در روز دوشنبه ۳۰ سپتامبر به‌دعوت کمیته پارلمانی بریتانیا برای ایران آزاد، در جلسه یی در مجمع پارلمانی شورای اروپا در استراسبورگ، آخرین وضعیت ایران بعد از نمایش انتخابات ریاست‌جمهوری و همچنین آخرین تحولات مربوط به ۳۰۰۰ تن از اعضای مجاهدین خلق در عراق بعد از قتل‌عام و اعدام جمعی در اشرف مورد بررسی قرار گرفت.
این جلسه که به ریاست برایان بینلی، نماینده پارلمان انگلستان و عضو کمیته سیاسی شورای اروپا با حضور دهها نماینده از جریانهای سیاسی مختلف از سراسر اروپا برگزار شد، مریم رجوی سخنران اصلی این اجلاس بود
پاتریک کندی، نماینده کنگره آمریکا (۱۹۹۱-۲۰۱۱)، آلن میل، نماینده مجلس عوام انگلستان و معاون گروه سوسیالیستها در شورای اروپا، جو بنتون، از اعضای پر سابقه مجلس عوام و رئیس شماری از کمیته‌های پارلمانی، جوردی شوکلا، قانونگذار اسپانیایی و از اعضای شورای اروپا و اریک ورو، قانونگذار سوئیسی، ژان پیر میشل، سناتور فرانسوی و عضو شورای اروپا، تینی کوکس، کیمو ساسی، اعضای شورای اروپا از هلند و فنلاند و طاهر بومدرا، مقام عالیرتبه پیشین و مسئول پرونده اشرف در ملل‌متحد دیگر سخنرانان این برنامه بودند.
مریم رجوی در سخنرانی خود نسبت به خطرات فاز جدیدی از سرکوب علیه مردم ایران توسط رژیم حاکم بر ایران هشدار داد و گفت: ”رژیم ایران در مقابل نارضایتی گسترده مردمی و خطر خیزشهای بزرگ اجتماعی و بحرانهای عمیق اقتصادی به‌شدت آسیب پذیر است. تحریمهای بین‌المللی این آسیب پذیری را مضاعف کرده است. این رژیم هم‌اکنون در سراشیب سرنگونی قرار دارد. اوجگیری جنگ قدرت درونی رژیم بازتاب همین وضعیت است“.
”اگر این رژیم در سه موضوع اصلی یعنی نقض حقوق‌بشر، پروژه تسلیحات اتمی، و صدور تروریسم و بنیادگرایی عقب‌نشینی کند به سرعت در مسیر فروپاشی حرکت می‌کند. دست برداشتن رژیم از هر یک از این سیاست‌ها بهترین خبر برای ما و مردم ماست“.
رژیم ملایان به فاز جدیدی از سرکوب و وحشیگری روی آورده است. امواج مخالفت و اعدامهای متقابل آن در شهرهای سراسر کشور، از جمله اعدام بیش از ۲۰۰ زندانی پس از نمایش انتخابات که ۲۲ نفر از آنان تنها در سه روزی که روحانی در نیویورک از عدم خشونت و دموکراسی صحبت می‌کرد اعدام شدند، بخشی از دروغهای ننگین این رژیم فاسد می‌باشد.
مریم رجوی افزود: تازه‌ترین نمونه این سیاست حمله به کمپ اشرف و اعدام جمعی ۵۲ عضو مجاهدین و گروگانگیری هفت‌تن دیگر از آنان توسط دولت دست‌نشانده این رژیم در عراق است. مالکی و مشاور امنیتی او فالح فیاض با سلب مسئولیت از خودشان در اعدام جمعی مجاهدان اشرف و انکار این‌که اساساً حمله یی در کار بوده و تکذیب گروگانگیری به‌دنبال تولید سناریوی خودساخته خود هستند. چنین سناریوی مبتذلی توهین به شعور انسانی است. این در حالی است که از سال ۲۰۰۹ - پس از انتقال حفاظت اشرف به حکومت عراق - تا کنون آنها آن‌چنان حلقه محاصره اشرف را تنگ کرده‌اند که حتی یکنفر خارج از عوامل دولت عراق نتوانسته است وارد اشرف شود.
