ولیفقیه رژیم آنجایی که بحث نرمش قهرمانانه را به میان آورد عملاً از مواضع پیشین در مورد مذاکرات هستهیی کوتاه آمد و به دولت آخوند حسن روحانی چراغ سبز مذاکرات و کوتاه آمدن از مواضع پیشین رژیم را داد.
خامنهای بهرغم اینکه بارها گفته است به نتیجه مذاکرات خوشبین نیست، اما تا کنون بهطور عملی در چارچوب تأیید مذاکرات و توافقات رژیم با کشورهای 5+1 موضعگیری کرده است.
خامنهای از جمله در آخرین سخنرانیاش نیز عملاً حمایت خود را از ادامه مذاکرات اعلام داشت.
اما با وجود چنین مواضعی از جانب شخص خامنهای، باند وابسته به او، این روزها با جدیتی بیشتر از گذشته با قرارداد ژنو و ادامه روند مذاکرات مخالفت میکند.
پاسدار شریعتمداری نماینده خامنهای در کیهان، همه شواهد و نشانههای مذاکرات را در این جهت میداند که فاصله زیادی بین آنچه که رژیم داده است و آنچه که گرفته وجود دارد، و چاره کار را تغییر جهت حرکت رژیم و نه افزایش سرعت آن میداند.
تیغ کش خامنهای فاصله میان آنچه که رژیم در توافقنامه ژنو داده و آنچه را که گرفته است چنین خلاصه میکند: ”امروزه اما، بسیاری از دیرباورها نیز به این باور رسیدهاند که در توافقنامه ژنو امتیازهای نقد دادهایم - نظیر امتیاز غنیسازی 20 درصد - ولی حتی وعدههای نسیه هم نگرفتهایم، که افزایش تحریمها، غیرقابل دسترس بودن اقساط داراییهای خودمان که بلوکه شده است و... فقط بخشی از آن وعدههای نسیه و انجام نشده است“.
به اعتقاد نماینده خامنهای درکیهان، سمت و سو ی مذاکرات به جهتی میرود که فعالیتهای هستهیی رژیم درحد آزمایشگاهی متوقف شود و تأسیسات هستهیی کشور اوراق شود و به گفته او: ”آمریکاییها در مذاکرات به صراحت از واژه اوراق کردن بهره گرفتهاند“.
مهره دیگر باند خامنهای توافقنامه را آنچنان برای رژیم ولایتفقیه ذلتبار و ننگین میداند که دیگر چیزی از موجودیت هستهیی رژیم باقی نمانده و میگوید: ”توافقنامه ژنو با عقبنشینیهایی که تیم هستهیی در مقابل زیادهخواهیهای غرب از خود بروز داده است، به حدی ننگین است که باید در مقابل عهدنامه ترکمنچای سجده کند “
آخوندهای باند خامنهای در قم نیز در نامه به خامنهای با اما و اگرهایی در زمینه توافقنامه ژنو عملاً آن را زیر سؤال بردهاند و نوشتهاند: «اینکه در توافقنامه، رفع تحریمها را تا مدتی نامعلوم ولی طولانی به عقب انداختهایم، اینکه مطابق این توافق خود را تا انتهای گام اول از عده برگهای برنده محروم ساختهایم، اینکه در این توافقنامه تاریخی هیچ تصریحی بر حق هستهیی خویش نکردهایم، اینکه با پذیرش عبارتهای مبهم راه توافق را به ضرر خویش و به نفع دشمنی که سلاح تحریم به دست گرفته متزلزل کردهایم... اینها اموری نیستند که بتوانیم تنها در حد یک نگرانی گذرا با آن برخورد کنیم“.
به نظر میرسد آتش تهیه جدید باند خامنهای به توافقنامه ژنو و بدبینی آنان نسبت به روند مذاکرات و آینده آن، که هیچ قرابتی با مواضع تأیید آمیز خامنهای در مورد مذاکرات ندارد، در راستای فشار بر ولیفقیه است تا موضعی همسو با آن دسته از عناصر باندش بگیرد که بهشدت با این توافقنامه از روز اول مخالف هستند.
وجه دیگر طغیان باند خامنهای علیه توافقنامه ژنو، مبین این واقعیت است که موقعیت ولیفقیه در نظام آنچنان تضعیف شده و به عبارتی آنچنان طلسم ولایتش شکسته شده که حتی مهرههای باند خودش نیز صاحب خودشان را نمیشناسند و حمایت او از روند مذاکرات (بهصورت دوگانه گویی) را به مصداق شتر دیدی ندیدی نادیده میگیرند و عملاً علیه روند مذاکراتی که مورد تأیید ”مقام ولایت “ است طغیان میکنند و تا جایی میروند که آن مهره باند خامنهای، توافقنامه را از قرارداد ترکمانچای ذلیلانهتر و ننگینتر میداند.
