در همبستگی با اشرف و مقاومت ایران، شهرداران و منتخبان مردم 24شهر منطقه ایل دو فرانس و استان والدواز فرانسه، با رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، خانم مریم رجوی، دیدار و گفتگو کردند.
در این گردهمایی که در اورسوراواز، محل اقامت رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، برگزار شد، شهرداران 13شهر فرانسه، آقایان: ژان پیربکه، شهردار اورسواز، دومینیک لوفبور، شهردار سرژی مرکز استان والدواز، ژان پیر مولر، شهردار مانی آن وکسن، ژیلبرت مرساک، شهردار ژوی لو موتیه، ژان لوک هیرکات، شهردار بونیه آن فرانس، برنارد لورن، شهردار لوگسژان، برونو مسه، شهردار ویلیر آدام، گلو کریگووه، شهردار آنیق سوراواز، پیر ژاولو، شهردار مونتروی سوق اپت، ژان پیر پاروتی، شهردار آرنویل، لویی ورلیه، شهردار ویلین سو بوآ، آلن بورژوآ، شهردار ازن ویل، پاسکال دوکن، شهردار لیویلیر، و هم‌چنین منتخبان و اعضای شوراهای 11شهر دیگر فرانسه شرکت داشتند.
در این گردهمایی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت به‌خاطرحمایتهای مستمر شهرداران فرانسوی از حقوق مجاهدان اشرف، ضمن تأکید بر تشکرات و درودهای مجاهدان اشرف به منتخبان مردم فرانسه، کتابی از شهر اشرف را به آنها هدیه کرد.
سخنان رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
خانمها، آقایان،
شهرداران، اعضای شورای شهر،
خانمها، آقایان، دوستان عزیز،
به همه شما خوش‌آمد می‌گویم،
خوشوقتم که شما، منتخبان مردم فرانسه، به‌مناسبت پایان ماه رمضان، امروز میهمان ما و در میان دوستانتان در مقاومت ایران هستید.
ابتدا اجازه بدهید سلامها، عواطف و تشکرات مجاهدان اشرف را به‌خاطر حمایتهایتان از مقاومت ایران به شما برسانم.
در واقع از نظر ما، شما تجلی‌بخش ارزشهای واقعی دموکراسی، آزادی، برابری و برادری هستید که معرفی‌کننده چهره فرانسه است.
به همین دلیل، مهم است که بدانیم شما در سختیها در کنارمان هستید چرا که ما در این ارزشهای مشترک با شما شریک هستیم.
بله، ما از لحظات سخت عبور کردیم با این حال امروز وضعیت بیش از پیش روشن شده است و جهان تشخیص داده است که ما و شما حق داشتیم.
جهان تشخیص داده است که ما حق داشتیم که بگوییم که این رژیم خونخوار، رفرم پذیر نیست و در داخل کشور کاملاً منزوی است.
همه در حال درک این مساله هستند آخوندها برای حفظ قدرت، ارعاب و ترور، دستگیریها، شکنجه‌ها و اعدامها را افزایش داده‌اند.
قدرت حاکم بیرحمی خود را با صدور احکام مرگ فجیع مانند سنگسار زنانی که قربانیان همان سیستم هستند، مانند سکینه آشتیانی، نشان می‌دهد.
جامعه بین‌المللی باید برای توقف این وحشی‌گریها بپاخیزد.
جامعه بین‌المللی هم‌چنین باید تدابیری علیه احکام اعدام علیه مخالفان سیاسی و به‌خصوص هواداران مجاهدین خلق ایران و بستگان و اعضای خانواده رزمندگان مقاومت در اشرف اتخاذ کند.
9نفر در انتظار مرگ هستند که متهم به تظاهرات و داشتن نسبتهای خانوادگی با مجاهدین اشرف هستند.
این محکومیتهای به مرگ از جمله آخرین آنها که مربوط به خانم فرح واضحان است، بیانگر ناتوانی رژیم در برابر محبوبیت مقاومت و حمایت جامعه ایران از مجاهدان اشرف است.
همزمان، آخوندها از طریق دولت عراق، فشارها را روی دژ مقاومت در اشرف افزایش می‌دهند.
از ژانویه 2009، نیروهای عراقی که وابسته به سرویسهای نخست‌وزیر فعلی بودند، یک محاصره و منع تردد شدید را بر مجاهدان اشرف تحمیل کرده‌اند.
آنها به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد که وارد اشرف بشود، نه وکلا، نه خانواده‌ها.
آنها مانع دسترسی اشرفیان به خدمات پزشکی و مایحتاج اولیه هستند.
جهان باید برای وادار کردن ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل‌متحد به انجام مسئولیتهایشان در حفاظت از اشرف و محترم شمردن تعهدهایشان در مورد حفاظت از اشرف، تلاش کند.
از طرف دیگر، جامعه بین‌المللی دریافته است که رژیم ملاها فقط یک تهدید برای مردم ایران نیست بلکه تهدیدی برای تمام منطقه و تهدیدی برای صلح در جهان است.
گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یک زنگ خطر است.
