روزنامه حکومتی آرمان روز شنبه ۱۶بهمن درباره علت فرار مغزها از ایران تحت حکومت آخوندها نوشت: شما عامل مهاجرتید؛ نه خارجی‌ها
این روزنامه حکومتی به تناقضی که در این رژیم وجود دارد اشاره کرد و افزود: اخیراً غلامعلی حداد عادل در مراسم قدردانی از استعدادهای درخشان آنها را به نرفتن از ایران و ماندن در کشور ترغیب کرده و خواسته که نخبگان نقش دکتر حسابی را برای کشور ایفا کنند. البته این‌که حداد عادل به‌عنوان چهره‌ای که دامادی آمریکایی دارد از عدم مهاجرت صحبت می‌کند و تناقض این دو مسأله به جای خود اما پرسش اینجاست که اساساً چه امکاناتی برای نخبگان و استعدادهای درخشان در کشور فراهم است که به‌خاطر آن بخواهند در کشور بمانند.
برخی مسئولان ابتدا باید نگاهی به وضعیت امکاناتی و محدودیت‌های عارض بیندازند و سپس در خصوص رفتن یا نرفتن و ایفای نقش دکتر حسابی در جامعه اظهارنظر کنند.
آرمان سپس به وضعیت اسفبار اقتصادی جامعه اشاره می‌کند و با جمله متناقض «عملکرد نه چندان موفق مسئولان امر» اضافه کرد: امروز مردم به‌واسطه تحریم و عملکرد نه چندان موفق مسئولان امر در شرایط بغرنج اقتصادی به سر می‌برند و از آنجایی هم که با رصد مسائل و تغییرات در جامعه به افق پیش‌رو نیز با دیده تردید می‌نگرند چندان آینده مشخص و روشنی برای خود نمی‌بینند. این در حالی است که حوزه‌هایی مثل فضای مجازی، برخی آزادی‌های اجتماعی، چالشهای بوروکراسی اداری، اشتغال و موانع کسب و کار و... از مسائلی است که امروزه باعث شده مردم و به‌ویژه نخبگان با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو باشند و بسیاری از آنها به‌شرط فراهم بودن شرایط مالی و اقتصادی؛ مهاجرت را یکی از گزینه‌های خود قرار دهند.
این روزنامه حکومتی در ادامه در رابطه با علت فرار مغزها از حاکمیت آخوندی نوشت : نگاهی کوتاه و گذرا به امکانات و موانع پیش روی دانشجویان و نخبگان به‌وضوح نشان می‌دهد که چرا رفتن از ایران یکی از گزینه‌های مدنظر نسل جوان و نخبه کشور است. بوروکراسی پیچیده و در هم تنیده، موانع ایجاد کسب و کار و عدم حمایت از پروژه‌های تحقیقاتی نخبگان از دلایلی است که موجبات دلسردی این قشر از جامعه را فراهم می‌آورد که بخواهند آینده خود را در جای دیگری دنبال کنند. چنانکه طبق اطلاعات منتشر شده در سالنامه مهاجرتی ایران در سال۱۴۰۰، تعداد دانشجویان ایرانی خارج از کشور بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ حدود ۳.۲برابر افزایش یافته است. لذا شاید به‌جرأت بتوان گفت که برای نخبگان و دانشجویان برتر کشور تنها کار مهمی که صورت می‌گیرد یک مراسم و تقدیر و تشکر است اما اصل موضوع که پشتیبانی و حمایت از کار و فعالیت آنها باشد مغفول می‌ماند.
