نیویورک تایمز روز جمعه ۲۸خرداد در گزارشی از نمایش انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران نوشت: روز پنجشنبه، در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، طرفداران شورای ملی مقاومت ایران، اصلی‌ترین گروه مخالف ایران، در مقابل سفارت ایران در برلین اعتراض کردند.
نیویورک تایمز در ادامه نوشت: با صدای نرم و التماس، زن مو سفید در ویدئو درخواست می‌کند، "به‌خاطر پسرم، پویا بختیاری، رأی نده."او عکس مرد جوان را در دست دارد و ادامه می‌دهد: "به‌دلیل فشنگی که به سر او شلیک کردند و رویاهای او را خرد کردند، رأی ندهید."
در گزارش آمده است: در ویدیوی دوم، مادر دیگری، کنار سنگ‌قبر نشسته، همان پیام را تکرار می‌کند: "پسرم در ۳۰ سالگی در زیر انبوهی از خاک دراز کشیده است." زن سوم پسر ۱۸ساله خود را پر از امید توصیف کرد، تا ۱۷نوامبر ۲۰۱۹، زمانی که گلوله‌ای قلب او را سوراخ کرد.
وی افزود: "رای دادن به‌معنای خیانت است."
نیویورک تایمز نوشت: برخی از فیلمها توسط والدینی ساخته شده است که می‌گویند فرزندانشان در جریان اعتراضات ضددولت طی چند سال گذشته به ضرب گلوله کشته شده‌اند.
برخی دیگر توسط والدین زندانیان سیاسی است که در دهه۱۹۸۰ توسط رژیم اعدام شدند و هم‌چنین خانواده‌های کسانی که در هواپیمای مسافربری اوکراین که سال گذشته بلافاصله پس از پرواز از تهران سقوط کرد، جان باختند...
نیویورک تایمز با اشاره به جسارت بکار گرفته در این ویدئوها نوشت: آنچه در مورد این ویدئوها قابل توجه است جسارت آنها است، این‌که ایرانیان ظاهراً بدون ترس در مورد تحریم انتخابات در یک کشور اقتدارگرا صحبت می‌کنند که رهبران آن به ندرت نمایش آشکار مخالفت را تحمل می‌کنند.
ایرانیها صبرشان به‌سر آمده. و به‌علاوه، رأی دادن وقتی نتیجه را از پیش تعیین می‌کند، چه فایده‌ای دارد؟
به نظر می‌رسد فراخوان تحریم انتخابات بسیار طنین‌انداز بوده است.
نیویورک تایمز با اشاره به گذشته رئیسی نوشت: فعالان جوان در پشت درهای بسته محاکمه و اعدام شدند. او به‌عنوان یک روحانی جوان در سال۱۹۸۸ اعدام هزاران زندانی سیاسی را امضا کرده است.
تحریم انتخابات، برای جمعیتی که به‌شدت آسیب دیده‌اند، قابل درک است.
