عفو بین‌المللی با انتشار گزارشی نسبت به دستگیری، آزار و اذیت و زندان و شکنجه کردن روزنامه‌نگاران توسط دیکتاتوری آخوندی اعتراض کرد و خواستار آزادی همه روزنامه‌نگاران زندانی شد.
عفو بین‌المللی در گزارش خود با عنوان «روزنامه نگاران تحت محاصره» در ایران، با اشاره به ۷۰ روزنامه‌نگار که اکنون در زندانهای» رژیم آخوندی هستند، نوشت: «روزنامه نگاران و بلاگرهای ایرانی دریکی از بزرگترین حملات به صداهای مستقل و مخالف در تاریخ مدرن ایران به‌طرز فزاینده‌یی تحت محاصره هستند».
در گزارش عفو بین‌المللی که روز جمعه منتشر شد، به افزایش سرکوب روزنامه‌نگاران در قیام سراسری مردم ایران اشاره شده و آمده است: «از زمان انتخابات ریاست جمهوری در سال گذشته، که میلیونها معترض را به خیابانها آورد، مقامات سرکوب درازمدت رسانه‌های خبری اصیل ایران و نیز تعداد فزاینده ”روزنامه نگاران بومی“ را که از تکنولوژی جدید برای افشای نقض حقوق‌بشر استفاده می‌کنند را افزایش داده‌اند».
عفو بین‌الملل با یادآوری اینکه این که دیکتاتوری آخوندی از سوی سازمان آزادی مطبوعات به‌عنوان بزرگترین زندان خبرنگان در جهان لقب گرفته، افزود: «از زمان تظاهرات. موج سرکوب که هدفش فرونشاندن هرگونه انتقاد از مقامات یا گزارش مستقل درباره وضعیت حقوق‌بشر در این کشور بوده، افزایش یافته است. ”دهها روزنامه و وب سایت بسته شده‌اند، و تعداد زیادی روزنامه‌نگار و بلاگر دستگیر شده‌اند و به‌عنوان زندانیان عقیدتی (سیاسی) دربازداشت نگه‌داشته شده‌اند یا برای حفظ جان خود به اجبار ازکشور فرار کرده‌اند“ .
عفو بین‌الملل به نقل اظهارات برخی خبرنگاران و وبلاگ نویسان که بازداشت یا تحت آزار و اذیت رژیم قرار گرفتند، افزود: وبلاگ نویسی، که زمانی شیوه مؤثری برای دور زدن سانسور شدید مطبوعات در ایران بود، اکنون کار خطرناکی است. بلاگ نویسی که زمانی بسیار پرموفقیت برد اکنون هدف حمله است، و کسانی که در آن درگیر شوند خودسرانه دستگیر می‌شوند یا مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. تعدادی به‌خاطر امنیت جانی مجبور به فرار از کشور شده‌اند.
عفو بین‌الملل در گزارش خود علت دستگیری و شکنجه روزنامه‌نگاران را زهر چشم گرفته از بقیه اعلام کرد و افزود: «چیزی که رخ داد اینست که در یک نقطه آنها (حکومت ایران) تشخیص دادند که مطبوعات در پخش اخبار و گفتن حقیقت به جهان نقش بزرگی دارد. بنابراین کاری که آنها کردند این بود که روزنامه‌نگاران شناخته شده را دستگیر کردند، تا روزنامه‌نگارهای دیگری که کار می‌کنند از این عبرت بگیرند… و آنها فقط مقالاتی خواهند نوشت که دولت می‌خواهد بنویسند».
عفو بین‌الملل در گزارش خود در مورد روزنامه‌نگاران زندانی نوشت: «حقوق زندانیان از طریق شکنجه و بدرفتاریهای دیگر، از جمله ضرب و شتم، نگهداری در سلولهای انفرادی برای مدت طولانی… و محاکمه به شدت ناعادلانه، نقض شده است. بسیاری برای هفته‌ها یا ماهها بدون اعلام جرم یا محاکمه در وضعیت ممنوع الملاقات دربازداشت نگه‌داشته شده‌اند.