این گزارش در مورد ابعاد نظامی برنامه اتمی رژیم اظهار نگرانی می‌کند.
دو روز پیش مقاومت ایران بار دیگر در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن به یک افشاگری بسیار مهم در مورد تاسیسات جدید هسته‌یی مخفی غنی‌سازی اورانیوم به‌منظور ساختن بمب اتمی، مبادرت کرد.
برای متوقف کردن رژیمی که بمب اتمی را برای بقای خود ضروری می‌داند، پیش گرفتن یک سیاست قاطع ضروری است.
ما مماشات را رد می‌کنیم و خواستار تغییر دموکراتیک هستیم که به استقرار یک دولت دموکراتیک و کثرت‌گرا و مبتنی بر جدایی دین از دولت راه می‌برد.
دولتی که در آن آزادیهای بنیادین مورد احترام قرار بگیرند و رعایت حقوق‌بشر در ورای تمامی مسایل دیگر جای داشته باشد.
شکی نیست که نبرد برای آزادی تا از بین رفتن تمامیت این رژیم و استقرار آزادی و دموکراسی در ایران ادامه خواهد یافت.
من مطمئنم که روزی، جهان از شما به‌خاطر این‌که در دوران سختیها در کنار مقاومت ایران بودید، قدردانی خواهد کرد.
بار دیگر از حضور شما تشکر می‌کنم و امیدوارم که به‌زودی بتوانیم از شما در ایران آزاد و دموکراتیک پذیرایی کنیم.
سخنان ژان پیر بکه، شهردار اورسوراواز
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، شهرداران، معاون شهرداران، اعضای شورای شهر شهرهای متعدد والدواز در این گردهمایی،
اجازه بدهید خانم رئیس‌جمهور ابتدا تشکر کنم بابت دعوت از ما در این روز مهم که محبت کردید و ما را در این لحظات دوستی شریک ساختید. اکنون سالهاست که رابطه‌یی دیرینه برقرار کرده‌ایم، شما مدتها است که در شهر اورسوراواز مستقر شده‌اید، شما جزیی از شهر ما شده‌اید و روابطی که بر قرار شده، بر اساس اعتماد، دوستی و البته گاه بر اساس تحسین نسبت به مبارزه‌یی است که شما در مقابل این رژیم استبدادی به پیش می‌برید. آن‌چه که در کشور شما واقع می‌شود، هر دموکراتی را نگران می‌سازد، مستقل از این‌که به چه تفکر سیاسی تعلق داشته باشد. نحوه‌یی که رژیم نسبت به مردان و زنان رفتار می‌کند، خشونت و بیرحمی آن و آن‌چه که امروز در رابطه با سنگسار گفته می‌شود، آن‌چه که از اعدامها می‌دانیم، آن‌چه که در مورد دستگیریها و شکنجه‌ها می‌دانیم، باعث شده است که این رژیم یکی از سخت‌ترین و جنایتکارترین رژیمها در جهان باشد.
در قسمت دیگری از صحبتهایم می‌خواهم به هزاران تن ساکنان اشرف اشاره کنم که بعد از خروج نیروهای آمریکایی از عراق، وضعیت آنها می‌تواند با خطر مواجه باشد. این نکته‌یی است که همه افکار عمومی جهانی، همه دموکراتها در جهان، بایستی به‌خاطر آن به یک کارزار دست بزنند. این دومین محور مبارزه ما و ارتباطی است که بین ما و شما وجود دارد، شما یک نیروی اپوزیسیون هستید، اصلی‌ترین نیرو هستید، شما شورای مقاومت هستید، شما کسانی هستید که می‌خواهند یک رژیم دموکراتیک برقرار کنند، حکومتی که به حقوق‌بشر احترام بگذارد، رژیمی که به جدایی دین از دولت احترام بگذارد. اینها ارزشهایی هستند که برای ما بسیار اهمیت دارند و به همین خاطر است که در بعضی موارد با شما شریک هستیم. در عین حال که به یکدیگر احترام می‌گذاریم، ایران ایران است و فرانسه فرانسه. شیوه‌های حکومت یکسان نیستند و کسی نباید به دیگری شیوه اداره خود را تحمیل کند. اما یک سری ارزشهای پایه‌ی هستند، ارزشهایی مثل آزادی، احترام به حقوق‌بشر، که البته در قلب مشغولیات ذهنی ما هستند. این‌جا در استان والدواز شما به خوبی شناخته شده هستید، فکر می‌کنم که بسیاری از شهروندان با تلاش شما آشنا هستند و یا به آن احترام می‌گذارند و حتی از آن حمایت می‌کنند و برای شما برقراری این ارتباطات مهم هستند. مهم است که حول خود گسترده‌ترین طیف از حامیان را داشته باشید. امشب این‌جا شهردارانی از همه جریانات سیاسی حضور دارند، فکر می‌کنم که این حقوق پایه‌یی بشر است که در منشأ حمایتی است که ما در کنار شما نشان می‌دهیم. من زیاد نمی‌خواهم صحبت کنم چون همکارانم فکر می‌کنم می‌خواهند بعد از من صحبت کنند، فقط می‌خواهم بار دیگر بابت دعوت شما تشکر کنم و بگویم که نسبت به موقعیت شما بسیار حساس هستیم و طبعاً در شرایط سخت در کنار شما خواهیم بود و با امید این‌که روزی برای دورانی دلپذیرتر در کنار شما باشیم، شاید در اورسوراواز ولی به‌خصوص امیدوارم در تهران. با تشکر و امیدوارم شب خوبی داشته باشید.
