پنجه‌های فقر هر روز در قوچان بیشتر در جان و تن مردم فرو می‌رود. در شهرک صنعتی قوچان که قبلاً 46 کارخانه نسبتاً بزرگ کار می‌کردند، هم‌اکنون تنها سه کارخانه کوچک مواد غذایی مشغول به‌کار هستند. کارخانه‌های بزرگی مثل ماکارونی و خوشخواب کاملاً تعطیل شده و کارگرانشان را اخراج کرده‌اند.
کارخانه دوچرخه‌سازی قوچان که روزی بزرگترین کارخانه تولیدی دوچرخه درخاورمیانه بود و صدها کارگر در آن کار می‌کردند در شرف تعطیلی قرار گرفته و در حال حاضر بین 5 تا 10 درصد ظرفیتش کار می‌کند و تنها 60 کارگر در آن کار می‌کنند که آنها هم به‌دلیل نبودن مواد اولیه اکثراً بیکارند.
کارگری گفت: کارگران به‌شدت نگران حال و آینده خود هستند و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی به‌شدت آنان را خشمگین کرده است. به‌دلیل نبودن کار و تهدید گرسنگی، بسیاری از کارگران مجبورند با دو سوم یا نصف حقوق پایه و با هر شرایطی سر کار بروند و مناسبات برده‌وار در واحدهای تولیدی که کار می‌کنند برقرار شده است. بیشترین فشار بر روی زنان کارگر است که با 12ساعت کار تنها 150هزار تومان یعنی یک سوم حقوق پایه دستمزد می‌گیرند.
کارخانه دوچرخه‌سازی قوچان که روزی بزرگترین کارخانه تولیدی دوچرخه درخاورمیانه بود و صدها کارگر در آن کار می‌کردند در شرف تعطیلی قرار گرفته و در حال حاضر بین 5 تا 10 درصد ظرفیتش کار می‌کند و تنها 60 کارگر در آن کار می‌کنند که آنها هم به‌دلیل نبودن مواد اولیه اکثراً بیکارند.
کارگری گفت: کارگران به‌شدت نگران حال و آینده خود هستند و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی به‌شدت آنان را خشمگین کرده است. به‌دلیل نبودن کار و تهدید گرسنگی، بسیاری از کارگران مجبورند با دو سوم یا نصف حقوق پایه و با هر شرایطی سر کار بروند و مناسبات برده‌وار در واحدهای تولیدی که کار می‌کنند برقرار شده است. بیشترین فشار بر روی زنان کارگر است که با 12ساعت کار تنها 150هزار تومان یعنی یک سوم حقوق پایه دستمزد می‌گیرند.
