بنابر اعلام صفحه فیس‌بوک ۲۰اردیبهشت، جمعی از دانشجویان کرد ضمن صدور بیانیه‌ای اعلام حمایت خود را از این حرکت اعلام نموده و بر خواستار "آزادی زندانیان سیاسی دربند، لغو حکم اعدام، برچیده شدن قضای پلیسی و امنیتی حاکم بر فضای ایران و کردستان، احقاق حقوق ایرانیان منطبق با موازین حقوق‌بشر، آزادی بیان و آزادی مطبوعات و رسانه‌ها، آزادی فعالیت احزاب سیاسی، به‌رسمیت شناخته شدن حق تعیین سرنوشت و تنوعات زبانی- فرهنگی، آزادی زنان و رفع تبعض جنسیتی، رفع فشار بر اقلیتهای مذهبی" شدند. متن این بیانیه به شرح ذیل می‌باشد:
با روی کار آمدن دولت کودتا در ایران و حوادث پس از انتخابات، فضای سیاسی- اجتماعی ایران بیش از پیش پلیسی و امنیتی شد. فعالان سیاسی، دانشجویی، مدنی، روزنامه‌نگاران و... به بهانه‌هایی واهی بازداشت و به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم شدند. آمار زندانیان سیاسی به بیشترین حد خود رسید، اعدام‌های سیاسی رو به فزونی گرفت و فضای پلیسی و امنیتی بر جامعه مستولی گشت. بعد از انتخابات دهم، جمهوری اسلامی آشکارا دیدگاه اقلیتی خودکامه را به جامعه تحمیل کرد و با شکنجه، زندان، اعدام و... سعی در به کنترل در آوردن جامعه کرد. مردم آزادیخواه ایران با تمامی محدودیتهای موجود در چند مقطع توانستند با حضور خود در خیابان، اعتراض خود به اتفاقاتی به وقوع پیوسته را نشان دهند و تجمعاتی آرام و به دور از خشونت را برگزار کنند. با همه این توضیحات، بعد از انتخابات فضای سیاسی- اجتماعی ایران بیش از پیش امنیتی و پلیسی شد. آزادی بیان و آزادیها ی سیاسی و اجتماعی بیش از پیش محدود شد و جامعه عملاً به دو بخش خودی و غیرخودی تقسیم شد. دایره خودیها نیز هر روز محدود‌تر گشت. در این بین وضعیت کردستان و فضای سیاسی - اجتماعی آن بیشتر از هر دوره‌ای پلیسی و امنیتی شد. صد‌ها فعال سیاسی، مدنی و دانشجویی بازداشت و به احکام سنگین محکوم شدند. چند‌ها نفر به اعدام محکوم شدند و حکم چند نفر از آنها به اجرا درآمد. احسان فتاحیان، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی، علی حیدریان و... اعدام شدند. دهها نفر مجبور به ترک وطن شدند. هر وجدان آزادی در مقابل وضعیت به‌وجود آمده احساس مسئولیت کرده و سعی بر کنش و فعالیتهایی برای متوقف کردن این روند می‌کند.
بر همین اساس:
ما دانشجویان کرد دانشگاههای ایران همگام با سایر دانشجویان دانشگاههای ایران از تمامی دانشجویان از اعتصاب سراسری دانشجویان در روز ۲۵ اردیبهشت حمایت می‌کنیم و خواسته‌های خود را به شرح زیر بیان می‌داریم:
آزادی زندانیان سیاسی دربند، لغو حکم اعدام، برچیده شدن قضای پلیسی و امنیتی حاکم بر فضای ایران و کردستان، احقاق حقوق ایرانیان منطبق با موازین حقوق‌بشر، آزادی بیان و آزادی مطبوعات و رسانه‌ها، آزادی فعالیت احزاب سیاسی، به‌رسمیت شناخته شدن حق تعیین سرنوشت و تنوعات زبانی – فرهنگی، آزادی زنان و رفع تبعض جنسیتی، رفع فشار بر اقلیتهای مذهبی.
با روی کار آمدن دولت کودتا در ایران و حوادث پس از انتخابات، فضای سیاسی- اجتماعی ایران بیش از پیش پلیسی و امنیتی شد. فعالان سیاسی، دانشجویی، مدنی، روزنامه‌نگاران و... به بهانه‌هایی واهی بازداشت و به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم شدند. آمار زندانیان سیاسی به بیشترین حد خود رسید، اعدام‌های سیاسی رو به فزونی گرفت و فضای پلیسی و امنیتی بر جامعه مستولی گشت. بعد از انتخابات دهم، جمهوری اسلامی آشکارا دیدگاه اقلیتی خودکامه را به جامعه تحمیل کرد و با شکنجه، زندان، اعدام و... سعی در به کنترل در آوردن جامعه کرد. مردم آزادیخواه ایران با تمامی محدودیتهای موجود در چند مقطع توانستند با حضور خود در خیابان، اعتراض خود به اتفاقاتی به وقوع پیوسته را نشان دهند و تجمعاتی آرام و به دور از خشونت را برگزار کنند. با همه این توضیحات، بعد از انتخابات فضای سیاسی- اجتماعی ایران بیش از پیش امنیتی و پلیسی شد. آزادی بیان و آزادیها ی سیاسی و اجتماعی بیش از پیش محدود شد و جامعه عملاً به دو بخش خودی و غیرخودی تقسیم شد. دایره خودیها نیز هر روز محدود‌تر گشت. در این بین وضعیت کردستان و فضای سیاسی - اجتماعی آن بیشتر از هر دوره‌ای پلیسی و امنیتی شد. صد‌ها فعال سیاسی، مدنی و دانشجویی بازداشت و به احکام سنگین محکوم شدند. چند‌ها نفر به اعدام محکوم شدند و حکم چند نفر از آنها به اجرا درآمد. احسان فتاحیان، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی، علی حیدریان و... اعدام شدند. دهها نفر مجبور به ترک وطن شدند. هر وجدان آزادی در مقابل وضعیت به‌وجود آمده احساس مسئولیت کرده و سعی بر کنش و فعالیتهایی برای متوقف کردن این روند می‌کند.
بر همین اساس:
ما دانشجویان کرد دانشگاههای ایران همگام با سایر دانشجویان دانشگاههای ایران از تمامی دانشجویان از اعتصاب سراسری دانشجویان در روز ۲۵ اردیبهشت حمایت می‌کنیم و خواسته‌های خود را به شرح زیر بیان می‌داریم:
آزادی زندانیان سیاسی دربند، لغو حکم اعدام، برچیده شدن قضای پلیسی و امنیتی حاکم بر فضای ایران و کردستان، احقاق حقوق ایرانیان منطبق با موازین حقوق‌بشر، آزادی بیان و آزادی مطبوعات و رسانه‌ها، آزادی فعالیت احزاب سیاسی، به‌رسمیت شناخته شدن حق تعیین سرنوشت و تنوعات زبانی – فرهنگی، آزادی زنان و رفع تبعض جنسیتی، رفع فشار بر اقلیتهای مذهبی.