سخنان دومینیک لوفبور، شهردار سرژی
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، خانمها و آقایان. جای بسی خوشوقتی است که توانستم در این گردهمایی حضور پیدا کنم، هر چند نمی‌توانم تا پایان برنامه در کنارتان باشم تا در تمام این لحظات جشن پایانی رمضان با شما سهیم شوم. قبل از هر چیز به‌خاطر این‌که این گردهمایی بیان‌کننده مبارزه مشترکی است که با هم به پیش می‌بریم و جامعه‌یی که مد نظرمان هست. ما در فرانسه هستیم، در کشور ما و به‌خصوص شهر من سرژی، جامعه مسلمان وزن مهمی دارد. چرا حضور؟ مثل همیشه می‌گویم، همان دلیل همیشگی، قبل از هر چیز به‌دلیل دوستی، از زمانی که همدیگر را در این‌جا شناخته‌ایم، بسیار صمیمی بوده‌ایم، شاید هم به‌خاطر پاسخ دادن به فراخوان شما، که باید کارزاری را که شایسته است حتی در سطح بین‌المللی دنبال شود، زنده نگه داریم و گسترش دهیم، به کارزاری که باید عمیقاً به‌صورت مستمر و مداوم در دل مردم، به‌خصوص در جامعه فرانسه، گسترده شود و موردی مثل داستان سکینه به‌طور خاص افشاکننده است، زیرا هر چه باشد، سکینه گروگانی است که با جانش باید بهای حفظ رژیمی را بپردازد که هر دموکراتی در کشور حقوق‌بشر، باید با معیارهای این رژیم مبارزه کند، به‌خاطر آن‌چه که به حقوق‌بشر یا به حقوق زنان برمی‌گردد. به‌هر حال می‌توان گفت که اکنون یک حرکت و تلاش قوی در مورد سکینه در جریان است که باعث می‌شود آگاهیهای مورد نیاز برای ادامه فعالیتها گسترش پیدا کند. روشن است که باید قدرتهای بین‌المللی را به یاری طلبید. باید سازمان ملل را به یاری طلبید، بر اساس پرونده هسته‌یی و البته سایر زمینه‌ها، باید فشار بین‌المللی حفظ شود و افزایش پیدا کند، زیرا این رژیم و کسانی که آن را تاکنون حمایت می‌کردند، اکنون زیر ضرب قرار دارند. ما در کنار شما هستیم و خواهیم بود و با تمام مردان و زنانی که عقاید مشترکی در مورد جمهوری، حقوق‌بشر و برابری دارند، خود را در یک سنگر حفظ می‌کنیم و این مبارزه را همراه با شما ادامه می‌دهیم تا روزی که در ایران نظامی دموکراتیک بر سر کار بیاید.
سخنان ژان پیر مولر، شهردار مانی آن وکسن
خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی گرامی، خانمها و آقایان و ترجیح می‌دهم بگویم دوستان عزیز،
به‌دنبال ماه رمضان، نمی‌دانم چگونه این را بیان کنم که اسلام مذهب عدم بردباری نیست. مسلمانان طالبان نیستند. ایران رژیم آخوندی نیست و همان‌طور که ژان پیر و دومینیک قبل از من گفتند، اگر این بعدازظهر نزد شما هستیم، اگر‌چه آشنا هستیم با دعوتهای دوستانه شما، ولی در این گردهمایی به‌خصوص به‌خاطر دوستی و هم‌چنین به‌خاطر همبستگی انسانی و سیاسی در این‌جا هستیم. چرا که این همبستگی برای ما یک وظیفه اخلاقی است. جریاناتی هست که افکار عمومی بین‌المللی را هوشیار می‌کند. مثل محکومیت به مرگ سکینه همراه با سنگساری که با قوانین رژیم که نمی‌دانم اسم آن را چه می‌گذارند قانون مدنی یا قانون خانواده رژیم ملاها تنظیم شده است. این غیرقابل تحمل است. و همان‌طور که ژان پیر گفت به‌طور روزمره شکنجه و شکار زنان و مردان وجود دارد، به همین خاطر ما این‌جا هستیم. دومینیک گفت که ما منتخبین از هر جریان سیاسی این‌جا جمع شده‌ایم چون فکر می‌کنیم این یک الزام اخلاقی است. اما اگر این الزام اخلاقی نبود، حتی منافع خودمان، یعنی منافع همه ما در فرانسه و در اروپا و دنیای آزاد، حکم می‌کرد که این رژیم هر چه سریعتر از صحنه ایران و جهان حذف شود. چون در این زمینه هم چیزهای غیرقابل تحملی وجود دارد. چرا که به‌طور روزمره چیزهایی ممکن است واقع شود. دوستانم قبل از من گفتند که نمی‌دانیم چگونه تمام خواهد شد، ولی رژیم ایران