روستای گاودانه قرار دارند، از گرگر استفاده میکنند. کسی آمار دقیقی از تعداد آسیبدیدگان ندارد.
اسامی برخی از روستاییان گاودانه که گرگر انگشتانشان را قطع یا زخمی کرده است:
سعیده عنایتیجو، دو انگشت زخمی
شکرعلی عنایتی جو، یک بند انگشت قطع -۴۳ساله
عطبالله دژم، یک بند انگشت -۵۲ ساله
ولیالله دژم، سه بند از سه انگشت قطع -۲۱ساله
گلزاده دژم، یک بند انگشت قطع
محبوبه دژم، دو انگشت زخمی - ۱۲ساله
حسین رمرو، دو انگشت زخمی
خدیجه دلشاد، دو انگشت زخمی
فضیل دلشاد، دو انگشت زخمی
اکبر خوشه بردار، دو بند از یک انگشت قطع
اشرف عمرانیفر، دو انگشت زخمی و یک بند انگشت قطع
پروانه تواره، یک بند انگشت قطع
سحر تواره، دو انگشت زخمی
قدرتالله تواره، دو انگشت زخمی - ۴۲ساله
علییار کشاورز، دو انگشت زخمی
رحمان پژده، دو بند انگشت قطع
مریم پشتوان، دو بند انگشت قطع - ۱۳ساله
بهروز پشتوان، یک بند انگشت قطع و دو بند انگشت زخمی
زاده پشتوان- دو انگشت زخمی و یک بند انگشت قطع - ۵۱ ساله
عباس پشتوان، سه انگشت زخمی
شهرام پشتوان، یک بند انگشت قطع - ۱۱ساله
عزیز کوثری، یک بند انگشت قطع و یک انگشت زخمی - ۵۱ ساله
فرزاد شاکری، ۲انگشت زخمی - ۱۴ساله
ایرج زمان، دو بند از یک انگشت قطع - ۴۸ساله
بهجت زمان، دو انگشت زخمی
سالار کهزادی، یک بند از هر ۴انگشت قطع
محمد محمدی، یک بند انگشت قطع
کهزاد قلندری، دو انگشت زخمی
رسول طاهری، یک بند انگشت قطع و دو انگشت زخمی و بیحس
سعدی نریمانی راد، دو بند انگشت زخمی
فوت سید علی نظر - ۵۲ساله
قطع نخاع شدن برادر سید علی نظر بهدلیل سقوط از گرگر
آسیه تاش، یک بند انگشت قطع - ۲۰ساله که از روستا مهاجرت کرده است و… .
در زمان انتشار این گزارش سه روستایی دیگر به این جمع اضافه شده است. یکی از آنها به نام مهدیه پشتوان پنج ساله است که دو انگشت به علاوه یک بند از یک انگشتش قطع شد.
به گزارش مهر اهالی روستایی به نام ”گاودانه علیرضا“ در منطقهای دورافتاده از استان کهگیلویه و بویراحمد مدتهاست مجبورند برای دسترسی بجاده، روستاها و مناطق دیگر و انجام کارهای روزمره، مانند رفتن به محل تحصیل، کار، خرید و… از رودخانه عریضی به نام مارون عبور کنند. در این میان تنها راه ارتباطی آنها با دنیای خارج از روستا، وسیلهای به نام گرگر (جره) است.
اما نشستن بر روی این تله کابین دستی و رفتن تا آن طرف رودخانه باعث قطع انگشتان دست روستاییان گاودانه شده است. چون شیب تند رودخانه و دخالت دست در گذر این وسیله به طرف دیگر رودخانه موجب میشود تا انگشتان دست به زیر چرخهای آن گیر کرده و قطع شود.
موضوع ساخت پلی برای اهالی روستا بهمنظور جلوگیری از ناقصالعضو شدن تعداد بیشتری از روستاییان مدتهاست که توسط شورای روستای گاودانه و اهالی آن مطرح است اما تاکنون هیچ نتیجهای نداشته است. حتی برخی از کارگزاران حکومتی در این استان نمیدانند روستایی در محل خدمتشان وجود دارد که اهالی آن مجبورند انگشتان دستشان را برای کرایه گذر از رودخانه عریض مارون به ”گرگر“ بدهند.
مدیر روابط عمومی استانداری کهگیلویه و بویراحمد: استاندار وقت ندارد!
