فیگارو درباره سقوط نخست‌وزیر عراق زیر فشار تظاهرات خیابانی که آنرا یک نقطه‌عطف در تحولات عراق ارزیابی می‌کند؛ نوشت:
«این نخستین پیروزی تظاهرات‌کنندگانی است که از دو ماه پیش خواهان "سقوط حکومت" هستند. اما برای پایان دادن به جنبش اعتراضی آنان علیه یک طبقه سیاسی فاسد، بی‌کفایت و متحد همسایه، رژیم ایران کفایت نخواهد کرد. استعفای عبدالمهدی برای رژیم ایران که بر باقی نگاه داشتن وی در این سمت اصرار داشت، یک شکست محسوب می‌شود.
فیگارو افزود:
آقای سیستانی هیچگاه در انتقادات خود از حکومت تا این اندازه پیش نرفته بود. به‌نحوی که عادل عبدالمهدی ۷۷ساله، یک شخصیت فاقد پایگاه حزبی یا مردمی، دیگر تاب مقاومت نداشت... این استعفا پس از ۴۸ساعت خونین و شعله‌ور شدن بی‌سابقه خشونتها یک نقطه‌عطف در فاجعه عراق را رقم می‌زند.
تنها در طول روز پنجشنبه و تنها در شهر ناصریه، که زادگاه عبدالمهدی نیز هست، ۴۶معترض به ضرب گلوله نیروهای امنیتی کشته شدند. ده نفر دیگر در نجف در ساعات پس از در هم کوبیده شدن کنسولگری ایران در این شهر مقدس شیعه توسط یک جمعیت خشمگین، جان خود را از دست دادند.
فیگارو به نقل از دو جوان تحصیل‌کرده تظاهر کننده در میدان تحریر می‌نویسد:
اعلام خبر استعفای نخست‌وزیر باعث به‌وجود آمدن صحنه‌های شادی و پایکوبی در میدان تحریر بغداد، مرکز ثقل جنبش اعتراضی، گردید. بر یکی از پلاکاردهای متعدد این میدان به زبان فرانسه نوشته شده که "عادل برو به جهنم یا به فرانسه برگرد".، یک متخصص جوان کامپیوتر که همه روزه در میدان تحریر حضور داشته، گفت: این خبر خوبی است. چون ما خواهان استعفای او بودیم. اما مشکل ما عادل عبدالمهدی نیست. بلکه می‌خواهیم کل سیستم سیاسی عوض شود".
یک مهندس ساکن بصره هم می‌گوید: ما پیشرفتهای دیگری هم می‌خواهیم". همگی خواهان یک نظام انتخاباتی جدید، برگزاری انتخابات پارلمانی پیش رس و تعقیب "آدمکشانی" هستیم که نزدیکانمان را به‌قتل رسانیده‌اند.
