نان اخیراً در استان لرستان گران شد، اما وضعیت مزدی کارگران نانوایی، هم‌چنان بدون تغییر باقی ماند.
آنهم در شرایطی که؛
اولا، نان ماده غذایی اصلی اکثریت مردم ایران است.
ثانیا، کارگران نانوایی در مشقت بارترین وضعیت، برای تهیه خوراک اصلی مردم ایران تلاش می‌کنند.
در استان لرستان ۲۳۰۰ واحد صنفی نانوایی وجود دارد که ۶۰۰ واحد آن در شهرستان خرم‌آباد فعالیت می‌کنند.
نفرات شاغل در این واحد‌ها بین ۶۷۰۰نفر تا ۶۹۰۰نفر در نوسان است.
این کارگران، روزانه بین ۱۱ تا ۱۵ساعت کار می‌کنند.
صاحبان نانوایی‌ها می‌گویند پرداخت یارانه آرد مسأله‌ای از کارگران حل نمی‌کند چرا که یارانه آرد فقط ۳۰درصد هزینه‌های یک واحد نانوایی را تأمین می‌کند و مابقی هزینه‌ها روی سر صاحب مغازه و کارگرانش سرشکن می‌شود.
یک کارگر دیگر می‌گوید: اگر یک مسئول آمد و یک ماه از ساعت پنج صبح تا هشت شب در یک نانوایی با دو، سه میلیون تومان حقوق کار کرد ما هیچ گلایه‌ای نخواهیم داشت، اگر از ما حمایت نشود هیچ بعید نیست دیر یا زود به خیل کارگران دور میادین شهر اضافه شویم!
کارگران نانوایی‌ها در کنار «گندم‌کاران» مظلوم‌ترین اشخاص در صنعت گندم، آرد و نان هستند، مزد روزانه و ناچیز، عدم برخورداری از مزایای حقوقی، مرخصی، عیدی، بدون هیچ حمایت قانونی و تأمین شغلی با تقریباً ۲برابر ساعت کار معمول کارگران، از مهم‌ترین ویژگی‌های ظالمانه شغلی آنهاست.
نانوایی‌های لرستان و کارگرانش تنها یک نمونه هستند، این وضعیت تمامی کارگران نانوایی در ایرانی است که غذای اصلی ۷۵درصد مردمش «نان» است.
در چابهار نان نیست!
کمبود نان در چابهار کمبودی که علتش به پلمپ نانوایی‌ها برمی‌گردد. «یک ماه قبل ۲۵ نانوایی چابهار به دلیل مشکلات بهداشتی تعطیل شدند و این هفته هم چند نانوایی دیگر پلمپ شدند.»
آن‌طور که اهالی اعلام می‌کنند در محل زندگی خود نمی‌توانند نان بخرند و برای رسیدن به نزدیک‌ترین نانوایی باید ۴۰ هزارتومان کرایه بدهند. یکی از نانوایان هم می‌گوید پلمپ‌ها غیرقانونی است.