دین پرور، مدیر روابط عمومی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، در واکنش به خبرنگار مهر که خواستار مصاحبه با قوام نوذری، استاندار کهگیلویه و بویراحمد درباره مشکل اهالی روستای گاودانه علیرضا شد، تنها به این جمله اکتفا کرد که استاندار وقت ندارد پاسخ دهد! و از انجام هر مصاحبهای با استاندار جلوگیری کرد. پیگیریهای خبرنگار مهر برای مصاحبه با استاندار تاکنون به نتیجه نرسیده است.
نماینده مجلس ارتجاع: مسأله را بزرگ کردید!
سید علیمحمد بزرگواری که نمایندگی شهرستان کهگیلویه و بهمیی را در مجلس ارتجاع برعهده دارد، معتقد است که مسأله را نباید خیلی بزرگ کرد!
او پس از اینکه نشانی روستای گاودانه را در شهرستان کهگیویه از خبرنگار مهر پرسید، توضیح داد: بعضی از روستاها در طرف دیگر رودخانه بزرگ مارون قرار گرفتهاند و برای رفتوآمدشان به روستاهای دیگر و عبور از رودخانه مشکل دارند. بنابراین باید برای آنها روی رودخانه پل زده شود.
بزرگواری ادامه داد: باید برای مردم روستای گاودانه هم پل آهنی ساخته شود تا بتوان وسایل سبک را از روی آن عبور داد. اما قبل از هر اقدامی باید طرح پل نوشته شود. اداره راه و ترابری شهرستان آن را آماده کند. اداره راه شهرستان طرح مورد نظر را به کمیته برنامهریزی استان بدهد. کمیته برنامهربزی آن را تأیید کند. بعد آن طرح برای دولت فرستاده شود تا دولت بودجه لازم برای ساخت پل را در اختیار اداره راه استان قرار دهد البته اگر با آن طرح موافقت شود! بنابراین شاید تا زمان ساخت این پل، چند سال زمان طول بکشد.
بزرگواری در واکنش به این موضوع که هر روز ممکن است یک فرد دیگر در روستا از ناحیه دست نقصعضو شود، بیان کرد: روستاییان اغراق میکنند. شما هم مسأله را خیلی بزرگ میکنید. همیشه میشود با شنا کردن از رودخانه عبور کرد!
وی گفت: روستاییان میتوانند از پلی که برای روستای دیگرساخته شده عبور کنند. ما هم هر قدر که زور داریم میزنیم تا اداره راهکاری برای آنها انجام دهد اما بدانید اگر مردم روستا حواسشان را جمع کنند، انگشتشان قطع نمیشود!
گفتههای نماینده کهگیلویه و بهمیی درباره چارهاندیشی برای مردم روستای گاودانه و اغراق در بزرگ کردن موضوع در حالی است که زمستان آب رودخانه مارون طغیان میکند و راه دسترسی مردم این روستا با جاده قطع میشود. حتی سالهای گذشته آب رودخانه به حدی زیاد میشد که امکان سوار شدن روی گرگر هم وجود نداشت.
همچنین تا قبل از نصب گرگر، روستاییان گاودانه کیسههای شن را به شکم می بستند و شناکنان از رودخانه عبور میکردند. همین کار باعث شده بود تا افراد زیادی در رودخانه غرق و ناپدید شوند.
پل دیگری که روی رودخانه قرار دارد، برای مردم روستای کلات ساخته شده است. اهالی روستای گاودانه باید برای استفاده از این پل یک ساعت و نیم تا روستای کلات پیاده روی کرد.
هدایتخواه: پیگیری میکنم!
ستار هدایتخواه، نماینده شهرستان بویراحمد و دنا در مجلس ارتجاع هم تا بهحال نام روستای گاودانه را نشنیده بود و به خبرنگار مهر گفت: یادم هست وقتی نوجوان بودم گرگر یا جره در روستای ما هم وجود داشت. اما اهالی روستا به آن تل فریک میگفتند. این تله کابین دستی را اداره برق و آب خوزستان روی رودخانه زده بود تا عمق آب را اندازه بگیرد. بعدها مردم از آن برای عبور و مرور استفاده میکردند.
وی ادامه میداد: موضوع را از اداره راه استان پیگیری میکنم.
مسئولیت نقصعضو شدن روستاییان با خودشان است!