تاکتیک مالکی و فالح فیاض ایجاد بهم ریختگی حول گروگانها با تغییر مکان مستمر آنهاست تا وقتی آدرس یک زندان افشا می‌شود و سازمان ملل می‌خواهد از آنجا بازدید کند خالی از گروگانها باشد و به عراقیها اجازه دهد ادعا کنند که گروگانها در دستان آنها نیستند.
وی تأکید کرد که بواسطه اطلاعاتی که ما به سازمان ملل و آمریکا داده‌ایم، آنها به خوبی می‌دانند که حمله به اشرف را مالکی انجام داده و گروگانها هم در دست او هستند. آنها اگر بخواهند و اگر به تعهدات مکرر و مستمرشان در قبال سلامت و امنیت ساکنان ملتزم باشند، می‌توانند از مالکی بازخواست کرده و او را در برابر التزامات بین‌المللی‌اش قرار دهند که در اینصورت به آزادی سریع گروگانها و یا تحویل آنها به یک کشور اروپایی منجر خواهد شد.
سخنرانان و شرکت کنندگان در کنفرانس بر موارد زیر تأکید کردند:
۱- محکومیت نقض فزاینده و سیستماتیک حقوق‌بشر در ایران به‌ویژه اعدامهای خودسرانه که پس از ریاست‌جمهوری روحانی ابعاد مضاعفی به خود گرفته است. شرکت کنندگان از دول عضو درخواست کردند که اطمینان حاصل کنند که هر گونه رابطه با رژیم آخوندی مشروط به بهبود وضعیت حقوق‌بشر و توقف اعدامها باشد.
۲- ضرورت اتخاذ یک سیاست قاطع در مقابل رژیم ایران با افزایش تحریمها و رد اعطای هر گونه امتیاز به رژیم. کنفرانس شاخصهای پنجگانه خانم رجوی برای تغییر در رژیم ایران را که در ماه ژوئن منتشر شد مورد تأکید قرار داد که عبارت بودند از: آزادی تمامی زندانیان سیاسی، آزادی تمامی احزاب سیاسی، آزادی بیان، پایان دادن به پروژه تسلیحات اتمی، و پایان بخشیدن به دخالت در منطقه به‌ویژه در سوریه و عراق. آنها افزودند که ۱۰۰ روز پس از انتصاب روحانی هیچ نشانی از هیچیک از این شاخصها وجود ندارد.
۳- فراخوان به شورا و دول عضو که دولت عراق را برای آزادی گروگانهای اشرفی تحت فشار قرار دهند و در صورت عدم آزادی گروگانها در روابط خود با عراق تجدید نظر کنند.
۴- یک تیم مانیتورینگ ملل‌متحد و یک واحد از نیروهای کلاه آبی ملل‌متحد باید به‌طور تمام وقت در لیبرتی و اطراف آن مستقر شوند.
۵- دبیرکل و کمیسر عالی حقوق‌بشر باید یک تحقیقات مستقل در مورد جنایت اول سپتامبر انجام داده و عاملان آن را در مقابل عدالت قرار دهند.
۶- دول عضو باید راههایی بیابند که ساکنان لیبرتی را بپذیرند. تعلل کشورهای اروپایی در این مسأله، به‌ویژه عدم موافقت با بازگشت ۹۰۰ نفری که پناهنده این کشورها هستند شرم‌آور بوده و باید به آن پایان داده شود.
۷- مجمع پارلمانی شورای اروپا باید یک گزارشگر برای یک تحقیق مستقل منصوب کند که اینکار می‌تواند به پایان دادن به آزار و اذیت، خشونت و قتل ایرانیان چه در تبعید و چه در ایران کمک کند.