طلسمشکستگی ولیفقیه درحدی است که حتی نمیتواند بهطور مقطعی هم به باند خودش افسار بزند تا اینکه مذاکرات مورد تاییدش به یک نتیجه قطعی برسد.
خامنهای بهرغم اینکه بارها گفته است به نتیجه مذاکرات خوشبین نیست، اما تا کنون بهطور عملی در چارچوب تأیید مذاکرات و توافقات رژیم با کشورهای 5+1 موضعگیری کرده است.
خامنهای از جمله در آخرین سخنرانیاش نیز عملاً حمایت خود را از ادامه مذاکرات اعلام داشت.
اما با وجود چنین مواضعی از جانب شخص خامنهای، باند وابسته به او، این روزها با جدیتی بیشتر از گذشته با قرارداد ژنو و ادامه روند مذاکرات مخالفت میکند.
پاسدار شریعتمداری نماینده خامنهای در کیهان، همه شواهد و نشانههای مذاکرات را در این جهت میداند که فاصله زیادی بین آنچه که رژیم داده است و آنچه که گرفته وجود دارد، و چاره کار را تغییر جهت حرکت رژیم و نه افزایش سرعت آن میداند.
تیغ کش خامنهای فاصله میان آنچه که رژیم در توافقنامه ژنو داده و آنچه را که گرفته است چنین خلاصه میکند: ”امروزه اما، بسیاری از دیرباورها نیز به این باور رسیدهاند که در توافقنامه ژنو امتیازهای نقد دادهایم - نظیر امتیاز غنیسازی 20 درصد - ولی حتی وعدههای نسیه هم نگرفتهایم، که افزایش تحریمها، غیرقابل دسترس بودن اقساط داراییهای خودمان که بلوکه شده است و... فقط بخشی از آن وعدههای نسیه و انجام نشده است“.
به اعتقاد نماینده خامنهای درکیهان، سمت و سو ی مذاکرات به جهتی میرود که فعالیتهای هستهیی رژیم درحد آزمایشگاهی متوقف شود و تأسیسات هستهیی کشور اوراق شود و به گفته او: ”آمریکاییها در مذاکرات به صراحت از واژه اوراق کردن بهره گرفتهاند“.
مهره دیگر باند خامنهای توافقنامه را آنچنان برای رژیم ولایتفقیه ذلتبار و ننگین میداند که دیگر چیزی از موجودیت هستهیی رژیم باقی نمانده و میگوید: ”توافقنامه ژنو با عقبنشینیهایی که تیم هستهیی در مقابل زیادهخواهیهای غرب از خود بروز داده است، به حدی ننگین است که باید در مقابل عهدنامه ترکمنچای سجده کند “
آخوندهای باند خامنهای در قم نیز در نامه به خامنهای با اما و اگرهایی در زمینه توافقنامه ژنو عملاً آن را زیر سؤال بردهاند و نوشتهاند: «اینکه در توافقنامه، رفع تحریمها را تا مدتی نامعلوم ولی طولانی به عقب انداختهایم، اینکه مطابق این توافق خود را تا انتهای گام اول از عده برگهای برنده محروم ساختهایم، اینکه در این توافقنامه تاریخی هیچ تصریحی بر حق هستهیی خویش نکردهایم، اینکه با پذیرش عبارتهای مبهم راه توافق را به ضرر خویش و به نفع دشمنی که سلاح تحریم به دست گرفته متزلزل کردهایم... اینها اموری نیستند که بتوانیم تنها در حد یک نگرانی گذرا با آن برخورد کنیم“.
به نظر میرسد آتش تهیه جدید باند خامنهای به توافقنامه ژنو و بدبینی آنان نسبت به روند مذاکرات و آینده آن، که هیچ قرابتی با مواضع تأیید آمیز خامنهای در مورد مذاکرات ندارد، در راستای فشار بر ولیفقیه است تا موضعی همسو با آن دسته از عناصر باندش بگیرد که بهشدت با این توافقنامه از روز اول مخالف هستند.
وجه دیگر طغیان باند خامنهای علیه توافقنامه ژنو، مبین این واقعیت است که موقعیت ولیفقیه در نظام آنچنان تضعیف شده و به عبارتی آنچنان طلسم ولایتش شکسته شده که حتی مهرههای باند خودش نیز صاحب خودشان را نمیشناسند و حمایت او از روند مذاکرات (بهصورت دوگانه گویی) را به مصداق شتر دیدی ندیدی نادیده میگیرند و عملاً علیه روند مذاکراتی که مورد تأیید ”مقام ولایت “ است طغیان میکنند و تا جایی میروند که آن مهره باند خامنهای، توافقنامه را از قرارداد ترکمانچای ذلیلانهتر و ننگینتر میداند.
طلسمشکستگی ولیفقیه درحدی است که حتی نمیتواند بهطور مقطعی هم به باند خودش افسار بزند تا اینکه مذاکرات مورد تاییدش به یک نتیجه قطعی برسد.