روزنامه حکومتی تعادل ۲۰اردیبهشت با اذعان به استثمار کارگران توسط رژیم آخوندی نوشت: «سال‌هاست که کارگران ساختمانی در انتظار بیمه هستند. سال‌هاست که بسیاری از این کارگران به‌دلیل شرایط ناامن کارگاههای ساختمانی یا جان خود را از دست می‌دهند یا برای همیشه زمین‌گیر شده و دیگر توانایی کار ندارند، سال‌هاست که مسئولان برای بیمه کارگران ساختمانی وعده و وعید می‌دهند و هر بار این وعده‌ها اجرایی نمی‌شود».
چندی پیش هم خبرگزاری حکومتی ایلنا با انتشار مطلبی تحت عنوان «کارگران باربر ایران: با کمر زیر بار سنگین و پله‌های بسیار که این دیگر سختی کار نیست، کشیدن شیره جان است» اذعان کرد که این کارگران مورد استثمار قرار گرفته و از کمترین حقوق انسانی محروم شده‌اند.
در دهه‌های اخیر، با وجود بحران اقتصادی و تورم سنگین، کارگران ایران شاهد کاهش دستمزد و اخراج میلیونی شده‌اند. به‌رغم افزایش بهره‌وری و تولید، نرخ دستمزد کارگران روندی صعودی نداشته است، در حالی که سود و رانت اقتصادی خود حاکمیت و نزدیکان آن رو به فزونی نهاده است. به‌دلیل محرومیت کارگران از حق تشکل و حق اعتصاب، امکان اعمال فشار برای بهبود وضعیت معیشتی و افزایش مزد وجود ندارد.
روزنامه حکومتی کارگر در فروردین ۱۴۰۲ خود با اذعان به تعیین دستمزد بسیار ناچیز برای کارگران ایران در سال جدید، به بررسی وضعیت معیشتی آنان پرداخت. بر اساس این گزارش دستمزد ماهانه کارگران بارها کمتر از خط فقر بوده و آنها از تأمین حداقل‌های معیشت ناتوان هستند.
کارشناسان و رسانه‌های حکومتی هم اعتراف می‌کنند «دستمزد کارگران تنها ده روز از ماه را کفاف می‌دهد».
ایلنا در گزارشی دیگر اذعان کرده بود که «در طول سال۱۴۰۱، هزینه‌های حداقلی زندگی کارگران حداقل ۸میلیون و ۸۶۸هزار تومان افزایش یافته؛ این در حالیست که دستمزد با مزایا به زحمت به ۶میلیون و ۸۰۰هزار تومان می‌رسد؛ در واقعیت، جهش هزینه‌های زندگی در یازده ماه سال جاری، بیش از صددرصد دستمزد بوده است؛ و دقیقاً به همین دلیل است که صددرصد افزایش دستمزد هم دیگر جوابگو نیست و کارگران را به خط فقر حداقلی بازنمی‌گرداند».