نباید به بمب هسته‌یی دست پیدا کند. چرا که سلاح مطلق است و وقتی این رژیم به آن دست پیدا کند، نمی‌دانم پیآمد آن چه خواهد بود. چه خواهد شد وقتی رئیس این کشور که رئیس کشور نیست بلکه یک دزد سر گردنه است و قتل‌عام یهودیان را نفی می‌کند و خواهان حذف کشور اسراییل از نقشه جهان می‌شود و هیچ احترامی را بر نمی‌انگیزد، به بمب دست پیدا کند. درست است که راه‌حل نه مماشات است و نه جنگ ولی با خودم می‌گویم چیزهایی هست که نباید تحمل شود. در نتیجه آرزو می‌کنیم که راهی بین آنها، راه‌حل سوم که شما نمایندگی می‌کنید و به‌خوبی نمایندگی می‌کنید، موفق شود و چرا ما با شما همبسته نباشیم؟ چون هر چه که شما پیشنهاد می‌کنید، از نظر ما مناسب است. انتخابات آزاد زیر نظر جامعه بین‌المللی، برقراری حقوق‌بشر، پایان اعدام و شکنجه و دستگیریهای خودسرانه، اینها چیزهای کمی نیست،
من از این‌که در میان شما هستم، خوشحال هستم در میان شما بودن، لحظات احساسات قوی است و من خوشحالم به‌رغم این‌که وقتمان پر است، خوشحالم که در تاورنی و سایر گردهماییهای شما، انسانهایی را می‌بینم که با حجابند و بعضی بی‌حجاب و مردان و زنان ایرانی که از همه جا می‌آیند و نهایتاً از زندگی شاد هستند و خواهان آن هستند که در کشور خودشان آزادانه زندگی کنند. و طبعاً همبستگی شهرداران با مقاومت ایران، الآن باید همبستگی فرانسه با مقاومت باشد و هم‌چنین همبستگی جهان با مقاومت ایران که شما خانم رئیس‌جمهور به خوبی آن را نمایندگی می‌کنید.
سخنان ژیلبر مارساک، شهردار ژویی لو موتیه
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، خانمها و آقایان،
به نام اهالی شهر ژوی لو موتیه به شما درود می‌فرستم. چه چیزی می‌شود گفت که قبلاً گفته نشده باشد، به‌خصوص که ما همه در تمام چیزهایی که سه سخنران قبلی بیان کردند، اتفاق‌نظر داریم. ولی تنها به‌ذکر سه نکته اکتفا می‌کنم: اول این‌که چگونه است که این‌جا هستم؟ از زمانی که به‌عنوان منتخب در شهر ژویی لو موتیه به خدمت مشغول هستم و مدت طولانی نیز نیست، توجه به این مسأله بین رفقای سوسیالیست شروع شده بود، به‌خصوص دوستمان… که تبادل‌نظرات زیادی با هم داشتیم. و واقعیت این است که این پایداری، این اعتقاد و این تعهد به‌رغم مشکلاتی که با آن دست به‌گریبان هستید، به‌خصوص به‌رسمیت شناخته شدن، می‌دانیم که مبارزه به‌خودی خود کار مشکلی است، ولی به‌خصوص زمانی مشکل‌تر می‌شود که این حق به‌رسمیت شناخته نمی‌شود. و به‌رغم این راهی که شما در آن گام نهاده‌اید و آرمانی که به پیش می‌برید، و کم‌کم به‌رسمیت شناخته شده‌اید، این میزان تعهد، این میزان پایداری، این اولین چیزی است که چشم را می‌گیرد. در پرتو همه این تحولات می‌توان فهمید که بسیاری چیزها باید مجدداً بازسازی شود. ولی هم‌چنین از طریق مقاومتی که شاهدش هستیم، جوانانی که در این کشور دیگر سرکوب را برنمی‌تابند، این امید را می‌توان داشت که این کشور مجدداً درخشش از سر گیرد، درخشش فرهنگش و اقتصادش برای تحولات منطقه و تحولات غرب. سومین نکته‌یی که باید بگویم، آگاهی است که پا می‌گیرد، شاید به‌نوعی ناشی از خودمحور‌بینی ما باشد، ولی به‌هرحال ایران هم‌چنین تهدیدی است که وجود دارد. واقعیت این است که در دهکده جهانی، عملکرد یک کشور، بهتر بگوییم عملکرد مسئولان یک کشور و نه یک کشور، مسئولانی که غیرمسئول هستند، و دیکتاتوری را پی افکنده‌اند، تهدیدی را متوجه همه ما می‌کند که وظیفه حمایت از شما را به‌خودی خود بر دوش ما می‌گذارد، به‌نحوی که بتوان این صفحه را به سرعت ورق زد.
بدین ترتیب، من نیز تمامی حمایت خود را نثار مبارزه شما می‌کنم و تمامی حمایتم از آن اشرف و کسانی که در آن محصور هستند.