۸- کنفرانس با ساکنان لیبرتی که در اعتراض به قتل‌عام اول سپتامبر در اشرف و به گروگان گرفته شدن هفت‌تن از یارانشان در اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برند، و همچنین با کسانی که در کشورهای مختلف جهان در حمایت از ساکنان لیبرتی دست به تحصن زده‌اند اعلام همبستگی کرده و تأکید نمود از هیچ تلاشی برای تحقق آزادی گروگانها و سلامت ساکنان لیبرتی دریغ نخواهد نمود.
این جلسه که به ریاست برایان بینلی، نماینده پارلمان انگلستان و عضو کمیته سیاسی شورای اروپا با حضور دهها نماینده از جریانهای سیاسی مختلف از سراسر اروپا برگزار شد، مریم رجوی سخنران اصلی این اجلاس بود
پاتریک کندی، نماینده کنگره آمریکا (۱۹۹۱-۲۰۱۱)، آلن میل، نماینده مجلس عوام انگلستان و معاون گروه سوسیالیستها در شورای اروپا، جو بنتون، از اعضای پر سابقه مجلس عوام و رئیس شماری از کمیته‌های پارلمانی، جوردی شوکلا، قانونگذار اسپانیایی و از اعضای شورای اروپا و اریک ورو، قانونگذار سوئیسی، ژان پیر میشل، سناتور فرانسوی و عضو شورای اروپا، تینی کوکس، کیمو ساسی، اعضای شورای اروپا از هلند و فنلاند و طاهر بومدرا، مقام عالیرتبه پیشین و مسئول پرونده اشرف در ملل‌متحد دیگر سخنرانان این برنامه بودند.
مریم رجوی در سخنرانی خود نسبت به خطرات فاز جدیدی از سرکوب علیه مردم ایران توسط رژیم حاکم بر ایران هشدار داد و گفت: ”رژیم ایران در مقابل نارضایتی گسترده مردمی و خطر خیزشهای بزرگ اجتماعی و بحرانهای عمیق اقتصادی به‌شدت آسیب پذیر است. تحریمهای بین‌المللی این آسیب پذیری را مضاعف کرده است. این رژیم هم‌اکنون در سراشیب سرنگونی قرار دارد. اوجگیری جنگ قدرت درونی رژیم بازتاب همین وضعیت است“.
”اگر این رژیم در سه موضوع اصلی یعنی نقض حقوق‌بشر، پروژه تسلیحات اتمی، و صدور تروریسم و بنیادگرایی عقب‌نشینی کند به سرعت در مسیر فروپاشی حرکت می‌کند. دست برداشتن رژیم از هر یک از این سیاست‌ها بهترین خبر برای ما و مردم ماست“.
رژیم ملایان به فاز جدیدی از سرکوب و وحشیگری روی آورده است. امواج مخالفت و اعدامهای متقابل آن در شهرهای سراسر کشور، از جمله اعدام بیش از ۲۰۰ زندانی پس از نمایش انتخابات که ۲۲ نفر از آنان تنها در سه روزی که روحانی در نیویورک از عدم خشونت و دموکراسی صحبت می‌کرد اعدام شدند، بخشی از دروغهای ننگین این رژیم فاسد می‌باشد.
مریم رجوی افزود: تازه‌ترین نمونه این سیاست حمله به کمپ اشرف و اعدام جمعی ۵۲ عضو مجاهدین و گروگانگیری هفت‌تن دیگر از آنان توسط دولت دست‌نشانده این رژیم در عراق است. مالکی و مشاور امنیتی او فالح فیاض با سلب مسئولیت از خودشان در اعدام جمعی مجاهدان اشرف و انکار این‌که اساساً حمله یی در کار بوده و تکذیب گروگانگیری به‌دنبال تولید سناریوی خودساخته خود هستند. چنین سناریوی مبتذلی توهین به شعور انسانی است. این در حالی است که از سال ۲۰۰۹ - پس از انتقال حفاظت اشرف به حکومت عراق - تا کنون آنها آن‌چنان حلقه محاصره اشرف را تنگ کرده‌اند که حتی یکنفر خارج از عوامل دولت عراق نتوانسته است وارد اشرف شود.
