نشریه آمریکایی نشنال اینترست روز پنجشنبه ۲۵شهریور در مقاله‌ای به‌نقل از اصغر مهدیزاده زندانی سیاسی سابق که سیزده سال را در زندانهای مختلف رژیم گذرانده، نوشت: برایم سخت است که احساس انزجاری را که هنگام معرفی رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور ایران احساس کردم بیان کنم. این یادآوری ناگواری از زمانی بود که او را به‌عنوان عضو "کمیسیون مرگ" در کشتار سی هزار زندانی سیاسی در سال۱۹۸۸ دیدم.
وی تنها چند روز پس از "انتخاب"، در پاسخ به یک روزنامه‌نگار خارجی در مورد نقشش در اعدام‌های فراقضایی، گفت که از حقوق‌بشر دفاع می‌کرده و خواست که به‌خاطر خدماتش مورد تمجید یا حتی پاداش قرار گیرد.
من وقتی در حال گذراندن ششمین سال از پانزده سال محکومیتم به‌خاطر حمایت از مجاهدین خلق بعد از انقلاب ۱۹۷۹ بودم، شخصاً شاهد آن کشتار بودم. بسیاری از دوستان و هم‌بندان من از قتل‌عام شدگان بودند.
این قتل‌عام مستقیماً از فتوای خمینی اولین رهبر رژیم نشأت گرفت که همه اعضای مجاهدین خلق را محارب اعلام کرد و از قوه قضاییه خواست آنها را بدون رحمت و تردید اعدام کند.
رئیسی قبل از این‌که به‌عنوان تنها نامزد باقیمانده در انتخابات ریاست‌جمهوری ژوئن معرفی شود، بیش از دو سال در مسند رئیس قوه قضاییه بود و ثابت کرد که حس خونخواری در او مانند همیشه شدید است.
تا آنجا که این امر به میراث رئیسی به‌عنوان "جلاد ۱۹۸۸" برمی‌گردد، پاسخ وی به قیام سراسری ایران در نوامبر ۲۰۱۹ باعث شد که مردم ایران نامزدی ریاست‌جمهوری وی را یک سال و نیم بعد به‌طور کامل رد کنند. ناآرامی‌های مدنی در رژیم آخوندی حاکم بر کشور از زمان روی کار آمدن رئیسی تقریباً به‌طور ثابت وجود داشته است. اعتراضات بر طیف گسترده‌یی از مسائل خاص از جمله حقوقهای عقب افتاده، قطع برق و کمبود آب متمرکز بوده است، اما تعداد فزاینده‌یی از آنها نیز رژیم را در کلیت آن محکوم کرده‌اند. به این ترتیب، آنها پیشگامان قیامهای توده‌یی دیگری مانند آنچه در نوامبر ۲۰۱۹ رخ داد، هستند…
