در جهان امروز دگرگونیهای چشمگیری از لحاظ موقعیت و شرایط برای زنان در عرصه‌های گوناگون رخ داده. افزایش قابل ملاحظة تعداد زنان دانش آموخته و ارتقای آگاهی و سطح تحصیلات آنان سبب افزایش تقاضا برای ورود به بازار کار شده. این تحول می‌تواند منشأ دگرگونیهای گسترده‌ی اجتماعی- فرهنگی هم باشد. اما... ..
اما در حاکمیت زن‌ستیز ولایت‌فقیه، در ایران، که حقوق کارگر مرد کمتر از یک چهارم خط فقر، تعیین شده و کارگران ایران در جدول دستمزد جهانی در رتبة 138 از 148کشور جهان قرار گرفته‌اند، یک سیاست ارتجاعی، مشارکت و دخالت زنان در زندگی اجتماعی را محدود و محدودتر کرده است. بر طبق آمارهای اعلام شده، ۸۷ درصد از جمعیت غیرفعال کشور را زنان تشکیل می‌دهند، زنان فارغ‌التحصیل بیکار به بیش از چهار میلیون نفر رسیده‌اند و در یک دهه اخیر، سالانه بیش از صدهزار زن از بازار کار ایران کنار گذاشته شده‌اند.
در اثر این حذف و پس راندن زنان از صحنهٴ کار و جامعه، مشارکت اقتصادی زنان در سال 93به 13 درصد هم نمی‌رسید.
- به اعتراف خبرگزاری حکومتی ایسنا در27شهریور 1393 در حوزه اشتغال، تبعیض شدید جنسیتی وجود دارد. تعداد زنان شاغل از حدود 3میلیون و نهصدو شصت هزار نفر در سال۱۳۸۴ به حدود 3 میلیون و 140هزار نفر در سال۱۳۹۲ کاهش پیدا کرده است
/
بر اساس برآوردهای مرکز آمار ایران نرخ مشارکت اقتصادی زنان تنها 12درصد از جمعیت فعال کشور را تشکیل می‌دهد. همچنین بر اساس برآوردهای آماری، «از ۸ سال از 1385 تا 1393، سالانه بیش از صد هزار زن از بازار کار ایران کنار رفته‌اند»
اما اکثریت زنان کارگری که در کارگاهها و کارخانه‌ها به‌کار مشغولند، با تبعیض و اجحافاتی مضاعف نسبت به کارگران مرد که خود ماهها بی‌حقوق می‌مانند روبه‌رو هستند:
در برنامه‌ای به‌نام ثریا از تلویزیون رژیم19اسفند 94، یک زن کارگر می‌گفت: «یعنی واقعاً بیایند زندگی ما را ببینند! ببینند ما داریم چه شکلی زندگی می‌کنیم. خیلی سخته. آدمی که هشت ماه حقوق نگیره. حتی از پس هزینه‌ی خورد و خوراک خودش هم بر نیاید از بقیه کمک بگیره»
این پس رانده شدن از صحنهٴ جامعه، باعث شده است که بسیاری از فارغ‌التحصیلان زن به کارهایی هم‌چون نانوایی رو بیاورند
بسیاری از زنان از ناچاری با دستمزدهایی کمتر از نصف و حتی یک سوم و کمتر از حقوق مردان مجبور به‌کار می‌شوند
یک زن کارگر از اصفهان در مصاحبه‌ای که از سیمای آزادی پخش شد، در مورد دستمزد دستمزد زنان کارگر گفت:
«واقعا اذیت می‌کنند، من زندگی‌ام را فروختم خانه‌ام را بهانه تراشی می‌کنند... بعد میروی می‌بینی تو منطقهٴ محروم همه‌ی آدمهای بدبخت کار ندارند می‌آیند تو اصفهان شرایطی که بنایی می‌کنند کارگری می‌کنند، زنها آنجا در شرکتهای غذایی با 160هزار تومان کار می‌کنند. صبح ساعت هفت صبح تا ساعت هفت بعدازظهر یعنی با 160هزار تومان واقعاً آدم نمی‌داند دردش را به کی بگوید».
بیکاری گسترده در جامعه و فقر شدید و فجایع ناشی از آن و همچنین گسترش اعتیاد و پرشدن زندانها از مردان، باعث شده است که بسیاری از زنان خود به سرپرست خانوار تبدیل شوند. اما همین سرپرستان خانوار نیز کاری پیدا نمی‌کنند: در 2خرداد 94، به‌اصطلاح معاون ریاست‌جمهوری رژیم در امور زنان و خانواده گفت: در حال حاضر 82 درصد بانوان سرپرست خانوار در کشور بیکار هستند.
از سوی دیگر سوق دادن زنان به ترک شغل از دیگر اقدامات زن‌ستیزانه رژیم آخوندی است به‌طوری که معاون تأمین اجتماعی رژیم به اخراج یک سوم از زنان از مشاغلشان پس از وضع حمل اعتراف کرد:
معاون فنی و درآمد سازمان تأمین اجتماعی در 29فروردین 93 در تلویزیون رژیم گفت: قانون افزایش مرخصی زایمان از 6ماه به 9ماه در صورت تأمین اعتبار در سال جاری اجرا می‌شود. وی افزود: در شش ماهه دوم سال گذشته بررسی بر روی 145هزار بانوانی که از مرخصی زایمان استفاده کرده بودند صورت گرفت به این نتیجه رسیدیم که پس از اتمام مرخصی زایمان 47هزار نفر از این افراد از شغل خود برکنار و در حال حاضر مقرری بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.