نصرت الله انصاری، فرماندار کهگیلویه و بویراحمد هم مثل بقیه کارگزاران رژیم در استان قول پیگیری داد. او تقصیر نقصعضو شدن افراد را به گردن روستاییان انداخت و با بیان اینکه به اهالی روستا توصیه شده از گرگر استفاده نکنند، اظهار کرد: مسئولیت هر کسی که از این مسیر عبور کند با خودش است.
رئیس بیمارستان خمینی: قول پیگیری میدهم!
موسوی، رئیس بیمارستان خمینی دهدشت است که روستاییان گاودانه مجروحان را برای مداوا به این بیمارستان میآورند. او هم اطلاعی از قلع و قمع شدن انگشتان مردم روستای گاودانه که در نزدیکی دهدشت زندگی میکنند، ندارد. موسوی اطلاعات لازم را از خبرنگار مهر گرفت و قول پیگیری داد.
رئیس شبکه بهداشت استان کهگیلویه و بویراحمد نیز با اعلام بیاطلاعی از وضعیت جسمی و مشکلات روستاییان گاودانه به خبرنگار مهر گفت: اگر مسأله مهمیباشد، میگویم که بررسی کنند.
تقوی با بیان اینکه باورم نمیشود هنوز روستاییانی مجبورند از گرگر استفاده کنند، ادامه داد: میدانم غیر از مسئولیتی که دارم باید با دیدن این اتفاقات مراتب را گزارش کنم تا کاری برای روستاییان گاودانه انجام شود اما مطمئن باشید بررسی میشود!
ارتوپد بیمارستان خمینی: قطع انگشتان دست روستاییان را تایید میکنم
علیرضا خلف، دکتر ارتوپد بیمارستان خمینی است که تا بهحال تعداد زیادی از آسیبدیدگان روستای گاودانه را معالجه کرده است. او قطع انگشتان دست روستاییان به وسیله گرگر را تایید کرد و گفت: مردم این روستا مجبورند سیم گرگر را به سمت چرخها هدایت کنند تا به آن سوی رودخانه بروند. اما ناگهان انگشت زیر چرخ گیر میکند. این باعث میشود انگشت آنها قطع و یا زخمیشود.
وی با بیان اینکه زخمیشدن انگشت روستاییان یعنی قطع نیمی از یک بند انگشت آنها، توضیح داد: انگشت دست اگر با وسیله تیزی بریده شود، قابل ترمیم است اما اگر له شود، باید آن را قطع کرد. اما معمولاً گرگر انگشتان دست را له میکند.
خلف تاکید کرد: برخی از روستاییان دیگر در استان کهگیلویه و بویراحمد که تنها راه ارتباطی آنها با روستاهای اطراف رودخانه یا یک جاده است، در زمستانها دچار مشکل میشوند. آنها برای مدت زیادی در روستایشان زندانی میشوند. بنابراین اگر بیماری در روستا احتیاج مبرم به پزشک داشته باشد، یا باید صبر کند زمستان تمام شود یا بمیرد!
خلف با بیان اینکه روستاییان این استان آسیبهای جدیتری میبینند اما کسی توجهی به آنها ندارد، اظهار کرد: این کمترین مشکل مردم در کهگیلویه و بویراحمد است.
وی مثال زد: پزشکان محلی و نابلد دست یا پای شکسته مردم روستا را آنقدر محکم میبندند که سیاه میشود و بیمارستانها هم مجبورند آن را قطع کنند. چون توان مالی روستاییان اجازه پرداخت ویزیت دکترهای متخصص استانی را به آنها نمیدهد. بنابراین ناچارند به پزشک روستایشان اعتماد کنند. دلیل دیگر این است که پزشکان محلی قدرت تشخیص و تخصص کافی را برای معالجه روستاییان ندارند.
رئیس اداره راه و ترابری استان: نمیدانم پل کی ساخته میشود
محمدحسین نصیری راد، رئیس اداره راه و ترابری شهرستان کهگیلویه، در گفتگوی خود با خبرنگار مهر در مردادماه از وعدههای این اداره مبنی بر پیگیری ساخت پل سخن گفت و بیان کرد: پیمانکار ساخت این پل در مناقصه برنده شده و در حال انعقاد قرارداد و برآورد کردن هزینه برای ساخت پلی به طول ۱۰۰متر روی رودخانه مارون هستیم.