و بالاخره تمامی حمایتم نثار تلاشهای شما به‌خاطر این‌که ایران جایگاه خود را باز یابد. متشکرم.
در این گردهمایی که در اورسوراواز، محل اقامت رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، برگزار شد، شهرداران 13شهر فرانسه، آقایان: ژان پیربکه، شهردار اورسواز، دومینیک لوفبور، شهردار سرژی مرکز استان والدواز، ژان پیر مولر، شهردار مانی آن وکسن، ژیلبرت مرساک، شهردار ژوی لو موتیه، ژان لوک هیرکات، شهردار بونیه آن فرانس، برنارد لورن، شهردار لوگسژان، برونو مسه، شهردار ویلیر آدام، گلو کریگووه، شهردار آنیق سوراواز، پیر ژاولو، شهردار مونتروی سوق اپت، ژان پیر پاروتی، شهردار آرنویل، لویی ورلیه، شهردار ویلین سو بوآ، آلن بورژوآ، شهردار ازن ویل، پاسکال دوکن، شهردار لیویلیر، و هم‌چنین منتخبان و اعضای شوراهای 11شهر دیگر فرانسه شرکت داشتند.
در این گردهمایی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت به‌خاطرحمایتهای مستمر شهرداران فرانسوی از حقوق مجاهدان اشرف، ضمن تأکید بر تشکرات و درودهای مجاهدان اشرف به منتخبان مردم فرانسه، کتابی از شهر اشرف را به آنها هدیه کرد.
سخنان رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
خانمها، آقایان،
شهرداران، اعضای شورای شهر،
خانمها، آقایان، دوستان عزیز،
به همه شما خوش‌آمد می‌گویم،
خوشوقتم که شما، منتخبان مردم فرانسه، به‌مناسبت پایان ماه رمضان، امروز میهمان ما و در میان دوستانتان در مقاومت ایران هستید.
ابتدا اجازه بدهید سلامها، عواطف و تشکرات مجاهدان اشرف را به‌خاطر حمایتهایتان از مقاومت ایران به شما برسانم.
در واقع از نظر ما، شما تجلی‌بخش ارزشهای واقعی دموکراسی، آزادی، برابری و برادری هستید که معرفی‌کننده چهره فرانسه است.
به همین دلیل، مهم است که بدانیم شما در سختیها در کنارمان هستید چرا که ما در این ارزشهای مشترک با شما شریک هستیم.
بله، ما از لحظات سخت عبور کردیم با این حال امروز وضعیت بیش از پیش روشن شده است و جهان تشخیص داده است که ما و شما حق داشتیم.
جهان تشخیص داده است که ما حق داشتیم که بگوییم که این رژیم خونخوار، رفرم پذیر نیست و در داخل کشور کاملاً منزوی است.
همه در حال درک این مساله هستند آخوندها برای حفظ قدرت، ارعاب و ترور، دستگیریها، شکنجه‌ها و اعدامها را افزایش داده‌اند.
قدرت حاکم بیرحمی خود را با صدور احکام مرگ فجیع مانند سنگسار زنانی که قربانیان همان سیستم هستند، مانند سکینه آشتیانی، نشان می‌دهد.
جامعه بین‌المللی باید برای توقف این وحشی‌گریها بپاخیزد.
جامعه بین‌المللی هم‌چنین باید تدابیری علیه احکام اعدام علیه مخالفان سیاسی و به‌خصوص هواداران مجاهدین خلق ایران و بستگان و اعضای خانواده رزمندگان مقاومت در اشرف اتخاذ کند.
9نفر در انتظار مرگ هستند که متهم به تظاهرات و داشتن نسبتهای خانوادگی با مجاهدین اشرف هستند.
این محکومیتهای به مرگ از جمله آخرین آنها که مربوط به خانم فرح واضحان است، بیانگر ناتوانی رژیم در برابر محبوبیت مقاومت و حمایت جامعه ایران از مجاهدان اشرف است.
همزمان، آخوندها از طریق دولت عراق، فشارها را روی دژ مقاومت در اشرف افزایش می‌دهند.
از ژانویه 2009، نیروهای عراقی که وابسته به سرویسهای نخست‌وزیر فعلی بودند، یک محاصره و منع تردد شدید را بر مجاهدان اشرف تحمیل کرده‌اند.
آنها به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد که وارد اشرف بشود، نه وکلا، نه خانواده‌ها.
آنها مانع دسترسی اشرفیان به خدمات پزشکی و مایحتاج اولیه هستند.
جهان باید برای وادار کردن ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل‌متحد به انجام مسئولیتهایشان در حفاظت از اشرف و محترم شمردن تعهدهایشان در مورد حفاظت از اشرف، تلاش کند.
از طرف دیگر، جامعه بین‌المللی دریافته است که رژیم ملاها فقط یک تهدید برای مردم ایران نیست بلکه تهدیدی برای تمام منطقه و تهدیدی برای صلح در جهان است.
گزارش جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یک زنگ خطر است.
این گزارش در مورد ابعاد نظامی برنامه اتمی رژیم اظهار نگرانی می‌کند.