عفو بین‌المللی در گزارش خود با عنوان «روزنامه نگاران تحت محاصره» در ایران، با اشاره به ۷۰ روزنامه‌نگار که اکنون در زندانهای» رژیم آخوندی هستند، نوشت: «روزنامه نگاران و بلاگرهای ایرانی دریکی از بزرگترین حملات به صداهای مستقل و مخالف در تاریخ مدرن ایران به‌طرز فزاینده‌یی تحت محاصره هستند».
در گزارش عفو بین‌المللی که روز جمعه منتشر شد، به افزایش سرکوب روزنامه‌نگاران در قیام سراسری مردم ایران اشاره شده و آمده است: «از زمان انتخابات ریاست جمهوری در سال گذشته، که میلیونها معترض را به خیابانها آورد، مقامات سرکوب درازمدت رسانه‌های خبری اصیل ایران و نیز تعداد فزاینده ”روزنامه نگاران بومی“ را که از تکنولوژی جدید برای افشای نقض حقوق‌بشر استفاده می‌کنند را افزایش داده‌اند».
عفو بین‌الملل با یادآوری اینکه این که دیکتاتوری آخوندی از سوی سازمان آزادی مطبوعات به‌عنوان بزرگترین زندان خبرنگان در جهان لقب گرفته، افزود: «از زمان تظاهرات. موج سرکوب که هدفش فرونشاندن هرگونه انتقاد از مقامات یا گزارش مستقل درباره وضعیت حقوق‌بشر در این کشور بوده، افزایش یافته است. ”دهها روزنامه و وب سایت بسته شده‌اند، و تعداد زیادی روزنامه‌نگار و بلاگر دستگیر شده‌اند و به‌عنوان زندانیان عقیدتی (سیاسی) دربازداشت نگه‌داشته شده‌اند یا برای حفظ جان خود به اجبار ازکشور فرار کرده‌اند“ .
عفو بین‌الملل به نقل اظهارات برخی خبرنگاران و وبلاگ نویسان که بازداشت یا تحت آزار و اذیت رژیم قرار گرفتند، افزود: وبلاگ نویسی، که زمانی شیوه مؤثری برای دور زدن سانسور شدید مطبوعات در ایران بود، اکنون کار خطرناکی است. بلاگ نویسی که زمانی بسیار پرموفقیت برد اکنون هدف حمله است، و کسانی که در آن درگیر شوند خودسرانه دستگیر می‌شوند یا مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. تعدادی به‌خاطر امنیت جانی مجبور به فرار از کشور شده‌اند.
عفو بین‌الملل در گزارش خود علت دستگیری و شکنجه روزنامه‌نگاران را زهر چشم گرفته از بقیه اعلام کرد و افزود: «چیزی که رخ داد اینست که در یک نقطه آنها (حکومت ایران) تشخیص دادند که مطبوعات در پخش اخبار و گفتن حقیقت به جهان نقش بزرگی دارد. بنابراین کاری که آنها کردند این بود که روزنامه‌نگاران شناخته شده را دستگیر کردند، تا روزنامه‌نگارهای دیگری که کار می‌کنند از این عبرت بگیرند… و آنها فقط مقالاتی خواهند نوشت که دولت می‌خواهد بنویسند».
عفو بین‌الملل در گزارش خود در مورد روزنامه‌نگاران زندانی نوشت: «حقوق زندانیان از طریق شکنجه و بدرفتاریهای دیگر، از جمله ضرب و شتم، نگهداری در سلولهای انفرادی برای مدت طولانی… و محاکمه به شدت ناعادلانه، نقض شده است. بسیاری برای هفته‌ها یا ماهها بدون اعلام جرم یا محاکمه در وضعیت ممنوع الملاقات دربازداشت نگه‌داشته شده‌اند.
