سرانجام رژیم آخوندی پس از ۴۰سال تحت فشار مردم و فدراسیون بینالمللی فوتبال مجبور شد، پس از حصارکشی در استادیوم آزادی، در یک مانور نمایشی درب استادیوم را به روی زنان باز کند.
کانال تلگرامی دولت بهار وابسته به احمدینژاد نوشت:«قم و مدبران نظام با این رویکرد مانند برجام که نشان دادند فقط در مقابل تحریم حاضر به هر معاملهای هستند، اینجا هم با زبان بیزبانی به جهان گفتند فقط زیر بار زبان زور مجامع بینالمللی میروند!».
و سایت حکومتی ابتکار در مطلبی با عنوان «حصارهای آزادی»، ضمن اعتراف به عقبنشینی رژیم نوشت: «جایگاه زنان در محدوده پشت دروازهها بهعنوان بدترین جای ورزشگاه از نظر دید به زمین بازی در نظر گرفته شده است».
با این حال رژیم آخوندی در وحشت از اعتراض زنان و بهمنظور ایجاد فضای وحشت، مأموران زن یگانهای ویژه را، به شکل مفتضحانهای در قسمتی از استادیوم مستقر کرد
در شروع بازی زنان با بلند کردن پلاکارد و شعار حضور خودشان را در ورزشگاه اعلام کردند.
در نیمه مسابقه، مأموران زن یگان ویژه به یکی از دختران تماشاچی که تراکتی با شعار «دختر آبی» بلند کرده بود، حمله کرده و سایر زنان با شعار «ولش کن ولش کن» به حمایت از فرد دستگیر شده پرداختند.
عقبنشینی رژیم در این میدان بیانگر ضعف و ناتوانی خامنهای و نظامش در برابر افکار عمومی است.