دو روز پیش مقاومت ایران بار دیگر در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن به یک افشاگری بسیار مهم در مورد تاسیسات جدید هسته‌یی مخفی غنی‌سازی اورانیوم به‌منظور ساختن بمب اتمی، مبادرت کرد.
برای متوقف کردن رژیمی که بمب اتمی را برای بقای خود ضروری می‌داند، پیش گرفتن یک سیاست قاطع ضروری است.
ما مماشات را رد می‌کنیم و خواستار تغییر دموکراتیک هستیم که به استقرار یک دولت دموکراتیک و کثرت‌گرا و مبتنی بر جدایی دین از دولت راه می‌برد.
دولتی که در آن آزادیهای بنیادین مورد احترام قرار بگیرند و رعایت حقوق‌بشر در ورای تمامی مسایل دیگر جای داشته باشد.
شکی نیست که نبرد برای آزادی تا از بین رفتن تمامیت این رژیم و استقرار آزادی و دموکراسی در ایران ادامه خواهد یافت.
من مطمئنم که روزی، جهان از شما به‌خاطر این‌که در دوران سختیها در کنار مقاومت ایران بودید، قدردانی خواهد کرد.
بار دیگر از حضور شما تشکر می‌کنم و امیدوارم که به‌زودی بتوانیم از شما در ایران آزاد و دموکراتیک پذیرایی کنیم.
سخنان ژان پیر بکه، شهردار اورسوراواز
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، شهرداران، معاون شهرداران، اعضای شورای شهر شهرهای متعدد والدواز در این گردهمایی،
اجازه بدهید خانم رئیس‌جمهور ابتدا تشکر کنم بابت دعوت از ما در این روز مهم که محبت کردید و ما را در این لحظات دوستی شریک ساختید. اکنون سالهاست که رابطه‌یی دیرینه برقرار کرده‌ایم، شما مدتها است که در شهر اورسوراواز مستقر شده‌اید، شما جزیی از شهر ما شده‌اید و روابطی که بر قرار شده، بر اساس اعتماد، دوستی و البته گاه بر اساس تحسین نسبت به مبارزه‌یی است که شما در مقابل این رژیم استبدادی به پیش می‌برید. آن‌چه که در کشور شما واقع می‌شود، هر دموکراتی را نگران می‌سازد، مستقل از این‌که به چه تفکر سیاسی تعلق داشته باشد. نحوه‌یی که رژیم نسبت به مردان و زنان رفتار می‌کند، خشونت و بیرحمی آن و آن‌چه که امروز در رابطه با سنگسار گفته می‌شود، آن‌چه که از اعدامها می‌دانیم، آن‌چه که در مورد دستگیریها و شکنجه‌ها می‌دانیم، باعث شده است که این رژیم یکی از سخت‌ترین و جنایتکارترین رژیمها در جهان باشد.
در قسمت دیگری از صحبتهایم می‌خواهم به هزاران تن ساکنان اشرف اشاره کنم که بعد از خروج نیروهای آمریکایی از عراق، وضعیت آنها می‌تواند با خطر مواجه باشد. این نکته‌یی است که همه افکار عمومی جهانی، همه دموکراتها در جهان، بایستی به‌خاطر آن به یک کارزار دست بزنند. این دومین محور مبارزه ما و ارتباطی است که بین ما و شما وجود دارد، شما یک نیروی اپوزیسیون هستید، اصلی‌ترین نیرو هستید، شما شورای مقاومت هستید، شما کسانی هستید که می‌خواهند یک رژیم دموکراتیک برقرار کنند، حکومتی که به حقوق‌بشر احترام بگذارد، رژیمی که به جدایی دین از دولت احترام بگذارد. اینها ارزشهایی هستند که برای ما بسیار اهمیت دارند و به همین خاطر است که در بعضی موارد با شما شریک هستیم. در عین حال که به یکدیگر احترام می‌گذاریم، ایران ایران است و فرانسه فرانسه. شیوه‌های حکومت یکسان نیستند و کسی نباید به دیگری شیوه اداره خود را تحمیل کند. اما یک سری ارزشهای پایه‌ی هستند، ارزشهایی مثل آزادی، احترام به حقوق‌بشر، که البته در قلب مشغولیات ذهنی ما هستند. این‌جا در استان والدواز شما به خوبی شناخته شده هستید، فکر می‌کنم که بسیاری از شهروندان با تلاش شما آشنا هستند و یا به آن احترام می‌گذارند و حتی از آن حمایت می‌کنند و برای شما برقراری این ارتباطات مهم هستند. مهم است که حول خود گسترده‌ترین طیف از حامیان را داشته باشید. امشب این‌جا شهردارانی از همه جریانات سیاسی حضور دارند، فکر می‌کنم که این حقوق پایه‌یی بشر است که در منشأ حمایتی است که ما در کنار شما نشان می‌دهیم. من زیاد نمی‌خواهم صحبت کنم چون همکارانم فکر می‌کنم می‌خواهند بعد از من صحبت کنند، فقط می‌خواهم بار دیگر بابت دعوت شما تشکر کنم و بگویم که نسبت به موقعیت شما بسیار حساس هستیم و طبعاً در شرایط سخت در کنار شما خواهیم بود و با امید این‌که روزی برای دورانی دلپذیرتر در کنار شما باشیم، شاید در اورسوراواز ولی به‌خصوص امیدوارم در تهران. با تشکر و امیدوارم شب خوبی داشته باشید.