نصیری راد در بخش دیگری از صحبتهایش به تصویب ۶۰میلیون تومان هزینه ساخت پل روی رودخانه مارون اشاره کرد و ادامه داد: در کمیته نهایی استان ۱۰میلیون تومان به هزینه ۵۰میلیونی ساخت پل اضافه شد تا امسال بتوانیم یک پل آهنی بسازیم.
رئیس اداره راه و ترابری شهرستان کهگیلویه نمیدانست که چقدر زمان لازم است تا این پل ساخته شود و یا اصلاً ضمانتی هست که وعده اداره راه و ترابری تحقق یابد یا خیر!
وی زمان مصاحبه قول داد که همین هفته کارگران را در حال ساختن پل برای روستای گاودانخواهیم دید.
بعد از گذشت سه ماه از وعده وی تاکنون هیچ اقدامی از سوی این اداره برای ساخت پل آهنی مورد استفاده اهالی روستای گاودانه علیرضا انجام نشده است. در این مدت سه روستایی دیگر به تعداد افرادی که با گرگر از رودخانه عبور کرده بودند اضافه شد. چون قطع انگشتان روستاییان اتفاقی است که در مسیر رفتوآمد از محل زندگی به محل کار و مدرسه رخ میدهد و هر لحظه دامن یکی دیگر از آنها را میگیرد.
به جز اهالی روستای گاودانه، مردم روستاهای درهنی و چمرود هم که در نزدیکی رودخانه مارون و روستای گاودانه قرار دارند، از گرگر استفاده میکنند. کسی آمار دقیقی از تعداد آسیبدیدگان ندارد.
اسامی برخی از روستاییان گاودانه که گرگر انگشتانشان را قطع یا زخمی کرده است:
سعیده عنایتیجو، دو انگشت زخمی
شکرعلی عنایتی جو، یک بند انگشت قطع -۴۳ساله
عطبالله دژم، یک بند انگشت -۵۲ ساله
ولیالله دژم، سه بند از سه انگشت قطع -۲۱ساله
گلزاده دژم، یک بند انگشت قطع
محبوبه دژم، دو انگشت زخمی - ۱۲ساله
حسین رمرو، دو انگشت زخمی
خدیجه دلشاد، دو انگشت زخمی
فضیل دلشاد، دو انگشت زخمی
اکبر خوشه بردار، دو بند از یک انگشت قطع
اشرف عمرانیفر، دو انگشت زخمی و یک بند انگشت قطع
پروانه تواره، یک بند انگشت قطع
سحر تواره، دو انگشت زخمی
قدرتالله تواره، دو انگشت زخمی - ۴۲ساله
علییار کشاورز، دو انگشت زخمی
رحمان پژده، دو بند انگشت قطع
مریم پشتوان، دو بند انگشت قطع - ۱۳ساله
بهروز پشتوان، یک بند انگشت قطع و دو بند انگشت زخمی
زاده پشتوان- دو انگشت زخمی و یک بند انگشت قطع - ۵۱ ساله
عباس پشتوان، سه انگشت زخمی
شهرام پشتوان، یک بند انگشت قطع - ۱۱ساله
عزیز کوثری، یک بند انگشت قطع و یک انگشت زخمی - ۵۱ ساله
فرزاد شاکری، ۲انگشت زخمی - ۱۴ساله
ایرج زمان، دو بند از یک انگشت قطع - ۴۸ساله
بهجت زمان، دو انگشت زخمی
سالار کهزادی، یک بند از هر ۴انگشت قطع
محمد محمدی، یک بند انگشت قطع
کهزاد قلندری، دو انگشت زخمی
رسول طاهری، یک بند انگشت قطع و دو انگشت زخمی و بیحس
سعدی نریمانی راد، دو بند انگشت زخمی
فوت سید علی نظر - ۵۲ساله
قطع نخاع شدن برادر سید علی نظر بهدلیل سقوط از گرگر
آسیه تاش، یک بند انگشت قطع - ۲۰ساله که از روستا مهاجرت کرده است و… .
در زمان انتشار این گزارش سه روستایی دیگر به این جمع اضافه شده است. یکی از آنها به نام مهدیه پشتوان پنج ساله است که دو انگشت به علاوه یک بند از یک انگشتش قطع شد.