این وضعیت وخیم در خانواده‌های کارگری، باعث شده است که زنان برای امرار معاش خود و خانواده‌شان به کارهای بسیار سخت و طاقت‌فرسا مجبور شوند
این گوشه‌یی از ارمغان رژیم آخوندی برای زنان است. رژیمی با قانون ارتجاعی و زن‌ستیز کار، حقوق زنان را به انواع روشها پایمال می‌کند.
اما در حاکمیت زن‌ستیز ولایت‌فقیه، در ایران، که حقوق کارگر مرد کمتر از یک چهارم خط فقر، تعیین شده و کارگران ایران در جدول دستمزد جهانی در رتبة 138 از 148کشور جهان قرار گرفته‌اند، یک سیاست ارتجاعی، مشارکت و دخالت زنان در زندگی اجتماعی را محدود و محدودتر کرده است. بر طبق آمارهای اعلام شده، ۸۷ درصد از جمعیت غیرفعال کشور را زنان تشکیل می‌دهند، زنان فارغ‌التحصیل بیکار به بیش از چهار میلیون نفر رسیده‌اند و در یک دهه اخیر، سالانه بیش از صدهزار زن از بازار کار ایران کنار گذاشته شده‌اند.
در اثر این حذف و پس راندن زنان از صحنهٴ کار و جامعه، مشارکت اقتصادی زنان در سال 93به 13 درصد هم نمی‌رسید.
- به اعتراف خبرگزاری حکومتی ایسنا در27شهریور 1393 در حوزه اشتغال، تبعیض شدید جنسیتی وجود دارد. تعداد زنان شاغل از حدود 3میلیون و نهصدو شصت هزار نفر در سال۱۳۸۴ به حدود 3 میلیون و 140هزار نفر در سال۱۳۹۲ کاهش پیدا کرده است
/
بر اساس برآوردهای مرکز آمار ایران نرخ مشارکت اقتصادی زنان تنها 12درصد از جمعیت فعال کشور را تشکیل می‌دهد. همچنین بر اساس برآوردهای آماری، «از ۸ سال از 1385 تا 1393، سالانه بیش از صد هزار زن از بازار کار ایران کنار رفته‌اند»
اما اکثریت زنان کارگری که در کارگاهها و کارخانه‌ها به‌کار مشغولند، با تبعیض و اجحافاتی مضاعف نسبت به کارگران مرد که خود ماهها بی‌حقوق می‌مانند روبه‌رو هستند:
در برنامه‌ای به‌نام ثریا از تلویزیون رژیم19اسفند 94، یک زن کارگر می‌گفت: «یعنی واقعاً بیایند زندگی ما را ببینند! ببینند ما داریم چه شکلی زندگی می‌کنیم. خیلی سخته. آدمی که هشت ماه حقوق نگیره. حتی از پس هزینه‌ی خورد و خوراک خودش هم بر نیاید از بقیه کمک بگیره»
این پس رانده شدن از صحنهٴ جامعه، باعث شده است که بسیاری از فارغ‌التحصیلان زن به کارهایی هم‌چون نانوایی رو بیاورند
بسیاری از زنان از ناچاری با دستمزدهایی کمتر از نصف و حتی یک سوم و کمتر از حقوق مردان مجبور به‌کار می‌شوند
یک زن کارگر از اصفهان در مصاحبه‌ای که از سیمای آزادی پخش شد، در مورد دستمزد دستمزد زنان کارگر گفت:
«واقعا اذیت می‌کنند، من زندگی‌ام را فروختم خانه‌ام را بهانه تراشی می‌کنند... بعد میروی می‌بینی تو منطقهٴ محروم همه‌ی آدمهای بدبخت کار ندارند می‌آیند تو اصفهان شرایطی که بنایی می‌کنند کارگری می‌کنند، زنها آنجا در شرکتهای غذایی با 160هزار تومان کار می‌کنند. صبح ساعت هفت صبح تا ساعت هفت بعدازظهر یعنی با 160هزار تومان واقعاً آدم نمی‌داند دردش را به کی بگوید».
بیکاری گسترده در جامعه و فقر شدید و فجایع ناشی از آن و همچنین گسترش اعتیاد و پرشدن زندانها از مردان، باعث شده است که بسیاری از زنان خود به سرپرست خانوار تبدیل شوند. اما همین سرپرستان خانوار نیز کاری پیدا نمی‌کنند: در 2خرداد 94، به‌اصطلاح معاون ریاست‌جمهوری رژیم در امور زنان و خانواده گفت: در حال حاضر 82 درصد بانوان سرپرست خانوار در کشور بیکار هستند.
از سوی دیگر سوق دادن زنان به ترک شغل از دیگر اقدامات زن‌ستیزانه رژیم آخوندی است به‌طوری که معاون تأمین اجتماعی رژیم به اخراج یک سوم از زنان از مشاغلشان پس از وضع حمل اعتراف کرد:
معاون فنی و درآمد سازمان تأمین اجتماعی در 29فروردین 93 در تلویزیون رژیم گفت: قانون افزایش مرخصی زایمان از 6ماه به 9ماه در صورت تأمین اعتبار در سال جاری اجرا می‌شود. وی افزود: در شش ماهه دوم سال گذشته بررسی بر روی 145هزار بانوانی که از مرخصی زایمان استفاده کرده بودند صورت گرفت به این نتیجه رسیدیم که پس از اتمام مرخصی زایمان 47هزار نفر از این افراد از شغل خود برکنار و در حال حاضر مقرری بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.
این وضعیت وخیم در خانواده‌های کارگری، باعث شده است که زنان برای امرار معاش خود و خانواده‌شان به کارهای بسیار سخت و طاقت‌فرسا مجبور شوند
این گوشه‌یی از ارمغان رژیم آخوندی برای زنان است. رژیمی با قانون ارتجاعی و زن‌ستیز کار، حقوق زنان را به انواع روشها پایمال می‌کند.