سخنان دومینیک لوفبور، شهردار سرژی
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، خانمها و آقایان. جای بسی خوشوقتی است که توانستم در این گردهمایی حضور پیدا کنم، هر چند نمی‌توانم تا پایان برنامه در کنارتان باشم تا در تمام این لحظات جشن پایانی رمضان با شما سهیم شوم. قبل از هر چیز به‌خاطر این‌که این گردهمایی بیان‌کننده مبارزه مشترکی است که با هم به پیش می‌بریم و جامعه‌یی که مد نظرمان هست. ما در فرانسه هستیم، در کشور ما و به‌خصوص شهر من سرژی، جامعه مسلمان وزن مهمی دارد. چرا حضور؟ مثل همیشه می‌گویم، همان دلیل همیشگی، قبل از هر چیز به‌دلیل دوستی، از زمانی که همدیگر را در این‌جا شناخته‌ایم، بسیار صمیمی بوده‌ایم، شاید هم به‌خاطر پاسخ دادن به فراخوان شما، که باید کارزاری را که شایسته است حتی در سطح بین‌المللی دنبال شود، زنده نگه داریم و گسترش دهیم، به کارزاری که باید عمیقاً به‌صورت مستمر و مداوم در دل مردم، به‌خصوص در جامعه فرانسه، گسترده شود و موردی مثل داستان سکینه به‌طور خاص افشاکننده است، زیرا هر چه باشد، سکینه گروگانی است که با جانش باید بهای حفظ رژیمی را بپردازد که هر دموکراتی در کشور حقوق‌بشر، باید با معیارهای این رژیم مبارزه کند، به‌خاطر آن‌چه که به حقوق‌بشر یا به حقوق زنان برمی‌گردد. به‌هر حال می‌توان گفت که اکنون یک حرکت و تلاش قوی در مورد سکینه در جریان است که باعث می‌شود آگاهیهای مورد نیاز برای ادامه فعالیتها گسترش پیدا کند. روشن است که باید قدرتهای بین‌المللی را به یاری طلبید. باید سازمان ملل را به یاری طلبید، بر اساس پرونده هسته‌یی و البته سایر زمینه‌ها، باید فشار بین‌المللی حفظ شود و افزایش پیدا کند، زیرا این رژیم و کسانی که آن را تاکنون حمایت می‌کردند، اکنون زیر ضرب قرار دارند. ما در کنار شما هستیم و خواهیم بود و با تمام مردان و زنانی که عقاید مشترکی در مورد جمهوری، حقوق‌بشر و برابری دارند، خود را در یک سنگر حفظ می‌کنیم و این مبارزه را همراه با شما ادامه می‌دهیم تا روزی که در ایران نظامی دموکراتیک بر سر کار بیاید.
سخنان ژان پیر مولر، شهردار مانی آن وکسن
خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی گرامی، خانمها و آقایان و ترجیح می‌دهم بگویم دوستان عزیز،
به‌دنبال ماه رمضان، نمی‌دانم چگونه این را بیان کنم که اسلام مذهب عدم بردباری نیست. مسلمانان طالبان نیستند. ایران رژیم آخوندی نیست و همان‌طور که ژان پیر و دومینیک قبل از من گفتند، اگر این بعدازظهر نزد شما هستیم، اگر‌چه آشنا هستیم با دعوتهای دوستانه شما، ولی در این گردهمایی به‌خصوص به‌خاطر دوستی و هم‌چنین به‌خاطر همبستگی انسانی و سیاسی در این‌جا هستیم. چرا که این همبستگی برای ما یک وظیفه اخلاقی است. جریاناتی هست که افکار عمومی بین‌المللی را هوشیار می‌کند. مثل محکومیت به مرگ سکینه همراه با سنگساری که با قوانین رژیم که نمی‌دانم اسم آن را چه می‌گذارند قانون مدنی یا قانون خانواده رژیم ملاها تنظیم شده است. این غیرقابل تحمل است. و همان‌طور که ژان پیر گفت به‌طور روزمره شکنجه و شکار زنان و مردان وجود دارد، به همین خاطر ما این‌جا هستیم. دومینیک گفت که ما منتخبین از هر جریان سیاسی این‌جا جمع شده‌ایم چون فکر می‌کنیم این یک الزام اخلاقی است. اما اگر این الزام اخلاقی نبود، حتی منافع خودمان، یعنی منافع همه ما در فرانسه و در اروپا و دنیای آزاد، حکم می‌کرد که این رژیم هر چه سریعتر از صحنه ایران و جهان حذف شود. چون در این زمینه هم چیزهای غیرقابل تحملی وجود دارد. چرا که به‌طور روزمره چیزهایی ممکن است واقع شود. دوستانم قبل از من گفتند که نمی‌دانیم چگونه تمام خواهد شد، ولی رژیم ایران نباید به بمب هسته‌یی دست پیدا کند. چرا که سلاح