مرضیه بابا خانی: بعد از ۱۱سال هرگز از کاری که کردم پشیمان نیستم

خواهر مجاهد مرضیه باباخانی که در روز 17ژوئن در فرانسه دست به خودسوزی زده بود در سخنرانی خود در کنفرانس پاریس گفت من آمده‌ام امروز اتفاقی را که روز 17ژوئن برایم افتاد برایتان بازگو کنم. 11سال پیش خودسوزی کردم. دو سال در بیمارستان بودم. سالها در یک اتاق تکی بودم. به کما فرو رفته بودم. می‌فهمیدم ولی نمی‌توانستم انعکاسی داشته باشم. به‌رغم همهٴ درد و رنجی که داشتم حتی یک ثانیه هم از اقدامی که کردم پشیمانی ندارم. امروز بعد از 11سال می‌دانم که این وظیفه من در برابر مردم ایران در برابر دو برادرم مهدی 25ساله و تقی 18ساله است که اعدام شدند فقط به‌خاطر این‌که از آزادی دفاع می‌کردند. این وظیفه من بود در برابر سیمین هژبر و حمیرا اشراق و سایر هم‌شاگردیهایم که به همین دلایل اعدام شدند.
خواهر مجاهد مرضیه باباخانی افزود من دست به خود سوزی زدم نه برای خودم که بمیرم بلکه برای رهایی خلق خودم این کار را کردم. چون احساس می‌کردم حمله 17ژوئن یک حمله برای نابود کردن یک مقاومت مشروع است. هدف از حمله حفظ منافع اقتصادی برای بقای یک دیکتاتوری بود.
وی افزود: آنچه در این سالها من را رنج می‌داد سوختگیهای روی بدنم نبود. بلکه تبلیغاتی بود که رژیم آخوندی ادامه می‌داد که من به دستور دو نفر دیگر این کار را کردم. این اهانت به من است.
مرضیه باباخانی گفت: مریم گرامی بارها شما به من گفته‌اید که مخالف این اقدام بودید. اما برای من ویژگی یک انسان این است که خودش انتخاب کند و تصمیم بگیرد. یورش 17ژوئن نابودی تمامی مقاومت یک خلق را هدف قرار داده بود. بنابراین من یک تصمیم گرفتم و علیه این زد و بند بی‌شرمانه شورش کردم. یا باید می‌نشستم یا مقاومت می‌کردم من تصمیم گرفتم که مقاومت کنم.