تاکتیک مالکی و فالح فیاض ایجاد بهم ریختگی حول گروگانها با تغییر مکان مستمر آنهاست تا وقتی آدرس یک زندان افشا می‌شود و سازمان ملل می‌خواهد از آنجا بازدید کند خالی از گروگانها باشد و به عراقیها اجازه دهد ادعا کنند که گروگانها در دستان آنها نیستند.
وی تأکید کرد که بواسطه اطلاعاتی که ما به سازمان ملل و آمریکا داده‌ایم، آنها به خوبی می‌دانند که حمله به اشرف را مالکی انجام داده و گروگانها هم در دست او هستند. آنها اگر بخواهند و اگر به تعهدات مکرر و مستمرشان در قبال سلامت و امنیت ساکنان ملتزم باشند، می‌توانند از مالکی بازخواست کرده و او را در برابر التزامات بین‌المللی‌اش قرار دهند که در اینصورت به آزادی سریع گروگانها و یا تحویل آنها به یک کشور اروپایی منجر خواهد شد.
سخنرانان و شرکت کنندگان در کنفرانس بر موارد زیر تأکید کردند:
۱- محکومیت نقض فزاینده و سیستماتیک حقوق‌بشر در ایران به‌ویژه اعدامهای خودسرانه که پس از ریاست‌جمهوری روحانی ابعاد مضاعفی به خود گرفته است. شرکت کنندگان از دول عضو درخواست کردند که اطمینان حاصل کنند که هر گونه رابطه با رژیم آخوندی مشروط به بهبود وضعیت حقوق‌بشر و توقف اعدامها باشد.
۲- ضرورت اتخاذ یک سیاست قاطع در مقابل رژیم ایران با افزایش تحریمها و رد اعطای هر گونه امتیاز به رژیم. کنفرانس شاخصهای پنجگانه خانم رجوی برای تغییر در رژیم ایران را که در ماه ژوئن منتشر شد مورد تأکید قرار داد که عبارت بودند از: آزادی تمامی زندانیان سیاسی، آزادی تمامی احزاب سیاسی، آزادی بیان، پایان دادن به پروژه تسلیحات اتمی، و پایان بخشیدن به دخالت در منطقه به‌ویژه در سوریه و عراق. آنها افزودند که ۱۰۰ روز پس از انتصاب روحانی هیچ نشانی از هیچیک از این شاخصها وجود ندارد.
۳- فراخوان به شورا و دول عضو که دولت عراق را برای آزادی گروگانهای اشرفی تحت فشار قرار دهند و در صورت عدم آزادی گروگانها در روابط خود با عراق تجدید نظر کنند.
۴- یک تیم مانیتورینگ ملل‌متحد و یک واحد از نیروهای کلاه آبی ملل‌متحد باید به‌طور تمام وقت در لیبرتی و اطراف آن مستقر شوند.
۵- دبیرکل و کمیسر عالی حقوق‌بشر باید یک تحقیقات مستقل در مورد جنایت اول سپتامبر انجام داده و عاملان آن را در مقابل عدالت قرار دهند.
۶- دول عضو باید راههایی بیابند که ساکنان لیبرتی را بپذیرند. تعلل کشورهای اروپایی در این مسأله، به‌ویژه عدم موافقت با بازگشت ۹۰۰ نفری که پناهنده این کشورها هستند شرم‌آور بوده و باید به آن پایان داده شود.
۷- مجمع پارلمانی شورای اروپا باید یک گزارشگر برای یک تحقیق مستقل منصوب کند که اینکار می‌تواند به پایان دادن به آزار و اذیت، خشونت و قتل ایرانیان چه در تبعید و چه در ایران کمک کند.
۸- کنفرانس با ساکنان لیبرتی که در اعتراض به قتل‌عام اول سپتامبر در اشرف و به گروگان گرفته شدن هفت‌تن از یارانشان در اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برند، و همچنین با کسانی که در کشورهای مختلف جهان در حمایت از ساکنان لیبرتی دست به تحصن زده‌اند اعلام همبستگی کرده و تأکید نمود از هیچ تلاشی برای تحقق آزادی گروگانها و سلامت ساکنان لیبرتی دریغ نخواهد نمود.