مطلق است و وقتی این رژیم به آن دست پیدا کند، نمی‌دانم پیآمد آن چه خواهد بود. چه خواهد شد وقتی رئیس این کشور که رئیس کشور نیست بلکه یک دزد سر گردنه است و قتل‌عام یهودیان را نفی می‌کند و خواهان حذف کشور اسراییل از نقشه جهان می‌شود و هیچ احترامی را بر نمی‌انگیزد، به بمب دست پیدا کند. درست است که راه‌حل نه مماشات است و نه جنگ ولی با خودم می‌گویم چیزهایی هست که نباید تحمل شود. در نتیجه آرزو می‌کنیم که راهی بین آنها، راه‌حل سوم که شما نمایندگی می‌کنید و به‌خوبی نمایندگی می‌کنید، موفق شود و چرا ما با شما همبسته نباشیم؟ چون هر چه که شما پیشنهاد می‌کنید، از نظر ما مناسب است. انتخابات آزاد زیر نظر جامعه بین‌المللی، برقراری حقوق‌بشر، پایان اعدام و شکنجه و دستگیریهای خودسرانه، اینها چیزهای کمی نیست،
من از این‌که در میان شما هستم، خوشحال هستم در میان شما بودن، لحظات احساسات قوی است و من خوشحالم به‌رغم این‌که وقتمان پر است، خوشحالم که در تاورنی و سایر گردهماییهای شما، انسانهایی را می‌بینم که با حجابند و بعضی بی‌حجاب و مردان و زنان ایرانی که از همه جا می‌آیند و نهایتاً از زندگی شاد هستند و خواهان آن هستند که در کشور خودشان آزادانه زندگی کنند. و طبعاً همبستگی شهرداران با مقاومت ایران، الآن باید همبستگی فرانسه با مقاومت باشد و هم‌چنین همبستگی جهان با مقاومت ایران که شما خانم رئیس‌جمهور به خوبی آن را نمایندگی می‌کنید.
سخنان ژیلبر مارساک، شهردار ژویی لو موتیه
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، خانمها و آقایان،
به نام اهالی شهر ژوی لو موتیه به شما درود می‌فرستم. چه چیزی می‌شود گفت که قبلاً گفته نشده باشد، به‌خصوص که ما همه در تمام چیزهایی که سه سخنران قبلی بیان کردند، اتفاق‌نظر داریم. ولی تنها به‌ذکر سه نکته اکتفا می‌کنم: اول این‌که چگونه است که این‌جا هستم؟ از زمانی که به‌عنوان منتخب در شهر ژویی لو موتیه به خدمت مشغول هستم و مدت طولانی نیز نیست، توجه به این مسأله بین رفقای سوسیالیست شروع شده بود، به‌خصوص دوستمان… که تبادل‌نظرات زیادی با هم داشتیم. و واقعیت این است که این پایداری، این اعتقاد و این تعهد به‌رغم مشکلاتی که با آن دست به‌گریبان هستید، به‌خصوص به‌رسمیت شناخته شدن، می‌دانیم که مبارزه به‌خودی خود کار مشکلی است، ولی به‌خصوص زمانی مشکل‌تر می‌شود که این حق به‌رسمیت شناخته نمی‌شود. و به‌رغم این راهی که شما در آن گام نهاده‌اید و آرمانی که به پیش می‌برید، و کم‌کم به‌رسمیت شناخته شده‌اید، این میزان تعهد، این میزان پایداری، این اولین چیزی است که چشم را می‌گیرد. در پرتو همه این تحولات می‌توان فهمید که بسیاری چیزها باید مجدداً بازسازی شود. ولی هم‌چنین از طریق مقاومتی که شاهدش هستیم، جوانانی که در این کشور دیگر سرکوب را برنمی‌تابند، این امید را می‌توان داشت که این کشور مجدداً درخشش از سر گیرد، درخشش فرهنگش و اقتصادش برای تحولات منطقه و تحولات غرب. سومین نکته‌یی که باید بگویم، آگاهی است که پا می‌گیرد، شاید به‌نوعی ناشی از خودمحور‌بینی ما باشد، ولی به‌هرحال ایران هم‌چنین تهدیدی است که وجود دارد. واقعیت این است که در دهکده جهانی، عملکرد یک کشور، بهتر بگوییم عملکرد مسئولان یک کشور و نه یک کشور، مسئولانی که غیرمسئول هستند، و دیکتاتوری را پی افکنده‌اند، تهدیدی را متوجه همه ما می‌کند که وظیفه حمایت از شما را به‌خودی خود بر دوش ما می‌گذارد، به‌نحوی که بتوان این صفحه را به سرعت ورق زد.
بدین ترتیب، من نیز تمامی حمایت خود را نثار مبارزه شما می‌کنم و تمامی حمایتم از آن اشرف و کسانی که در آن محصور هستند.
و بالاخره تمامی حمایتم نثار تلاشهای شما به‌خاطر این‌که ایران جایگاه خود را باز یابد. متشکرم.
